به گزارش سرویس جامعه شفاف: شاید داستان سفرهای سالیانه ایرانیان را شنیده باشید. داستان هایی از زبان چند نسل آن طرف تر. داستانی که مادربزرگ از بدرقه یک ساله پدری میگفت که برای حج می رفت و یک سال بعد باز می گشت.

شاید زمانی بود که سفر و گردشگری حکم مهاجرت را می داد اما امروزه سفر کردن به کشورهای دیگر به لطف پیشرفت فناوری و تکنولوژی و پیشرفت وسایل حمل و نقل بسیار سهل و آسان شده است و جذب مسافر حتی به یکی از رقابت های اقتصادی بین کشورها برای درآمدزایی تبدیل شده است. 

صنعت گردشگری به عنوان سومین صنعت در جهان شناخته می شود و به یکی از بزرگ ترین و پردرآمدترین بخش های اقتصادی دنیا تبدیل شده است. مطابق نظر سازمان جهانی گردشگری این صنعت بزرگ ترین صنعت فعال در جهان است. 

اما گردشگری در ایران شاید به قرن های دور باز گردد. امپراتوری ایران یکی از سرزمین هایی بود که به دلیل امنیت بالا مورد توجه بازرگانان و اشراف در دوران باستان قرار می گرفت اما شاید نخستین بار به طور جدی در قرن هفتم بود که جهانگردان غربی را به خود جذب کرد. 

از دوران بعد از اسلام  که نخستین گردشگر غربی یعنی بنیامین تودلای اهل اسپانیا به ایران آمد و سفرنامه‌ای را هم در شرح مسافرت خود به ایران نگاشت، قرن ها می گذرد و امروز ایران با ثبت 17 مکان در فهرست میراث جهانی یونسکو به یکی از جاذبه های توریستی تبدیل شده است.

اما با این وجود صنعت گردشگری در ایران شاید یکی از صنایعی باشد که در حقش اجحاف شده است و مورد بی مهری مسئولان قرار گرفته است در صورتی که بر اساس گزارش سازمان جهانی گردشگری ایران رتبه دهم جاذبه‌های باستانی و تاریخی و رتبه پنجم جاذبه‌های طبیعی را در جهان دارا است اما این در حالی است که بر طبق گزارش سازمان جهان گردشگری در سال ۲۰۰۶، در حدود ۷۵۰ هزار گردشگر خارجی از ایران بازدید کرده‌اند در حالی که در همین سال میزان گردشگران در دنیا ۸۴۲ میلیون بوده است. 

اگر نگاهی به آمارهای جهانی و رتبه بندی کشورها براساس رتبه‌بندی سازمان گردشگری جهان که هر ساله منتشر می شود بی اندازید، ایران در میان 139 کشور جهان رتبه 114 را به خود اختصاص داده است و در آخرین گزارش سازمان جهانی گردشگری که در سال 2013 منتشر شده است  ایران در میان کشورهای خاورمیانه رتبه 6 را با جذب ۳٫۳ میلیون نفر به خود اختصاص داده است. 

اما با نگاهی به کشورهای در صدر فهرست این گزارش در میان کشورهای خاورمیانه مثل عربستان و مصر و امارات جای بسی تأمل دارد که ایران با دارا بودن بهترین شرایط آب و هوایی و جاذبه های طبیعی در رده 6 جذب گردشگر در خاورمیانه باشد. 

با این حال اما سال های اخیر گویا یکی از سال هایی خوب برای صنعت گردشگری در ایران باشد. آمارهایی که از جذب گردشگرهای خارجی در ایران می آید گواه بهتر شدن حال این صنعت است. 

به گزارش خبرگزاری مهر، رحمانی موحد، معاون گردشگری کشور در مورد آمار پنج ماهه گردشگران خارجی گفت است: 35 هزار نفر در پنج ماهه اول امسال به ایران آمدند که در مقایسه با مدت قبل 204 درصد رشد داشته است.

وی  در ادامه افزوده است که این آمار مربوط به گردشگرانی است که از طریق دفاتر خدمات مسافرتی و به صورت دسته جمعی به ایران آمده اند. آمار ورود و خروج نیز 1.5 تا 2 میلیون نفر بوده است. 

اگرچه افزایش رشد جذب گردشگران باعث امیدواری است اما گردشگری برای کشورهای دارای جاذبه‌های جهانگردی نظیر ایران می ‌تواند مهم‌ترین منبع کسب درآمد ارزی باشد و نیروهای انسانی بی شماری را نیز وارد چرخه کار و اشتغال کند. 

اما تمامی اینها مشروط بر این است که برنامه‌ریزی صحیح و همه‌ جانبه توأم با آینده‌نگری برای آن تنظیم و اجرا شود. سرمایه‌ گذاری جهانی در صنعت گردشگری حاکی از آن است که گردشگری صنعتی از زمره صنایع توزیع‌ کننده درآمد است و هنگامی که جهانگرد وارد کشور می ‌شود، در مقابل خدماتی که به وی ارائه می‌شود، باید هزینه پرداخت کند و این پرداخت ارزی خواهد بود. لذا این صنعت می ‌تواند جایگزین اقتصاد تک ‌محصولی یعنی درآمد نفتی نیز شود. 

اما باز هم مسائل دیگر در این بین وجود دارد از جمله این که گردشگری تنها محدود به جذب گردشگران خارجی نیست بلکه هر کشوری بیشترین درآمد خود را می تواند از طریق جذب گردشگران داخلی بدست آورد. 

با وجود اینکه ایران با داشتن جاذبه های طبیعی و ابنیه های تاریخی می تواند بیش از نیمی از درآمدی که از جذب گردشگران خارجی بدست می آورد را از جذب گردشگران داخلی داشته باشد. اما آنچه شاهد آن هستیم خلاف چنین ادعایی را ثابت می کند. 

هزینه های سرسام آور برای یک گردش چند روزه در یکی از شهرهای کشور برای شهروندان ایرانی شاید یکی از دلایل عدم جذب ایرانیان برای ایران گردیشان باشد. 

هر ایرانی حتی اگر بخواهد حتی در یک هتل دو ستاره شبی را به صبح برساند 100 هزار تومان باید هزینه پرداخت کند. علاوه بر هزینه های اقامت، طی کردن مسیر نیز هزینه های خود را دارد. با آزاد سازی نرخ بلیت های هواپیما و برداشتن یارانه  بنزین حتی طی کردن یک مسیر هم هزینه بردار خواهد بود. 

با این وجود ایرانیان تنها به رفتن به سفرهایی قناعت خواهند کرد که مسیری کوتاه تر، اقامتی کم هزینه تر و یا به طور کلی متناسب با اقتصاد خانواده داشته باشد. 

از همین روست که اغلب ایرانیان برای گردش به خصوص در ایام تعطیلات یا فصل تابستان به شهرهایی می روند که اقوامی در آنجا دارند تا حداقل هزینه اقامت را پرداخت نکنند. 

حال با این تفاسیر باید دید که آیا مسئولان هنوز هم مرغ همسایه را غاز می دانند یا گردشگران ایرانی را به خارجی ها ترجیح می دهند؟

البته لازم به ذکر است که ورود گردشگران خارجی حتی در دولت یازدهم آنقدر چشمگیر نیست که به خاطر آنها از گردشگران ایرانی گذشت.