داستان رویایی که من داشتم
قسمت شصت و نهم
بخش دوم
احساس عجیبی داشتم ... من از اون اتاق , یک آدم دیگه بیرون اومده بودم …
حالا می تونستم کاری رو که انجامش برام خیلی دور بود , به راحتی انجام بدم …..
دلم می خواست نظر دکتر صالح رو هم بدونم ... انگار به تشویق و تحسین اون نیاز داشتم ولی پرستار گفت که دکتر همون موقع که شما رفتین اتاق عمل , رفت …..
یک کم راضی بودم چون احساس کردم حتما به من اعتماد کرده و اونقدر خیالش از بابت من راحت بوده که بدون سرکشی , اینجا رو ترک کرده …….
تا ساعت دوازده مشغول بودم … زخمی های سرپایی و بیمارهای خودم رو رسیدگی کردم ……
بعد تلفن کردم خونه که بگم اسماعیل بیاد دنبالم ...
عمه گفت : ایرج جلوی در بیمارستان وایستاده ... منتظرته ……
کارو تحویل دادم به نسرین و با عجله رفتم دم در ... ایرج روی یک نیمکت نشسته بود ... منو از دور دید بلند شد و اومد جلو …..
دستمو گرفت مثل اینکه متوجه شده بود دارم از حال می رم … و حالا که محبتش گُل کرده بود حرف های قشنگی هم می زد :
بمیرم الهی از دیشب تا حالا داری کار می کنی …. خوب شد زود اومدم ... نگرانت بودم عزیزم ….
و من می دونستم که اگر موقع دیگه ای بود , باید با قهر و غضب اون مواجه می شدم ….
سوار شدیم ... اون برای من یک لیوان بزرگ آبمیوه توی ماشین آماده کرده بود که با میل تا ته سر کشیدم ….
بعد گفتم : دستت درد نکنه ایرج جان ولی یک کاری نکن من لوس بشم …
گفت : نه .. من می خوام که تو همیشه لوس من بمونی ……
گفتم : آخه یک مشکلی هست … تو منو می بری بالای بالا ... بعد که من خوب اوج گرفتم از اون بالا یک مرتبه پرتم می کنی پایین ... هر چی این مسافت کمتر باشه من کمتر صدمه می ببینم …… محبت های تو برای من توقع ایجاد می کنه و وقتی نیستی , اونقدر این توقع خلاء به وجود میاره که زندگی کردن برام سخت میشه …
گفت : فدات بشم ... قول ……………
و من چیزی نشنیدم و دیگه نمی دونم چی شد ... هنوز راه نیفتاده بود که خوابم برد ……
چند روز بود که درست نخوابیده بودم و استرس و ناراحتی های خودم از یک طرف , چیزایی که توی بیمارستان دیده بودم از طرف دیگه خسته ام کرده بود و خواب که نه , بیهوش شدم ….
حتی وقتی رسیده بودیم خونه من بیدار نشدم و ایرج منو بغل کرده بود و تا تختم برده بود و من همون طور با لباس تا ساعت ده شب خوابیدم …….
اون موقع انگار یکی منو تکون داد ... بیدار شدم ... کسی دور و ورم نبود ... بلند شدم رفتم بیرون ... سر پله ها که رسیدم دیدم تورج و ایرج با مینا و عمه نشستن و صحبت می کنن ...
منو ندیدن … برگشتم رفتم تو اتاق بچه ها ... خواب بودن ….
پس بی سر و صدا وضو گرفتم و نماز خوندم و دوباره خوابیدم ….
باز خوابیدم و تا صبح چیزی نفهمیدم …….
ناهید گلکار
