داستان رویایی که من داشتم

قسمت دوم

بخش اول

قدرت حرکت نداشتم . تا چند لحظه هیچ صدایی نمی اومد . من شوکه بودم …

وقتی دیدم نمی تونم تکون بخورم فریادم بلند شد و داد زدم مامان …. مامان کمکم کن گیر کردم ...
چند نفر ریختن دور ماشین ، مثل اینکه صدای منو شنیدن …

از سر و صدا ها متوجه می شدم دارن تلاش می کنن منو از اونجا در بیارن …

نمی دونستم چرا مامانم جواب نمیده . هر لحظه بر تعداد عده ای کسانی که دور ماشین ریخته بودن اضافه می شد .

اصلا دردی احساس نمی کردم فقط می دونستم تصادف کردیم و با حرفایی که می شنیدم نگران پدر و مادرم شده بودم ……

یکی آمبولانس خبر کنه … زود باشین الان تلف میشن … وضعشون خطرناکه …

صدای دیگه ای به گوشم خورد : اینا رو بکشین بیرون تا دخترو از عقب در بیاریم .
من سرم زیر صندلی بود و چیزی نمی دیدم ولی می فهمیدم تصادف بدی کردیم دور و برم پر بود از خرده شیشه …

در حالی که تکون نمی تونستم بخورم ، فهمیدم که مامان و بابام رو بیرون کشیدن . تا صندلی ها رو از روی من برداشتن و منم از تو ماشین بیرون آوردن خیلی طول کشید . تا اومدن منو حرکت بدن درد شدیدی توی پا هام احساس کردم .

فریاد کشیدم آی پام … آی پام …

و اونا متوجه پای من شدن که به صورت وحشتناکی صدمه دیده بود . یک نفر زیر کتف منو گرفت و روی زمین کشید تا از ماشین دور بشم …
نگاهم به ماشین افتاد که از قسمت جلو تا نیمه رفته بود زیر کامیون …

حالا بیشتر به عمق فاجعه پی بردم تا چشم کار می کرد ماشین وایساده بود .

پلیس به مردم دستور می داد که برن … همین موقع آمبولانس رسید من همین طور با چشم دنبال مامان و بابام می گشتم هنوز فکر می کردم الان اونا هراسون میان بالای سر من و می بینن که چقدر صدمه دیدم و دلشون به حالم می سوزه که دیدم پیکر خون آلود اونا رو گذاشتن روی برانکادر بدون اینکه بتونم صورت اونا رو ببینم کردن تو آمبولانس و با خودشون بردن …

همین طور که روی زمین افتاده بودم فریاد می زدم و گریه می کردم … یک آمبولانس دیگه از راه رسید که منو با خودش برد .

اونقدر درد داشتم که نمی تونستم فکر کنم چه بلایی سرمون اومده … آمبولانس با سرعت و آژیر زنان ما رو به یک بیمارستان توی کرج رسوند ...

هیچ کس به سوال های من جواب نمی داد . و من در حالی که اشک می ریختم مدام می گفتم مامانم ؟ بابام ؟ خدایا چیکار کنم ؟

منو روی یک تخت گذاشتن . دکتر که اومد و عکس انداختن و منو با همون پا از روی این تخت به اون تخت جا به جا می کردن که دردی وحشتناک رو تحمل می کردم …

آخر با زدن یک آمپول همین طور که گریه می کردم بیهوش شدم .



 ناهید گلکار

داستان رویایی که من داشتم

قسمت دوم

بخش سوم

من فقط یک عمه داشتم که در سن چهارده سالگی زن علیرضا خان تجلی شده بود که از ثروتمندان تهرون بود …

شاید من سه یا چهار بار بیشتر عمه رو ندیده بودم ولی حرفش تو خونه ی ما زیاد زده می شد . می دونستم خیلی پولداره و دو تا پسر و یک دختر داره که فقط دخترش ازدواج کرده … عمه خیلی دوست نداشت با فامیل رفت و آمد کنه برای همین ما هیچ وقت خانواده ی اونو ندیده بودیم .

عمه فقط موقعی میومد که کسی مرده باشه و تو مراسمش شرکت می کرد . همون موقع هم طوری رفتار می کرد که معلوم بود ما از دماغش بالا نمی ریم ….

شاید یکی دو بار جواب سلام منو داده بود و همین . پس وقتی چشمم به اون افتاد مطمئن شدم اتفاقی افتاده و دلم فرو ریخت …

از در که اومد تو زد زیر گریه و گفت : الهی عمه فدات بشه . این چه بلایی بود سر تو اومد و یتیم شدی … داداشم رفت و تو رو بی پدر کرد .
دیگه نفهمیدم چیکار می کنم .
با اینکه خودمو آماده کرده بودم که هر خبری رو بشنوم بازم کنترلم از دستم در رفت …

فکر کنم صدای شیون من و عمه تمام بیمارستان رو خبر کرد ... چون همه ریختن تو اتاق من تا ما رو ساکت کنن …
هادی می گفت: عمه ، مگه قرار نبود به رویا نگی ؟

عمه همین طور که گریه می کرد با دستمال بینی شو گرفت و گفت : بیخود … بیخود … غلط کردین . تا حالا هم بهش نگفتین بچه تو دلش می مونه ….

بعد اومد و من رو نوازش کرد و گفت : من که نمردم عمه جون خودم هواتو دارم . هر وقت کاری داشتی به خودم بگو تنهات نمی ذارم ، ناراحت نباش .

 ناهید گلکار

داستان رویایی که من داشتم

قسمت سوم

بخش اول

از عمه بعید بود گفتن اون حرفا ….. منم که تو حالی نبودم که حرفاشو جدی بگیرم …… ولی سرنوشت بازی های عجیبی داره …..
یک ماه بعد گچ پای منو باز کردن و عکس انداختن و یک گچ سبک بستن طوری که بتونم خودم کارای خودمو انجام بدم ، با حال زار و نزار منو از بیمارستان آوردن خونه ولی چه خونه ای ؟ ...
حالا به خونه ای پا می گذاشتم که بدون پدر و مادرم سوت و کور بود همه چیز بوی غم می داد ، اولین باری بود که طعم بد بختی رو می چشیدم …

خیلی برام سخت بود ولی چاره ای نداشتم زنده بودم و باید زندگی می کردم ….

گفتم منو ببرن تو اتاقم روی تخت با زحمت خوابیدم و اشک ریختم …….
دو ماه بعد بالاخره اون گچ رو هم باز کردن و تونستم راه برم .
هادی با احتیاط منو سوار ماشین کرد و برد بهشت زهرا سر خاک اون دو نفر که همه ی کس من بودن و در یک چشم بر هم زدن هر دو رو از دست داده بودم ….

نم نم برف میومد و هوا به شدت ابری و گرفته بود مثل دل من …. رفتم سر مزار و خودمو انداختم روی سنگ قبر … این اولین بار بود …. همین طور گریه می کردم و می گفتم : کاش منم با خودتون می بردین … من حالا تک و تنها چیکار کنم ؟ … مگه برای من آرزو نداشتین پس چی شد ؟ غلط کردم گفتم بریم شمال اگر نمی خواستید برین خوب به خودم می گفتین من تو این دنیا فقط شما رو می خواستم …….
وقتی برگشیم خونه فورا رفتم تو اتاقم و روی تخت دراز کشیدم تا کسی با من حرف نزنه ولی اعظم و هادی اومدن رو لبه ی تخت نشستن ….

هادی موهای منو نوازش کرد و گفت : من که نمردم قربونت برم من داداش بزرگ تو هستم تا آخر عمر نوکریتو می کنم ….. و خم شد و منو بوسید ….
گفتم : هادی دلم تنگ شده چیکار کنم ؟ اگر میگی هر کاری برام می کنی بگو الان چیکار کنم ؟ من مامانمو می خوام …. می خوام برم تو بغلش می تونی برام کاری بکنی ؟
گفت : آره خواهر خوشگل من , از این جا میریم تو با من بیا بریم خونه ی ما بعد اینجا رو می فروشیم و هر دو خونه می خریم این طوری بهتر نیست ؟

گفتم: نه هرگز من از این خونه بیرون نمیرم …….
( تا اون موقع اعظم و هادی با پسر دوساله شون فرید خونه ی ما بودن هادی منو تا مدرسه می برد و میاورد هر چی محبت توی دنیا بود نثار من می کرد حتی سر غذا برام لقمه می گرفت هروقت میومد خونه یک چیزی برای من خریده بود تا کمبود مامان و بابام رو احساس نکنم …. اونم خودش خیلی غمگین بود … و ابراز ناراحتی می کرد … )
تا اون روز …. اعظم به زور قیافه گریونی به خودش گرفت و گفت : الهی اعظم فدای تو بشه ... ما تا کی اینجا بمونیم بیا بریم خونه ی ما تو مثل خواهر منی با هم زندگی می کنیم دیگه ؛؛ دنیا که آخر نشده …

از جا پریدم و گفتم : نه امکان نداره خودم تنهایی زندگی می کنم من خونه ی شما نمیام هرگز …

هادی با ناراحتی گفت : چی داری میگی ؟ تنها که نمی تونی باشی باید یه فکری بکنیم … این بدبخت چه گناهی کرده می خواد بره سر خونه و زندگی خودش ؟ تو هم عزیز منی نمی تونم تو رو تنها بذارم …

به گریه افتادم و گفتم : هادی جان الهی فدات بشم بذار من تو خونه ی خودمون باشم اذیتم نکن چرا شماها نمیان اینجا زندگی کنین ؟ خونه ی شما خیلی کوچیکه من اونجا طاقت نمیارم . تو رو خدا هادی شماها بیان …………..
از اونا اصرار و التماس و از من انکار …….. ولی خوب معلومه دیگه حرف من به جایی نرسید … و فردا در عین نارضایتی مقداری از وسایلم و کتابام بر داشتم و موقتاً رفتم به خونه ی اونا …..
خونه ی هادی یک حیاط کوچیک داشت با یک اتاق سه در چهار که با یک راهرو از آشپزخونه و انباری جدا می شد …..

هر چی فکر می کردم چرا اونا راضی نشدن بیان خونه ی ما نفهمیدم تازه اون خونه ی کوچیک اجاره ای هم بود و این خودش برای من معما شده بود ….
غیر از هادی که همیشه با من مهربون بود اعظم هم نهایت سعی خودشو می کرد تا من راحت باشم ولی خوب نبودم اولا نمی دونم چرا احساس می کردم محبت های اونا مصنوعی و افراطی شده ، دوما خونه ی کوچیک اونا طوری بود که جا برای خودشون هم نبود می خواستم درس بخونم ولی فرید شیطونی می کرد و تمرکز منو بهم می زد تازه شبها هم باید توی راهرو می خوابیدم هوا سرد شده بود از زیر در سوز میومد و من هر شب تا صبح می لرزیدم .

 ناهید گلکار

داستان رویایی که من داشتم

قسمت سوم

بخش دوم

سال آخر دیبرستان بودم و تنها دلخوشیم شده بود درس خوندن کاری که خیلی دوست داشتم . من همیشه یک کتاب تو دستم بود و بدون درس خوندن احساس بدی داشتم ……..
اعظم مرتب از اون خونه ی کوچیک گله داشت ….

تا یک شب هادی به من گفت : رویا بیا خونه رو بفروشیم و با هم یه خونه بخریم تا راحت زندگی کنیم تو برای خودت اتاق داشته باشی این وضع داره خیلی منو ناراحت می کنه ….
گفتم : با هم یعنی چی ؟ نه هر کس برای خودش ….

اومد جلو و منو بوسید و گفت : یه خونه می خریم که بزرگ و جادار باشه هر وقت تو خواستی قول میدم سهم تو رو بدم و برای خودت یک کاری بکنی سه دونگ تو سه دونگ من . الان اگر اون خونه رو بفروشیم فقط میشه یک خونه خرید خوب تو بگو چیکار کنم ؟
من موافق نبودم فکر می کردم به زودی میرم تو خونه ی خودمون .

گفتم : چرا نریم اونجا زندگی کنیم ؟ …
هادی یک قیافه ی حق به جانب به خودش گرفت و گفت : نه … نه من دلشو ندارم برم تو اون خونه و جای اونا زندگی کنم …. نه نمیشه ؛؛ دلم نمیاد …… یاد بابا و مامان که میفتم آتیش می گیرم …… رویا جان عزیزم ، من تمام کاراشو کردم مشتری هم داره فقط کافیه تو امضا کنی …..

سرمو با بی حوصلگی تکون دادم …..

اونم در یک چشم بر هم زدن یه کاغذ گذاشت جلوی من و گفت : امضا کن.

پرسیدم : این چیه ؟

گفت : وکالت بده من ترتیب همه ی کارا رو میدم ….

مردد موندم با اون همه لطفی که به من کرده بودن الان چی می خواستم بگم ؟

توی رو درواسی مونده بودم …… به اون اعتماد داشتم ولی دلم نمی خواست بهش وکالت بدم …

هادی فهمید که تردید دارم ولی به روی خودش نیاورد و دوباره گفت : چرا معطلی زود باش خواهر عزیزم یه خونه ای می خرم که همه توش راحت باشیم نصف مال تو نصف مال من … این طوری خودمم راحت ترم که خیالم از بابت تو جمع باشه …..
با نارضایتی امضا کردم … از این که به هادی وکالت می دادم ناراحت نبودم و فکر نمی کردم ، اون بد منو بخواد و روزی منو اذیت کنه …. بیشتر به خاطر این بود که دلم نمی خواست خونه ی پدریم فروخته بشه ….
یک هفته بعد هادی خوشحال و خندون اومد که خونه خریده و می خواد ما رو ببره و نشون بده .

من هنوز سنی نداشتم که متوجه بشم اون داره چیکار می کنه ... ولی به این فکر افتادم که چرا موقع خریدن خونه منو نبرده ؟

ازش پرسیدم ، خیلی عادی گفت : رویا جان تو به من وکالت دادی یادت نیست ؟ ….

از لحن ساده و قاطع اون حرفشو قبول کردم و دیگه اهمیتی ندادم .

 ناهید گلکار

داستان رویایی که من داشتم

قسمت سوم

بخش سوم

خونه ی خیلی خوبی بود با یک حیاط قشنگ و دیوارهای آجری تازه ساز …

در خونه توی حیاط باز می شد و روبرو ، ساختمونی که همکف حیاط بود پنجره های بزرگ رو به حیاط باز می شد . طرف چپ حیاط یک راهرو بود که به پشت ساختمون می رفت ….
سه تا اتاق و یک پذیرایی و آشپزخونه ی بزرگ دل آدم رو شاد می کرد …

پشت ساختمون یک حیاط خلوت سراسری بود که سمت راستش یک انباری کوچیک قرار داشت … اون انباری یک در هم به آخرین اتاق ساختمون داشت و یک در به حیاط خلوتی که از همون جا می شد رفت به حیاط …. بعد از وارسی خونه اتاقی که سمت حیاط بود انتخاب کردم از اون اتاق بیشتر از همه خوشم اومده بود ، چون یک پنجره ی سراسری داشت …..

تمام خونه رو تمیز کردم و هادی و اعظم آینه قران آوردن …….

تا روز جمعه هم که هادی تعطیل بود رفت تا اثاث خونه ی ما رو بیاره هر چی التماس کردم منم با خودت ببر گفت تو غصه می خوردی نمیشه بیای ……
همون روز یک کامیون گرفت و اول اثاث خونه ی ما رو بار کرد و بعد رفت خونه ی خودش و با اعظم همه چیز رو آوردن …

وسایل مامانم که اومد واقعا جگرم سوخت داشتم دیوونه می شدم ولی اعظم نگذاشت من دست به هیچ کدوم بزنم درست مثل اینکه همه چیز مال خودشه رفتار می کرد . بازم با خودم گفتم حتما برای اینکه من ناراحت نشم این کارو می کنه ولی اصلا طرز نگاهش و رفتارش با من عوض شده بود …..
وسایل خودمو بردم تو اتاقی که پسندیده بودم که یک دفعه اعظم عصبانی اومد تو و کارتون کتاب های منو برداشت گفت : ببخشید ... اینجا اتاق منه وردار …. زود … زود اینجا اتاق منه …

گفتم : اعظم جون من این اتاق رو می خوام ...

با پررویی گفت : اتاق تو رو من اتنخاب می کنم و با کارتون از اتاق خارج شد دنبالش رفتم …

داشتم از تعجب شاخ در میاوردم رفت تو انباری واقعا فکر کردم شوخی می کنه …

ولی کارتون رو ول کرد رو زمین و گفت : اینجا اتاق توس و رفت…..
دنبالش رفتم و پشت لباسشو گرفتم و گفتم: کور خوندی من چرا باید برم اونجا …

در حالی که قیافه ی وحشتناکی به خودش گرفته بود برگشت و گفت : دستتو بکش … تو یک نفری اینجا برات خوبه مال تو ,,, مبارکه ….
گفتم : برای چی اعظم خانم چرا این جا مال من باشه این که انباریه من اینجا نمی مونم . این همه اتاق تو این خونه هست چرا اینو میدین به من ؟

شروع کرد به جیغ زدن که ای خدا شروع شد … می دونستم من با تو این خونه مشکل پیدا می کنم چه تقدیری داشتم من ؟ تف به این سرنوشت ……
هادی داشت اثاث رو میاورد تو که صدای اونو شنید اومد ببینه چی شده .

اونم همین طور جیغ می کشید و بد و بیراه می گفت .

هادی ازش پرسید : چی شده خانم ؟

در حالی که سینه هاشو داده جلوو با مشت می کوبید تو سینه اش و فریاد می زد : تکلیف منو روشن کن تو این خونه اختیار دارم یا ندارم ؟

هادی گفت : خوب بگو چی شده ؟

با همون لحن داد زد خواهر جونت بهترین اتاق رو گرفته حالا من این اتاقو بهش دادم عوض تشکرش میگه نمی خوام خیلی خوبه والله … پس من و تو ول معطلیم ….

گفتم : بسه دیگه اعظم دو تا اتاق دیگه تو این خونه غیر از اون هست من چرا باید تو انباری زندگی کنم ؟ نمی خوام همین الان وسایلمو جمع می کنم از این خونه میرم . سهم منو بده واسه ی خودم خونه می گیرم ولی تو انباری نمیرم … مگه نصف این خونه مال من نیست ؟ ……

هادی گفت : نه بابا این چه حرفیه می زنی آره خوب راست میگه تو برو تو اتاق روبرو آشپزخونه …

اعظم پرید وسط حرفش که اونجا رو گذاشتم برای فرید …

هادی گفت : پس خواهر جون تو برو اون اتاق عقبی ….

باز اعظم فریاد زد : بابا من اختیار خونه ی خودمو ندارم ؟ اسم اتاق رو گذاشته انباری میگه نمی رم …. اونجا من باید وسایلم رو بذارم نمیشه ….

هادی سرش داد زد : چرا زور میگی اونجا انباریه دیگه . برو خواهر هر کدوم رو می خوای بردار …

که یک دفعه اعظم مثل مار گزیده ها فریاد کشید و شروع کرد خودشو زدن که خدایا این چه بالایی بود سر من نازل شد نمی خوام من تو خونه ی خودم می خوام راحت باشم …

هادی عصبانی شد و رفت به طرفش .

اونم شروع کرد هادی رو زدن و هادی اونو زدن قیامتی برپا شد …

نمی دونستم چیکار کنم …. به دیوار تکیه دادم تا کتک کاریشون تموم بشه.

یک دفعه اعظم حمله کرد به من که : چشم دریده دلت خنک شد ؟ منو به کتک دادی ؟

و اومد جلو و زد تخت سینه ی من ، هادی اونو گرفت و پرتش کرد و اونم محکم خورد زمین ….

حالا عصبانی تر و وحشی تر شده بود هوار می کشید و گاهی به من و گاهی به هادی حمله می کرد .

فرید هم از ترس با صدای بلند گریه می کرد من بچه رو بغل کردم و رفتم تو حیاط ....

هنوز هوا سرد بود ...



 ناهید گلکار

داستان رویایی که من داشتم

قسمت چهارم

بخش اول

فرید رو تو آغوشم محکم گرفتم تا سرما نخوره هوا کاملا تاریک شده بود بدنم مثل بید می لرزید ، نمی دونستم اون همه تغییر رفتار اعظم برای چیه شاید من کاری کرده بودم که باعث ناراحتی اون شده بود . کاش از خودش می پرسیدم ، شاید این طوری نمی شد و تو روی هم وا نمیستادیم ……

کم کم سر و صدا خوابید …

هادی که خیلی هم پریشون بود اومد بیرون و به من گفت : بده فرید رو ببرم تو ؛؛ هوا سرده ؛؛ و بچه رو از من گرفت و برد , ولی به من حرفی نزد بغض گلومو گرفت و اشکهام ریخت …

بی پناه و در مونده شده بودم …

یک کم که گذشت بر گشت … کنار من ایستاد و گفت : خواهر جون تو کوتاه بیا , الان برای اینکه قائله ختم بشه برو تو همون اتاق تا من راضیش کنم .
گفتم : چرا اونوقت ؟ برای چی اون باید راضی بشه این خونه مال منم نیست ؟ من سهمی ندارم ؟
اومد جلو و منو بغل کرد و سرمو بوسید و گفت : چرا حالا اون ترسیده ….. چون تو سهم داری اونو بی حق کنی دست پیش گرفته پس نیفته … موقتی برو امشب من می دونم چیکار کنم که آروم بشه … فقط دو سه روز صبر کن .
خودش میاد ازت معذرت می خواد …
گفتم : محاله از این خونه میرم ولی تو اون انباری نمیرم …. بهت گفتم این کارو نکن بذار من برای خودم یک جا بگیرم … ولی گوش نکردی حالا خوب شد ؟
ناراحت شد و گفت : چه حرفی می زنی این جور چیزا پیش میاد دیگه من که نمی تونستم تو رو تنها ول کنم . تو رو خدا نکن منو وسط خودتون قرار نده ، تو که عاقل و تحصیل کرده ای کوتاه بیا به خاطر من ، قول میدم خودم درستش می کنم . بی غیرتم اگر بذارم این طوری بمونه ……

گفتم : آخه تو به من میگی برم تو انباری درس بخونم ؟ اصلا فکر نکنم تخت من اون تو جا بشه وسایل مامانم رو هم می خوام ببرم تو اتاق خودم یادگاری اونو نگه دارم …..
گفت : چشم …. اونم چشم ؛؛ روی دوتا تخم چشمم فقط امشب و فردا بهم فرصت بده . گفتم دیگه لج بازی نکن جون داداش بیا تمومش کن … خواهش می کنم مرگ من ……

پامو کوبیدم زمین و پرسیدم : تو از روح مامان خجالت نمی کشی که من تو اون اتاق بخوابم ؟ باشه میرم ولی تا فردا اگر خودشم بکشه تیکه تیکه بکنه باید من یک اتاق خوب داشته باشم ...

یک دفعه دست منو گرفت کشید با خودش برد تو …

اعظم هنوز یک گوشه نشسته بود و گریه می کرد …..
من زیر چشمی بهش نگاه کردم و رفتم توی اتاقی که به انباری راه داشت و روی یک کارتون نشستم …. واقعا نمی دونستم چیکار کنم ….

هادی فرش اتاق منو آورد و برد تو انباری و پهن کرد داشتم دق می کردم اونا می خواستن کار خودشونو بکنن …..

بعد تخت منو آورد و رختخواب منو روش پهن کرد , وقتی اونو گذاشت دیگه جایی زیادی نمونده بود .

بعدم بقیه ی وسایلم رو آورد و گذاشت و گفت : اینا رو خودت جا به جا کن …..

نگاه خشمگینی بهش کردم و گفتم : هادی ؟ مگه من تا فردا نباید صبر کنم چرا جا بجا بشم ؟ ………..

انگشتشو گذاشت روی دماغش و گفت : هیسسس …. بذار فکر کنه تو قبول کردی خودم درستش می کنم ……
دست به هیچی نزدم و رفتم تو تختم و دراز کشیدم اتاق سرد بود … هادی یک والر که از خونه ی ما آورده بود نفت کرد و روشن کرد و گذاشت کنار تختم

و خم شد و منو بوسید و گفت : مرسی خواهر جون که به حرفم گوش دادی …

با بی حوصلگی صورتم رو کشیدم کنار و پتو رو کشیدم رو سرم اونم چراغ رو خاموش کرد و رفت …..

مثل اینکه ترجیح می داد من گرسنه سر شب بخوابم تا اعظم ناراحت نباشه …..

ولی من تا نزدیک صبح بیدار بودم گاهی فکر می کردم و گاهی گریه … یه چیزایی دستگیرم شد ….

محبت های بی دریغ اعظم و هادی رو فهمیدم دیگه خرشون از پل گذشته بود و خونه رو فروخته بودن . با خودمم فکر کردم منم پامو می کنم تو یک کفش و سه دونگمو می فروشم از این جا میرم هیچ کس هم نمی تونه جلومو بگیره ….
پدرم ۲۷ سال سابقه ی کار داشت و دوست هاش قرار بود کارِ بازنشستگی اونو درست کنن و حقوق اونو بدن به من ولی هنوز خبری نشده بود …. آره باید دنبال حقوق بابا هم می رفتم و از این بی پولی در میومدم ...

هر روز صبح دستم جلوی هادی دراز بود و چشم و ابروهای اعظم رو تحمل می کردم ... اونم هر دفعه به اندازه ی پول اتوبوس به من می داد ….
حالا مدرسه ام از اینجا خیلی دور شده بود و باید دو تا اتوبوس عوض می کردم ……. مدرسه ی من تو بهارستان و خونه ای که هادی خریده بود تو تهران نو ….. باید یک بار سوار می شدم و میرفتم میدون شهناز و از اونجا یکی دیگه می نشستم و خودمو به بهارستان می رسوندم …

هر بار که به هادی می گفتم پول ,, پنجزار میذاشت کف دست من . بلیط دو ریال بود و من از وقتی اومده بودم خونه ی هادی نتونسته بودم تو مدرسه چیزی بخورم ، حتی اون یک قرون ها رو هم جمع می کردم و باهاش بلیط می خریدم ….

 ناهید گلکار

داستان رویایی که من داشتم

قسمت چهارم

بخش دوم

صدای اذان مسجد محل بلند شد نمی دونم انگار اون صدا تا عمق وجودم رفت ، مثل اینکه پناهی مطمئن پیدا کرده باشم خودم رو تو آغوش خدا دیدم .

دستهامو روی سینه حلقه کردم و بازو هامو گرفتم و اشکهام سرازیر شد بلند شدم
وضو گرفتم و نماز خوندم …..

بعد خوابیدم و کم کم خوابم برد …. فکر کنم یک ساعت بیشتر نخوابیدم ….

قبل از اونا بیدار شدم و لباس پوشیدم و رفتم مدرسه تا چشمم بهشون نیفته ……
سه تا بلیط داشتم برام مهم نبود حتی اگر تمام راه رو هم پیاده می رفتم حاضر نبودم از هادی پول بگیرم ….

شماره آقای خبیری ، دوست بابام رو برداشتم ( من و هادی بهش می گفتیم عمو ) و از خونه زدم بیرون ….
تا میدون شهناز سوار اتوبوس شدم سمت راست میدون یک باجه ی تلفن بود … زنگ زدم ….. چهار یا پنج تا زنگ خورد تا گوشی رو خواب آلود برداشت و گفت : کیه ؟

گفتم : عمو منم رویا … دختر آقای سرمدی سلام …

معلوم بود یک کم هوشیار شده … چون لحنش عوض شد و گفت : سلام دخترم تو کجایی ؟ چرا پیدات نیست ؟

گفتم : بهتون احتیاج دارم میشه کمکم کنین ….
گفت : باشه عمو جون هر وقت تو بخوای پولاتو گرفتی ؟

گفتم : چه پولی عمو من که پولی نگرفتم .

گفت : یک دفترچه باز کردیم حقوق باباتو می ریزن تو اون دادم به هادی بهت بده … الان حقوق شش ماه رو که ماهی چهارصد و سی و دو تومن بود تو حسابته . هفته ی پیش دادم به هادی همه ی این چند ماه رو یک دفعه می تونی بری بگیری . بانک صادارت شعبه ی بهارستان اگر بری زود پیدا می کنی برو پولاتو بگیر عمو جون …….

حالا با من چیکار داری تو حالت خوبه ؟

در حالی که صدام می لرزید گفتم : آره خیلی خوبم دست تون درد نکنه …

گفت : خواهش می کنم حقت بوده تو رو خدا عمو بیا پیش من از حالت منو با خبر کن پیش هادی راحتی ؟ گفتم : آره خوبم چشم میام به زودی میام پیش شما.

پرسید : پس با من چیکار داشتی بگو عمو جون کارت چی بود ؟

گفتم : باشه برای بعد …..

و خداحافظی کردم و گوشی رو گذاشتم از کنار خیابون راه افتادم

حالم خیلی بد بود چرا هادی به من نگفته بود ؟ شاید می خواست اون پول رو به من نده …..

و هزار فکر دیگه ...

حالا علاوه بر اعظم از اونم عصبانی بودم ….
تا مدرسه پیاده رفتم اون روز ریاضی داشتیم و من همیشه سر این درس دنیا رو فراموش می کردم چون خیلی استعداد داشتم همیشه پای تخته بودم ، دبیری داشتیم لاغر و سفیدرو …. اون کسی بود که ریاضی رو همون طوری که باید با مفهوم و ساده درس می داد و من که عاشق ریاضی بودم با تمام وجود به حرفاش گوش می کردم و یک لحظه از تدریس اونو از دست نمی دادم .

اونم اینو درک می کرد و به من می گفت : اگر یک روز تورو جایی با شوهر و بچه ات ببینم و بگی دکتر نشدی می زنم تو گوشت تو باید با این همه هوش پزشکی بخونی …..

منم تا اونجا که ممکن بود سعی می کردم سر کلاسش حواسم جمع باشه ….

ولی بعد از کلاس سرمو گذاشتم روی میز و خوابیدم …..ساعت های بعد دیگه حال روز خوبی نداشتم …. دوستام فکر می کردن برای مامان و بابام گریه می کنم و با من همدردی می کردن ….
دوست داشتم هر چی زود تر بر گردم خونه تا دفتر حقوق رو از هادی بگیرم ….. و ازش بپرسم چرا اونو از من مخفی کرده ؟ ….

توی راه برگشت با خودم می گفتم : باید مراقب خودم باشم دیگه تنها هستم . دست اونا برام رو شده بود ….

و باید همه چیز رو می فهمیدم .

 ناهید گلکار

داستان رویایی که من داشتم

قسمت چهارم

بخش سوم

خیلی عجیب بود تا چند ماه پیش تمام دغدغه ی من این بود که چی بخورم و چی بپوشم و حالا انگار کل مشلات دنیا روی شونه های من سنگینی می کرد ….

خیلی برام ناگوار بود و هیچ آمادگی برای این همه غصه نداشتم برای همین از هم پاشیده بودم …..

که از تنها برادر خودم نارو بخورم و اون تونسته باشه سر خواهر بی پناهش کلاه بذاره …. شاید مثل مرگ پدر و مادرم از این موضوع رنج می بردم .
زنگ زدم و منتظر موندم …

اعظم اومد در رو باز کرد سلام کردم و اونم جواب داد رفتم تو …. نمی دونم چرا پشت در وایساد و بعد دنبال من اومد ….

فرید از دیدن من خوشحال شده بود و خودشو انداخت تو بغلم ….

اعظم گفت : من گشنم بود نهار خوردم ببخشید غذای تو رو هم گرم نگه داشتم بیارم یا میری می خوری ……

فکر کردم حالا که خودش سر حرف رو باز کرده منم کوتاه بیام تا ببینم چه بلایی سرم آوردن ...

گفتم : نه تو زحمت نکش خودم می خورم …. دستت درد نکنه ….
خودش بیشتر اثاث رو چیده بود تمام اثاثیه ی مادر منم لا به لای اونا دیده می شد نگاهی به اونا کردم و رفتم تو اتاق عقبی دیدم اون جا رو هم رختخواب گذاشته و چرخ خیاطی و اثاث اضافه خودشو گذاشته بود …

و انباری رو هم برای من چیده بود حتی قاب عکسهای منو زده بود به دیوار …

قلبم داشت آتیش می گرفت نمی تونستم تحمل کنم ولی می دونستم که الان هر چی بگم به ضرر خودم تموم میشه با بی حوصلگی روی تخت نشستم …

نهار نخوردم و صبر کردم تا هادی بیاد برای اینکه سرم گرم بشه تا زمان بهم سخت نگذره درس خوندم ……
اعظم دیگه با من حرف نزد و منم از تو انباری خارج نشدم .

فرید منو می خواست و تازه به حرف افتاده بود و هی میومد پشت در و صدا می زد عمه …. عمه منم عسلت … با این حرف اون مغز سرم می سوخت ….. ولی هر بار اعظم میومد و اونو می برد ….

گرسنه شدم من از شب قبل چیزی نخورده بودم منی که اگر یک قاشق از غذای تو بشقابم می موند دو نفر تا اونو تو حلق من نمی کردن راحت نمی شدن منی که وقتی می رفتم مدرسه دو تا کیسه خوراکی همراهم می کردن ... حالا کسی نبود ازم بپرسه چند وقته چیزی نخوردی …
تا هادی اومد یک کم با خودم حرف زدم تا آروم بشم . بعد رفتم سراغش قلبم داشت از تو سینه ام میومد بیرون ….

هادی داشت چایی می خورد برعکس همیشه که میومد خونه سراغ منو می گرفت و تا با من روبوسی نمی کرد نمی نشست اصلا از من نپرسید ….

چشمش که افتاد به من گفت : خوبی خواهر ؟

گفتم : سلام باهات کار دارم ….

گفت : باشه بعدا الان خسته ام بیا چایی بخور من باید یک کم بخوابم ….

صدامو بلند کردم که : نمی شه الان باید حرف بزنیم چون خیلی باهات کار دارم …
کاملا معلوم بود که دستپاچه شده خودشو جمع و جور کرد و آب دهنشو قورت داد و گفت : بگو ….
گفتم : لطفا یکی یکی جواب منو بده ... اولا دفتر حقوق بابا رو چرا به من ندادی؟ …

برق ازش پرید و گفت : کی بهت گفت ؟ تو اثاث کشی بودیم یادم رفت حالا بهت میدم فدات بشم …

گفتم : باشه بده . دوم سند خونه که گفتی نصفش به اسم منه بیار ….

گفت : اوووو سند که هنوز کار داره حاضر نیست باید بره ثبت و خیلی کار داره ان شالله حاضر شد میدم دست تو باشه ….
گفتم : کی حاضر میشه منو ببر محضر همون جا نشونم بده …..

با تردید گفت : باشه فرصت کنم می برمت حالا برای چی می خوای ؟ نکنه به من اعتماد نداری ؟

گفتم : چرا دارم … ولی اگر می خوای ثابت کنی منو از اون اتاق بیار بیرون اعظم وسایل منو چیده و اتاق های همه جا رو هم پر کرده . گفتی تا فردا الان فرداس بهم قول دادی …. دفتر حقوق رو هم بهم بده …..

هادی سکوت کرد ….

اعظم دست به کمر اومد جلو و سرشو کج کرد و یک وری به من نگاه کرد و مثل لاتها صداشو کلفت کرد و گفت : مثل اینکه این ماجرا ادامه داره . کی به کی قول داده ؟

اگه کسی دست به اتاق های من بزنه هم خودمو هم فرید رو می کشم میگی نه امتحان کن ….

منم کم نیاوردم … خیلی عصبانی بودم گفتم : بُکش چه بهتر همین الان این کارو بکن . من تو اون اتاق نمی مونم وسلام …..

یک دفعه پرید و موهای منو گرفت تو دستشو کشید .

هادی پرید اونو بگیره ، منم همین کارو کردم .

نمی تونستم زیر بار زور اون برم ولی به جای اون هادی دست منو گرفت و اعظم تا می خوردم منو زد هر کاری می کردم از دست هادی رها بشم فایده ای نداشت و ظاهرا می خواست ما رو از هم سوا کنه

ولی در واقع به اعظم کمک می کرد تا من حساب کار خودمو بکنم ……..

 ناهید گلکار