داستان انجیلا 💘
قسمت دوم
بخش سوم
اون زمان تو خونه ی ما فقط من بودم و آنا و بابام ...
برادر بزرگم , شهاب , چند سال بود رفته بود آلمان و اونجا زندگی می کرد و برادر کوچیکم جاسم ازدواج کرده بود و اون خونه ی بزرگ مونده بود برای ما سه نفر که غیر از پذیرایی و هال بزرگی که داشت , پنج تا اتاق خواب داشت که هر کدوم خوب و جادار بودن و یک آشپزخونه که فقط یک میز دوازده نفره وسط اون جا شده بود و پشت اون حیاط خلوت یا بهتر بگم انباری بود که آنا همیشه ترشی ها و مرباجات و شور و خیارشورهاشو اونجا نگه می داشت ... و زیرزمین خونه که برای خودش یک طبقه ی کامل بود و ما اغلب تابستون ها رو اونجا زندگی می کردیم و همه چیز داشت و وقتی اونجا بودیم احتیاجی به بالا نداشتیم ...
شام که خوردیم , آنا تو آشپزخونه بود و بابا هم روی مبل چرت می زد ...
نگاه من به تلفن بود ولی کسی زنگ نزد ... از اینکه به مریم گفتم پشیمون شده بودم ... از خودم بدم اومد ... نباید اینقدر سبک سر باشم و با یک پسر حرف بزنم ...
آره , اگرم زنگ زد جواب نمی دم ... اصلا چه معنی داره ... با این فکرا اون شب دیگه بی خیال شدم و خوابیدم ...
فردا که از در مدرسه اومدم بیرون , دیدم جلوی مدرسه ی ما ایستاده ... تا منو دید یک لبخند آشنا زد ...
من فورا سرمو انداختم پایین ... در حالی که قلبم به شدت تو سینه می تپید و دست و پام می لرزید , سوار ماشین شدم ...
از ترس بابا جرات نکردم برگردم به عقب نگاه کنم .. دلم می خواست دوباره اونو ببینم ... خوشتیپ و قدبلند بود و توجه هر دختری رو به خودش جلب می کرد ...
در خونه که رسیدیم , بابا نگه داشت و گفت : تو برو خونه , من جایی کار دارم ...
وقتی پیاده شدم و بابا رفت , مدتی به انتهای خیابون نگاه کردم ... فکر کردم ممکنه دنبالمون اومده باشه ولی بازم نا امید شدم ...
ناهید گلکار
