درماتیت سبورئیک یک بیماری پوستی مزمن و شایع است.
این بیماری پوستی به صورت بثورات قرمر پوسته دار همراه با خارش، در نواحی مختلف بدن بروز می کند. پوست سر، کناره بینی، ابروها، پلک ها، پشت گوش ها و میانه قفسه سینه شایع ترین نقاط درگیرهستند. سایر نواحی نظیر ناف، چین های زیربغل، پستان ها، کشاله ران و نشیمنگاه هم ممکن است مبتلا شوند.
شوره سر که مشکل خیلی از افراد است، درواقع شکل خفیف و غیر التهابی درماتیت سبورئیک است.
پیتیریسپوروم ها که نوعی مخمر محسوب میشوند عامل اصلی درماتیت سبورئیک محسوب میشوند، هرچند عوامل دیگر چون عوامل محیطی و ژنتیکی و استرس ها نیز در بروز بیماری دخیل هستند. نقش سبوره (ترشحات چربی پوست) در این بیماری مورد بحث است.
چه کسانی به درماتیت سبورئیک مبتلا می شوند؟
این بیماری در سه گروه سنی بسیار شایع است: شیرخوارگی، میانسالی و پیری. در شیرخوارگی این بیماری معمولاً نیازی به درمان ندارد زیرا تا سن 12-8 ماهگی خودبخود خوب می شود. این حالت ممکن است بواسطه برطرف شدن تدریجی هورمون هایی باشد که قبل از تولد، از مادر به طفل منتقل شده اند.
هنگامی که اکزمای سبورئیک در سنین بالاتر بروز می نماید، معمولاً مشی عودکننده دارد و ممکن است برای سالها طول بکشد و یا حتی در سیر خود به پسوریازیس مبدل شود.
اکزمای سبورئیک ممکن است در افراد مبتلا به سایر بیماریها همچون افراد مبتلا به بیماری های سیستم عصبی از قبیل پارکینسون، بیمارانی که یک بیماری پراسترس نظیر حمله قلبی را پشت سر گذاشته اند و در افرادی که نقص ایمنی دارند با شدت و شیوع بالاتری دیده شود.
درمان:
هیچ راهی برای پیشگیری و درمان واقعی اکزمای سبورئیک وجود ندارد ولی با مصرف داروهای ضد قارچ و ترکیبات استیروییدی میتوان بیماری را کنترل کرد.
شوره سر معمولا با مصرف شامپو های حاوی کتوکونازول، زینک پیریتیون، سلنیوم سولفاید یا تار کنترل میشود. خیلی از اوقات لازم است بطور متناوب از ترکیبات مختلف ضد شوره استفاده کرد.
باید توجه داشت که احتمال عود و بروز مجدد تا زمان طی شدن دوره بیماری و بهبودی قطعی، همیشه وجود دارد. در صورت عود می توان یک دوره مجدد درمان را انجام داد. اما این امر باید حتماً تحت نظر پزشک متخصص پوست صورت گیرد زیرا زیاده روی در مصرف برخی داروها می تواند موجب بروز عوارض جانبی گردد.
| 