بسياري از كودكان هنگام جدا شدن از والدين ناراحت مي شوند، به خصوص در خانواده هايي كه مراقبت هاي غيرمنطقي از كودك صورت مي گيرد. اما برخي از كودكان اضطراب بسيار شديدي را موقع جدا شدن از مادرشان نشان مي دهند. در موارد بسيار شديد كودك حتي در اتاق مادر را تعقيب مي كند، اين مشكل موقعي در كودك در مدرسه مي رود، آشكار مي شود.
حدود 3 و نيم درصد كودكان به اين ناراحتي مبتلا مي شوند و در دخترها و طبقه مرفه بيشتر است. به اين رفتارها اضطراب جدايي مي گويند .
هراس از مدرسه :
هراس از مدرسه يكي از نشانه ها و زيرمجموعه هاي اضطراب جدايي است . هراس از مدرسه به بي ميلي شديد به رفتن به مدرسه گفته مي شود. اضطراب شديد و عوارض جسمي مانند : سرگيجه، درد معده و تهوع و ... كودك را در منزل نگه مي دارد . والدين كه نگران سلامتي كودك هستند، غالبا رغبتي ندارند كه براي رفتن كودك به مدرسه از زور استفاده كنند.
تنها 50 درصد هراس از مدرسه ، ترس به عملكرد تحصيلي يا برخي جنبه هاي محيط مدرسه مربوط مي شود و در موارد مربوط به بي ميلي كودك به جدا شدن از مادر و خانه است. تصور اصلي بر اين است كه مادر و كودك به گونه اي شديد به هم وابسته اند. وابستگي شديد كودك برايش اين ترس را به وجود مي آورد كه امكان دارد براي خود يا مادرش اتفاق روي دهد.
لازم به ذكر است درباره نقش پدر در اين زمينه اطلاعات كمي در دست است .
علائم :
اين علائم هيچكدام علت جسمي ندارد .
* اختلال در هضم غذا
* بي اشتهايي
* دردهاي شكمي
* حالت تهوع
* مشكلات خواب
* تب ، سردرد
* گوش درد
* سوزش سر معده
مثال : كودك مبتلا به هراس از مدرسه ، صبح زود در موقع رفتن به مدرسه دلش درد مي گيرد، حالت تهوع پيدا مي كند يا شب امتحان بيمار مي شود. ولي به محض تصميم جهت نرفتن به مدرسه از طرف والدين اين علائم همگي برطرف مي شود. گاهي ممكن است به علت دير درمان شدن آنها و در واقع به علت غم و اندوه بيمار شوند، حالت شديد هراس از مدرسه براي كلاس هاي اول تا سوم است و اگر مسوولين امر از اين حالت باخبر نشوند ممكن است حتي تا سال هاي آخر دبيرستان كشيده شود .
معمولا چه كساني دچار هراس از مدرسه به عنوان يك ترس مي شوند؟
* خانواده هاي پرفرزند
* وجود تبعيض در محيط زندگي
* سطح پايين فرهنگي ، اقتصادي و خجالتي
* اعتماد به نفس پايين
هراس از مدرسه در دختران بيشتر از پسران است .
چه بايد كرد :
* كودك را در مدرسه (مهد كودك) ثبت نام كنيد .
* به مدت يك هفته در مدرسه (مهد كودك) حضور يافته و به تدريج مدت زمان حضور را كم كنيد .
* اعلام محبت به كودك
* سهل و آسان جلوه دادن مقررات مدرسه
* براي حضور كودك جايزه بدهيد و او را تشويق كنيد
* از بين بردن عوامل نفرت مثل تنبيه و توبيخ در مدرسه
* گوش دادن به حرف هاي كودك
* سپردن مسووليت هاي ساده به كودك در كارهاي مدرسه
* آسان گيري به ويژه در سالهاي اول مدرسه و رفتار معلم به گونه اي باشد كه كودك مدرسه را خانه دوم خود حساب كند .
* دوستان كودك را به منزل دعوت كنيد و اسباب بازي در اختيارشان قرار دهيد تا بازي كنند و هنگام بازي اتاق را ترك كنيد .
* بررسي كنيد كه كودك در مدرسه مشكلي نداشته باشند و مورد آزار قرار نگرفته باشد.
* روابط خانوادگي را بررسي كنيد. گاهي كودك در منزل نگراني هايي دارد (مثل درگيري هاي والدين) كه بايد برطرف شود.
* در يك روز تعطيل به اتفاق اعضاي خانواده به مدرسه (مهد) كودك رفته و ضمن گذراندن ساعتي در آنجا ، ناهار را در محيط مذبور صرف كنيد .
توجه :
هراس از مدرسه با گريز از مدرسه تفاوت دارد . مدرسه گريزان معمولا به تناوب از مدرسه غايب شده و والدين شان از اين امر اطلاعي نداشته و معمولا شاگردان تنبلي هستند. اما در هراس از مدرسه ، كودك به طور پيوسته و طي دوره هاي طولاني به مدرسه نمي آيد و والدين از نرفتن او به مدرسه و ماندن او در خانه آگاهند.
منبع : بیتوته
