روش هایی برای از بین بردن موهای زائد صورت

برای از بین بردن موهای اضافی صورت روش های مختلفی وجود دارد: بی رنگ کننده ها، کـِرِم های موبر، سوزاندن، تراشیدن، بند انداختن، استفاده از موم ، اشعه ایکس، استفاده از موچین, اگر تعداد موهای زائد صورت اندک و پراکنده باشد، بهترین راه درمان آن، سوزاندن است این عمل باید توسط فردی مجرب انجام شود تا ریشه مو کاملاً سوزانده شود و از رشد مجدد آن جلوگیری به عمل آید.

1- رفع علت: اگر افزایش موی صورت به عللی باشد که قبلاً گفتیم ، باید علت آن برطرف شود. مثلاً اگر به علت آسیب تخمدان یا بیماری غدد داخلی موهای صورت افزایش یابند، باید با مراجعه به پزشک و درمان ناراحتی ، علت این افزایش را ریشه کن کرد. به این ترتیب موهای زائد صورت نیز برطرف می گردند اگر رشد اضافی موهای صورت به دلیل مصرف بعضی داروها باشد، باید مصرف آن دارو را با صلاحدید پزشک مربوطه متوقف نمود.

 2- بی رنگ کننده ها: بی رنگ کردن یا دکلره کردن، ساده ترین راه درمان موهای اضافی است. برای این منظور می توانید از کِرم های مخصوص که با پودرهای ویژه ای مخلوط می شوند و یا از آب اکسیژنه استفاده کنید. پوست را با آب و صابون به خوبی بشویید تا چربی آن پاک شود ، سپس بی رنگ کننده را روی آن قرار دهید و بعد از چند دقیقه با آب بشویید. لازم به ذکر است که بی رنگ کردن ، بیشتر برای موهای ظریف و کرک ها مناسب است.

3- تراشیدن: این روش سریع ، ساده و بدون درد است. بسیاری از خانم ها از این روش برای پاها و زیر بغل استفاده می کنند. این روش برای صورت نیز کاربرد دارد ولی خانم ها ترجیح می دهند این راه را برای صورت به کار نگیرند ، زیرا در آنها تداعی مردانه بودن می کند.
توجه: تصور اضافه شدن رشد موها و ضخیم شدن آنها به دنبال تراشیدن امری واهی و بی اساس است؛ قسمت بالایی مو که از سطح پوست بیرون آمده است هیچگونه ماده ی زنده ای ندارد و تنها از ماده کراتین ماده ساخته شده است و به همین علت بریدن یا تراشیدن نمی تواند سبب زبرتر ، ضخیم تر یا تیره تر شدن آن شود. این اشتباه شاید ناشی از آن باشد که موهای کوتاه بعد از تراشیدن حالت سیخ سیخ دارد ، تا حدودی نسبت به طول خود ضخیم بوده و انتهای آن بریده است. با طویل تر شدن این موها حالت تیغ مانند آن از بین می رود.

4- موم، موچین و بند انداختن: این ها در گروه روش هایی هستند که مو را از ریشه در می آورند. کندن مداوم می تواند به ریشه ی مو آسیب هایی وارد سازد اما در اکثر موارد این کار هیچ تأثیر سویی بر ریشه مو ندارد . این مسئله در مورد ابروها صادق نیست و از بین بردن ابرو ها به هر شکل بخصوص با این روش ها می تواند با رشد بسیار دیر هنگام یا حتی عدم رشد دوباره ابروها همراه باشد. بنابراین باید از کندن غیرضروری و نامناسب ابروها اجتناب شود.

5- کرم های موبر: این کرم ها را معمولاً باید به مدت ده دقیقه بر روی موضع قرار داد و سپس موها را مالش داد و بعد از آن شست. به این ترتیب موهای اضافی از بین می روند. اما اگر پوست شما حساس باشد و در اثر مصرف این کرم ها دچار سرخی و التهاب یا خارش شود، نباید از آنها استفاده کنید.

 6- سوزاندن یا الکترولیز:در این روش ریشه مو را به وسیله جریان ضعیف الکتریسیته می سوزانند. اگر تعداد موهای زائد صورت اندک و پراکنده باشد، بهترین راه درمان آن، سوزاندن است. این عمل باید توسط فردی مجرب انجام شود تا ریشه مو کاملاً سوزانده شود و از رشد مجدد آن جلوگیری به عمل آید. ممکن است برای سوزاندن تمام این موهای زائد نیاز به چند جلسه مراجعه باشد. روش کار به این شکل است که سوزن مخصوصی درون فولیکول مو قرار می گیرد و تا ریشه مو پایین می رود . سپس با برقراری جریان الکتریسیته (که ممکن است مستقیم یا متناوب باشد) ریشه مو سوزانده می شود و برای همیشه از بین می رود.

شیوه‌ عملكرد لیزر در پوست‌:
لیزرهای‌ متفاوتی‌ برای‌ پوست‌ به‌ كار می‌ روند. بسته‌ به‌ آن‌ كه‌ چه‌ نوع‌ آن‌ استفاده‌ شود، سلول‌ یا مولكولِ هدف‌ در پوست‌ متفاوت‌ است. نور خارج ‌شده‌ از هر لیزر طول‌ موج‌ متفاوتی‌ دارد. بنابراین‌ در هر طول‌ موج، این‌ انرژی‌ جذب‌ ماده‌ خاصی‌ می ‌شود كه‌ اصطلاحاً به‌ آن‌ كروموفور گویند. مثلاً اگر هدف‌ درمان، برداشتن‌ ضایعات‌ رنگی‌ از جمله‌ لكه‌های‌ قهوه‌ای‌ روی‌ پوست‌ باشد، كروموفور آن‌ رنگدانه‌ ملانین‌ است. در گروه‌ دیگری‌ از لیزرها ماده‌ هدف‌ آب‌ داخل‌ و خارج‌ سلولی‌ است. آب‌ نور را جذب‌ می‌ كند و تبخیر می شود. بنابراین‌ سلول‌ با از دست ‌دادن‌ رطوبت‌ خود از بین‌ می ‌رود. در حالی‌ كه‌ سلول‌ های‌ مجاور سالم‌ باقی‌ می‌ مانند. این‌ خاصیت‌ لیزر(جذب‌ توسط‌ ماده‌ كروموفور و یا آب) باعث‌ شده‌ كه‌ استفاده‌ از لیزر روشی‌ ایده‌آل‌ برای‌ از بین‌ بردن‌ بسیاری‌ ضایعات‌ پوستی‌ باشد؛ زیرا:
- احتیاج‌ به‌ عمل‌ جراحی‌ حذف‌ می‌ شود.
- درمان‌ معمولاً بدون‌ درد است‌ و یا فقط‌ با بی ‌حسی‌ موضعی‌ انجام‌ می‌ شود.
- خونریزی‌ و نیز اِسكار= SCAR ( جای زخم ِ عمل) بسیار كمتر از سایر روش‌هاست.
- زمان‌ كار اغلب‌ بسیار كوتاه‌ تر از دیگر روش‌هاست.
- در بعضی‌ موارد، تنها راه‌ درمان‌ برای‌ مشكل‌ پوستی‌ استفاده‌ از لیزر است.

موارد استفاده‌ از لیزر در پوست‌:
- ضایعات‌ مربوط‌ به‌ عروق‌ پوست‌ (مانند ماه‌ گرفتگی، عروق‌ گشاد شده‌ سطحی‌ در صورت‌ و پاها).
- اِسكارها (شامل‌ لك‌ های‌ قرمز، سفید، قهوه‌ای‌ و گوشت‌ اضافه‌ كه‌ از ضایعات‌ قبلی‌ به‌ جا مانده‌ باشد).
- ترك‌ های‌ پوست، فرورفتگی‌های‌ ناشی‌ از جوش‌ و...، چین‌ و چروك‌ و زگیل‌ های‌ ویروسی.
- ضایعات‌ رنگدانه ‌ای‌ (مانند لك‌ های‌ ناشی‌ از آفتاب، لك‌ هایی‌ كه‌ اصطلاحاً «شیرقهوه» نامیده‌ می ‌شوند، بعضی‌ از خال‌ های‌ عمقی‌ پوست).
- خالكوبی‌ و لك ‌های‌ باقیمانده‌ از خراشیدگی‌ها و تصادفات.
- برداشتن‌ موهای‌ زاید.
با توجه‌ به‌ تعدد بیماری‌های‌ پوستی، لازم‌ است‌ بیمار توسط‌ متخصص‌ معاینه‌ و نوع‌ ضایعه‌ دقیقاً تشخیص‌ داده‌ شود. سپس‌ پزشك‌ با در نظر گرفتن‌ میزان‌ كارآیی‌ لیزر برای‌ آن‌ بیماری، در مورد انجام‌ لیزر درمانی‌ تصمیم‌ خواهد گرفت.

عوارض‌ جانبی‌:
لیزر در كنار اثرات‌ خوب، به‌ ندرت‌ عوارض‌ جانبی‌ نیز دارد. البته‌ پیش‌ از درمان، این‌ عوارض‌ به‌ اطلاع‌ بیمار می ‌رسد. پزشك‌ نیز با در نظر گرفتن‌ تمام‌ جوانب، سعی‌ خواهد كرد آنها را به‌ حداقل‌ برساند. بسته‌ به‌ این‌ كه‌ از چه‌ سیستم‌ لیزری‌ و در درمان‌ چه‌ ضایعه‌ ای‌ از این‌ تكنولوژی‌ استفاده‌ شود، عوارض‌ متفاوت‌ خواهد بود. در یك‌ نگاه‌ كلی‌ می‌ توان‌ به‌ این‌ موارد اشاره‌ كرد:
- درد؛ كه‌ غالباً خفیف‌ است‌ و می ‌توان‌ آن‌ را با استفاده‌ از بی‌ حس ‌كننده‌ های‌ موضعی‌ یا تزریقی، باز هم‌ كاهش‌ داد.
- تورم؛ كه‌ بیشتر در اطراف‌ پلك‌ و گردن‌ ایجاد می‌ شود و معمولاً سه‌ تا پنج‌ روز بعد از عمل‌ از بین‌ می‌ رود.
- به‌ وجود آمدن‌ حالتی‌ شبیه‌ به‌ خون مردگی‌ زیر پوست؛ كه‌ معمولاً بلافاصله‌ بعد از عمل‌ پدید می ‌آید و طی‌ هفت‌ تا ده‌ روز محو می‌ شود.
- ایجاد تاول‌ یا دَلـَمه‌ در محل؛ كه‌ طی‌ یك‌ تا دو هفته‌ بهبود می‌یابد.
- افزایش‌ رنگ‌ پوست‌ یا كاهش‌ آن‌ در محل؛ كه‌ طی‌ سه‌ تا شش‌ ماه‌ بهبود می ‌یابد.
- پدید آمدن‌ اِسكار؛ كه‌ بسیار نادر است.
- این‌ كه‌ ضایعه‌ مورد نظر كاملاً بهبود نیابد یا عود كند.

موهاى زائد و علل آن(چند سؤال و جواب از یکی از متخصصان پوست و زیبایی در باره ی پُر مویی):

1- پُرمویى چیست و به چه علتى بوجود مى آید؟
رشد غیرطبیعى موهاى بدن در خانم ها به شكل مردانه را پرمویى یا در اصطلاح علمى "هیرسوتیسم"(HIRSUTISM) مى گویند. گاهى در قسمت هایی از بدن خانم ها (صورت، پایین شكم، دست و پاها، وسط سینه و اطراف سینه ها، ناحیه ی كمر و قسمت بالاى پشت فرد)، كه باید موهاى كُركى و نرم و كم رنگ وجود داشته باشد، موهاى ضخیم و تیره دیده مى شود در مردان این قسمت ها پس از بلوغ پُر مو (با موهاى زبر) دیده مى شود و براى آنان اشكالی ایجاد نمى كند؛ ولى همین نواحى اگر در زنان دچار زبرى یا تیرگى و ضخامت قطر مو شود، غیرطبیعى جلوه مى كند و سبب نگرانى آن ها را فراهم مى كند كه البته در این گونه موارد، با بررسى وضعیت داخلى و هورمونى بدن فرد، علت پرمویى را می توان پیدا کرد و آن را درمان نمود هورمون ها (به ویژه هورمون مردانه ی تستوسترون) باعث افزایش رشد موهاى بدن می شود و بر رشد موهاى كركى خانم ها تأثیر مى گذارد و ضخامت آنها را بیش تر مى كند. برعكس آن، هورمون زنانه (استروژن) سبب نازك تر و كم رنگ تر شدن موهاى بدن مى شود و رشد آن را آهسته تر و كندتر مى كند.

2- به طور كلى هر فرد در سر و اندام خود چه مقدار و چه تعداد مو باید داشته باشد؟ و آیا تعداد مو در زنان و مردان متفاوت است؟
فرد بالغ حدود 5 میلیون فولیكول مو دارد كه یك میلیون آن در سر و گردن قرار دارد و بقیه ی فولیكول ها در كل اندام پخش شده اند و با بالا رفتن سن تعداد آن ها كاهش مى یابد.
شما به طور قطع افرادى را دیده اید كه در جوانى بسیار پر مو بوده اند، ولى با پا گذاشتن به سنین میانسالى و سالخوردگى دچار ریزش موى سر و بدن مى شوند. تراكم مو در بیست تا سى سالگى حدود 615 عدد در هر سانتی متر است. در حالى كه در سن 90 تا80 سالگى این تعداد به 435 عدد كاهش پیدا مى كند فولیكول هاى مو در زن و مرد یكسان است، ولى نوع، رنگ و ضخامت آن تفاوت دارد. اگر فرد دچار بیمارى یا اختلالات هورمونى شود، موهاى بدن وى به شكل طبیعى رشد نمى كند و به جاى اینكه كركى و نرم و روشن باشد، تیره و ضخیم مى شود.

3- چه عواملى سبب بروز پرمویى و هیرسوتیسم در زنان مى شود؟
هورمون ها (به ویژه هورمون مردانه ی تستوسترون) باعث افزایش رشد موهاى بدن می شود و بر رشد موهاى كركى خانم ها تأثیر مى گذارد و ضخامت آنها را بیش تر مى كند. برعكس آن، هورمون زنانه (استروژن) سبب نازك تر و كم رنگ تر شدن موهاى بدن مى شود و رشد آن را آهسته تر و كندتر مى كند. البته سایر هورمون ها (تیروئید، هیپوفیز و پروژسترون و...) هم كم و بیش بر این جریان اثر مى گذارند و هر یك از آن ها اختلالاتى در اندام زنانه (به ویژه رشد موها ) به وجود مى آورند.

4- چه عوامل غیرهورمونى سبب ایجاد این هورمون مى شود؟
افزایش حرارت پوست به سبب التهاب یا گرم بودن محیط سبب سریع تر شدن رشد موها مى شود، برای مثال در فصل تابستان موها سریع تر رشد مى كنند. علاوه بر آن، برخى از بیماری ها مانند انسفالیت و ضربه ی مغزى و مصرف بعضى از داروها نیز به رشد موها كمك مى كند.
سامانه ی بدن خانم ها به گونه اى است كه تعداد كمى هورمون مردانه هم مى سازد. در بدن برخی، سطح هورمون مردانه افزایش مى یابد و غیرطبیعى عمل مى كند كه به آن موارد پر مویی مى گوییم فرد مبتلا به "هیرسوتیسم" باید به پزشك متخصص پوست یا غدد یا زنان مراجعه كند و تحت معاینه و آزمایش هاى خون و سونوگرافى قرار گیرد تا مشخص شود كه آیا او مشكل تخمدانى و فوق كلیوى یا مشكل محیطى و فامیلى دارد یا خیر؟

5- چرا در بدن بعضى از خانم ها هورمون مردانه به شكل غیرطبیعى ترشح مى شود؟
این مشكل ممكن است منشأ تخمدانى یا غدد فوق كلیوى یا حتى عامل محیطى داشته باشد. البته در برخى، سطح هورمون هاى مردانه افزایش پیدا نمى كند، بلكه فعالیت آنزیمی را در پوست افزایش مى دهد كه تستوسترون را فعال مى كند. این بی توازنی آنزیمى هم عامل پرمویى مى شود و هیرسوتیسم بدون بالا بودن هورمون هاى مردانه مشاهده مىشود در كم كارى تیروئید و چاقى هم، ماده اى كه هورمون تستوسترون را به خود جذب مى كند كاهش مى یابد و سطح تستوسترون آزاد و فعال در خون بالا مى رود و باعث پرمویى مىشود.

6- اگر كسى به این مشكل دچار شد، چه طور آن را برطرف كند؟
البته به سبب تفاوت در نحوه ی ابتلا به این مشكل ابتدا باید علت را پیدا كنیم. فرد "هیرسوت" باید به پزشك متخصص پوست یا غدد یا زنان مراجعه كند و تحت معاینه و آزمایش هاى خون و سونوگرافى قرار گیرد تا مشخص شود كه آیا او مشكل تخمدانى و فوق كلیوى یا مشكل محیطى و فامیلى دارد یا خیر؛ و پس از آن، مطابق با علت بیمارى، داروهایى براى او تجویز خواهد شد.

7- امكان دارد كه هیچ یك از علل نامبرده شده، در فرد مشاهده نشود ولى او دچار پرمویى باشد؟
بله، در صورتى كه علت را پیدا نكنیم پرمویى را "ایدیوپاتیك" مى گوییم كه بر حسب شدت یا ضعف آن، داروهاى خاصى تجویز مى شود.

رفع موهای زائد:
همه مردان و زنان، تنها به یك دلیل عمده - پاكیزه بودن - به دنبال راه‌هایی هستند تا از شر موهای زاید خود خلاص شوند. تیغ، موم، نخ، كرم‌های موبر، دستگاه‌های اپیلاتور و در نهایت، لیزر به شما كمك می ‌كند تا بر این موها كه رشد شان تمامی ندارد، فائق آیید پیش از هر چیز لازم است به این نكته اشاره كنیم كه عوام مردم و بسیاری از آرایشگران از اصطلاح اپیلاسیون برای برداشتن موهای زائد بدن (چه به صورت دائمی و چه به ‌صورت موقتی) استفاده می ‌كنند، که اشتباه است

اپیلاسیون: برطرف كردن همیشگی رشد موهای زائد بدن تنها به‌ وسیله الكترولیز یا لیزر" است و به "برطرف ‌كردن موقت موهای زاید بدن به‌ وسیله مواد شیمیایی یا وسایل متفرقه"، "دپیلاسیون" گفته می ‌شود.

 دپیلاسیون به ‌وسیله تیغ(آسان و سریع):
تیغ بهترین وسیله پاك‌ كردن سریع بدن از موهای زائد است، به ‌ویژه برای افرادی مفید است كه پوستی حساس دارند در صورتی كه تیغ را برای دپیلاسیون انتخاب می ‌كنید، تنها كافی است هر دو روز یك ‌بار، یك دوش10 دقیقه‌ای بگیرید تا پوست شما نرم شود. سپس با مقداری آب صابون پوست را لیز كنید تا تیغ به راحتی روی آن حركت كند. تیغ را از مچ پا به سمت زانو بكشید. تیغ ساقه مو را درست هم‌ سطح لایه اپیدرم پوست(لایه سطحی پوست) قطع می‌ كند در حال حاضر، تیغ‌هایی وارد بازار شده است كه لایه نازكی ژل نرم ‌كننده دارد تا به پوست آسیب نرساند. با این حال پیشنهاد می‌ شود در كنار آن، از صابون یا ژل‌های نرم‌ كننده هم استفاده كنید توجه داشته باشید گرچه تیغ وسیله‌ای سریع و آسان است، ولی رشد و ضخامت موها پس از مدتی كمی افزایش می ‌‌یابد، بنابراین برای دست و ‌صورت توصیه نمی ‌شود پس از دپیلاسوین با تیغ، هرگز از دئودورانت‌ها روی پوست استفاده نكنید.

دپیلاسیون با دستگا‌ه‌های اپیلاتور(اقتصادی):
دستگاه‌های اپیلاتور، از جمله اقتصادی ‌ترین وسایل برای رفع موهای زائد بدن است این دستگاه‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: گروهی كه تنها ساقه مو را كوتاه می ‌كنند و گروهی كه مو را از ریشه درمی‌ آورند وقتی از دستگاه‌های اپیلاتوری كه مو را از ریشه درمی ‌آورند، استفاده می‌ كنید، رویش موها دو تا سه هفته عقب می ‌افتد. از این دستگاه‌ها‌ روی تمامی قسمت‌های بدن می‌ توانید استفاده كنید تنها عیب این دستگاه‌ها این است كه باعث به وجود آمدن جوش‌های ریز روی پوست‌های حساس می ‌شود و اگر چه موهای بسیار ریز را میگیرند، ولی به مرور زمان باعث رویش موهای زیر پوستی می ‌شوند.
نکات مهم:
* توجه داشته باشید پیش از اپیلاسیون با دستگاه‌های اپیلاتور یك دوش آب گرم بگیرید تا پوست نرم شود.
* بهترین زمان برای دپیلاسیون، بعد از ظهر است تا التهابات احتمالی پوست در طول شب فروكش كند.
* قبل از دپیلاسیون با دستگاه‌های اپیلاتور، مطمئن شوید چربی كرم یا بقایای آرایشی از روی نقاطی كه می‌ خواهید دپیلاسیون كنید، كاملاً تمیز و برداشته شود.
* بعضی مواقع، موهای نازكی كه به سمت عقب رشد می‌ كنند، به سطح پوست نمی ‌رسند و زیر پوست رشد می ‌كنند. برای پیشگیری از چنین مواردی می ‌توانید از دستكش ماساژ(كیسه مخصوص حمام) یا پیلینگ بدن استفاده كنید. این كار سلول‌‌های مرده پوست را از بین می‌ برد، به ‌طوری كه موهای نازك به راحتی می ‌توانند به سطح پوست بیایند و به‌ وسیله اپیلاتور برداشته شوند.
* بر خلاف تیغ كه پس از استفاده از آن موها ضخیم و رشد آنها سریع‌تر می‌ شود،‌آزمایش‌های پوست‌ شناسی نشان داده است كه استفاده از اپیلاتور این مشكل را به وجود نخواهد آورد. چیزی كه سبب شد، این عقیده در میان مردم جا بیفتد این است كه بسیاری از خانم‌ها در تابستان دپیلاسیون می‌ كنند. طبیعتاً دمای بالای هوا روی رشد موهای بدن تاثیر می ‌گذارد. در تابستان گردش خون سریع‌تر است. این موضوع به تغذیه ریشه‌ها و در نتیجه رشد سریع‌تر موهای بدن كمك می ‌كند.

دپیلاسیون به ‌وسیله موچین:
موهای ابرو و موهای زبر و كوتاه را می ‌توان به‌وسیله موچین دپیلاسیون كرد. رشد موها بعد از انجام این نوع دپیلاسیون، طبیعی خواهد بود.

دپیلاسیون به ‌وسیله موم:
موهای كوتاه، نازك، بلند یا ضخیم فرقی نمی ‌كنند. موم گرم‌، به راحتی مو را از ریشه بیرون می‌ كشد و از آن می ‌توانید برای برداشتن موهای زاید زیر بغل و پا استفاده كنید دپیلاسیون به ‌وسیله موم كمی دردناك است و اگر در شرایط غیر بهداشتی انجام شود، جوش و التهاب پوستی به همراه دارد تجربه نشان داده كه پس از دپیلاسیون با موم، موها دیرتر رشد می‌ كنند و تا حدودی از زبری و ضخامت آنها كاسته می‌ شود. لیكن استفاده مداوم از موم‌ها باعث افتادگی و شل‌ شدن پوست می ‌شود برای استفاده از موم، باید آن را گرم كنید. برای آنكه درجه حرارت آن را امتحان كنید، ابتدا مقداری از آن را پشت دست خود بگذارید. در صورتی كه موم دست را نمی ‌سوزاند، مقداری از آن را به ‌وسیله كاردك چوبی در جهت رویش مو، بر سطح پوست مالیده و یك قطعه پارچه تمیز یا كاغذ روی آن گذاشته و فشار دهید. سپس با نوك انگشتان كاغذ یا پارچه را گرفته و در جهت عكس رویش موها محكم آن را بكشید موم گرم نسبت به هر ماده دیگری مؤثرتر عمل می‌ كند ، چون منافذ پوست را باز كرده و كمك می‌ كند تا مو از ریشه به راحتی جدا شود استفاده از موم برای كسانی كه كم‌ خونی یا واریس دارند، توصیه نمی ‌شود، زیرا گرما در این گونه افراد موجب منبسط ‌شدن رگ‌های خونی و هماتوم (تراوش و تجمع موضعی خون) می‌ شود دپیلاسیون شرقی در واقع استفاده از همین موم است كه به جای مواد شیمیایی از تركیبات آب، آب لیمو و شكر ساخته شده است و به راحتی با آب پاك می‌ شود و آن را برای تمامی نقاط بدن می ‌توان استفاده كرد در دپیلاسیون موی دست، حتماً به جهت رویش موها توجه كنید. دپیلاسیون در جهت عكس رویش موها انجام می ‌شود. می‌ توانید پس از دپیلاسیون، پوست را شسته و از مقداری كرم مرطوب ‌كننده استفاده كنید.

نكات كلیدی(پیش از دپیلاسیون با موم به این نكات توجه كنید):
* پیش از انجام دپیلاسیون با موم، حتماً حمام كنید تا سلول‌های مرده از بدن جدا شده و موهای زیر پوستی بیرون بیایند.
* قبل از دپیلاسیون با موم، پوست باید خشك و تمیز باشد.
* موم را به قطر یك سانتی‌ متر و طول پنج سانتی ‌متر با كاردك مخصوص روی پوست بمالید.
* موم را از زانو به پایین بمالید و سپس در جهت عكس بردارید.
* در صورتی كه قسمتی از موم روی پوست باقی بماند، دستمالی را به روغن مخصوص ضد باكتری آغشته كرده و روی آن بمالید تا پاك شود.
* در صورتی كه روی قسمتی از بدن موم انداخته‌اید ولی هنوز مو در آن قسمت باقی‌مانده است، صبر كنید پوست كمی خنك شود و التهاب آن بخوابد. سپس دوباره موم را امتحان كنید.
* بهترین اندازه مو برای انداختن موم، پنج میلی ‌متر روی پا و شش میلی ‌متر روی خط مایو است. در صورتی كه موها از این حد بلندتر شد، ابتدا با قیچی آن را كوتاه كنید تا درد كمتری داشته باشد.

منبع: سایت تبیان و خانم دكتر الهه قادری(متخصص پوست)