موز سلول های پوششی سطحی معده را تقویت و مقاوم میکند و موجب میشود که سد مقاومی در برابر نفوذ عوامل زیان آور ایجاد میکند، موز به طور مسلم یک عامل شفابخش نیرومندی وجود دارد که برای بهبود سلول های فرسوده زخم ها و همچنین جلوگیری از التهاب معده بسیار مفید است، در مجموع میتوان موز را از جمله میوه های بسیار مفید دانست و هرگزنبایستی از خواص شگفت انگیز آن غافل گردید.
قهوه:
مصرف یک فنجان قهوه در روز برای سلامتی مفید است و کارشناسان تغذیه تاکید کردند: مصرف روزانه قهوه خطر ابتلا به دیابت، سرطان، بیماری قلبی را کاهش میدهد و این نوشیدنی خطر بروز بیماری قلبی و نیز افسردگی را کاهش میدهد.
قهوه خطر ابتلا به دیابت نوع دوم و انواع خاصی از سرطان مثل: سرطان های روده، دهان و حلق را کاهش میدهد و سبب کاهش احتمال بروز بیماریهای قلبی و پوسیدگی های دندانی میشود و محققان احتمال میدهند که خواصی آنتی اکسیدانی آن عامل اصلی باشد.
آنتی اکسیدانها سبب کاهش التهاب و آسیب های سلولی میشوند، افراد خاص مثل: بیماران دیابتی، زنان باردار و افرادی که مشکل خواب دارند باید مصرف قهوه را به یک یا دو فنجان در روز محدود کنند.
مرغ:
طبعاً توصیه بر این است که در طبخ، پوست مرغ مصرف نشود، چرا که از نظر تغذیه ای، پوست دارای چربی بالایی است و اسید چرب اشباع و کلسترول بالایی دارد، به همین جهت میزان کالری بیشتری را نیز ایجا میکند.
از سویی تصور عامه بر این است که ترکیباتی در پوست مرغ انباشته است که منجر به بیماری ها میشود و اختلالات هورمونی در زنان و دختران را پدید می آورد و مساله دیگر، اختلالات سرطانی است که در دراز مدت ایجاد میشود، ولی نگرانی متخصصان تغذیه بیشتر بر آنتی بیوتیک هایی است که به صورت مکمل به جوجه های در حال رشد تزریق یا خورانده میشود و در پوست آنها ذخیره میشود.
چرا که این داروها به صورت منظم جهت سالم نگه داشتن آنها، به جوجه ها داده میشود، این متخصص تغذیه در ادامه اظهار میکند: گاه مشاهده شده است که ترس عامه مردم از وجود هورمون در بدن مرغ و جوجه ها بیشتر از وجود هورمون در بدن مرغ و جوجه ها بیشتر از وجود آنتی بیوتیک هاست، چرا که آنها میدانند این هورمون باعث رویش موهای زاید در بدن زنان و دختران میشوند، ولی قابل ذکر است که مرغداری برای رشد جوجه ها به جهت مقرون به صرفه نبودنش، از هورمون استفاده نمیکنند و همان طور که گفته شد از داروهای آنتی بیوتیک استفاده میکنند.
بادمجان یا بادمجان مهم خاصیتشه:
بادنجان خاصیت غذایی کمی دارد خوردن آن برای درمان بیماری های چرکی مید است، برای تهیه غذا باید از بادنجان رسیده استفاده کرد، بادنجان نرسیده که رنگ آن سیاه نشده است، ماده سمی دارد. کسانیکه دست هایشان عرق میکند و دست های آنها همیشه نمناک است میتوانند از آب سیاه پوست بادنجان استفاده کنند و دست های خود ر برای مدتی در جوشانده گرم آن بگذارند، بادنجان درد پهلو و درد مثانه را آرام میکند، بادنجان، ادرار آور است و فشارخون را پایین می آورد؛ همچنین آنهایی که به سنگ کلیه دچار هستند، بهتر است بادنجان بخورند.
موز:
یک موز رسیده که دارای نقاط و لکه های قهوه ای زیادی دارد، قند آن به سرعت هضم شده و جذب دیواره روده کوچک گشته و بدین طریق وارد جریان خون میشود، بنابراین موز یک میان وعده عالی پس از انجام ورزش است، موز رسیده برای بیماران دیابتی توصیه نمیشود و همچنین افرادی که تمایل به کنترل وزن دارند، نباید از موز رسیده استفاده کنند.
در طب سنتی چین از موز برای نرم کردن روده ها و ریه ها و همچنین درمان یبوست و زخم های گوارشی استفاده میشود؛
در هند و چین از جوانه های انتهایی شاخه ها به مادران شیرده میدهند تا ترشح شیر آنها افزایش یابد، موز برای رفع ناراحتی های معده و اسهال های مزمن مفید است.
در اندونزی از جوشانده میوه برای قطع خونریزی استفاده میشود.
در آفریقا از جوشانده ریشه و پوست گیاه به صورت حمام گرم برای معالجه سرطان معده استفاده میگردد.
در برزیل از برگ های جوان موز برای معالجه تومورها استفاده میشود، میوه موز برای درمان زخم های سرطانی مفید است.
منبع: ماهنامه آشنا-خانه و خانواده- خانواده
گردآورنده: سایت زیباکده
