قصه ی من 🌿 ❣️
قسمت بیست و چهارم
بخش سوم
آسیه خانم گفت : لعنت به شیطون حروم زاده ... ببین چیکار کردن با این دختر که اینطور داره گریه می کنه ... من که نمی فهمم ...
این چیزایی که تو میگی چیزی نیست که نخوای برگردی , اون بیچاره شوهرت هم که گفت فهمیدن تو بی گناهی ... پس دیگه چته ؟
زندگی همینه دیگه , برگرد و باهاشون بساز ... مهری رو ببین , اینقدر فشار زندگی روش هست که از صبح تا شب فرصت اینکه به خودش فکر کنه رو نداره ...
یعنی از خودش گذشته ...
تو نمی دونی همین مادرشوهرش چی به روزش آورد ... اون فکر می کرد پسرش رو مهری معتاد کرده ...
اون وقت زد و شوهرش مُرد ... پسر دیگه اش و دختراش نگهش نداشتن و اون افتاد زیر دست مهری ... مهری چیکار کرد ؟ داری می بینی ... مثل یک شیر زن ازش مراقبت کرد ...
اون یک پرستاره ولی بعد از کارش هم می ره درمونگاه و کار می کنه ...
بچه ام هیچی از زندگیش نفهمید ...
همون شوهر ذلیل مرده اش اونقدر اونو می زد که یک جای سالم تو بدنش نبود ...
خدا رو شکر مرتیکه که رفته گم و گور شده ...
منم طبقه ی بالای خونه ی پسرم برای خودم زندگی دارم ولی دلم برای مهری می سوزه ، اومدم اینجا کمک حالش باشم ... وقتی می ره سر کار ، کسی نیست از بچه ها و مادرشوهرش مراقبت کنه ...
مگه دلم می خواد ؟ نه ... راضیم ؟ نه ... ولی خوب چاره ندارم ...
آدمیزاد به همین محبت ها و گذشت ها زندگی می کنه وگرنه سنگ روی سنگ بند نمی شه ...
من در مورد تو گذشت می کنم ... یکی دیگه برای من و یکی دیگه برای اون یکی ...
اینطوری چرخ دنیا می گذره ...
ولی اگر همین ها نباشه , خیلی به آدما زندگی سخت میشه ...
ببین , من بهت نمی گم از خواسته هات دست بردار ولی اینطوری نمی شه ... باید بری و با مشکلاتت روبرو بشی ... زندگی نمی خوام و نمی تونم , سرش نمی شه ... یک دفعه نگاه می کنی می بینی تو بدبختی غرق شدی و نمی دونی چیکار کنی ...
برگرد خونه ت و سعی کن به خواسته هات برسی ...
ولی این کارو نکن ...
در مورد نصرت هم گذشت کن ... اگر بخشش تو رو ببینه , اونم آدمه و دلش نرم میشه با تو ...
ناهید گلکار
