یک اشتباه جزیی 🌹
قسمت پنجم
بخش پنجم
ولی یک ماه گذشت و احمد سراغ فرح نرفت ...
تو این ماجرا , خون به جگر من می شد ... مدام گوشی تلفن دست فرح بود و از احمد گله می کرد ... خاطرات تلخی که از خیانت اون داشت رو بارها و بارها با گریه های شدید , تعریف می کرد ...
منم تحت تاثیر حرف های فرح , به شدت از احمد بدم اومده بود و نمی خواستم باهاش حرف بزنم و ازش بخوام که با اون آشتی کنه ...
ولی اینم شد یک افسوس دیگه برای من ...
انگار همه چیز دست به دست هم داده بود تا زندگی منو دگرگون کنه ...
دو سه روزی بود که از فرح خبر نداشتم ...
زنگ زدم به موبایلش , خاموش بود ... زنگ زدم خونه ی مادرش , کسی جواب نداد ...
بی خیال شدم ...
تا فردا صبح که می خواستم برم مهد , زنگ زدم آژانس ...
یک آقای دیگه جواب داد ...
پرسیدم : آقای خزاعی نیستن ؟
پرسید : شما ؟
گفتم : من صالحی هستم , یک ماشین می خواستم ... آخه صبح ها ایشون منو می رسوندن ...
گفت : ببخشید , با کمال تاسف ایشون دیروز تصادف کردن و به رحمت خدا رفتن ... الان براتون یک ماشین می فرستم ...
یک لحظه شوک شدم ... وای چقدر بد , خدا رحمتش کنه ...
خیلی ناراحت شدم , خیلی مرد خوبی بود ... و یکم افسوس خوردم و رفتم سر کار و خیلی زود هم فراموش کردم ...
البته گهگاهی یادم میومد و دلم می گرفت ... خوب اون یک انسان بود و خانواده داشت ...
وقتی برگشتم خونه , مسعود زنگ زد و گفت : گلناز جان من دارم میام خونه ...
گفتم : چرا اینقدر زود ؟ برای چی میای ؟ ...
گفت : صبر کن الان میام بهت می گم ... مامانت رو برداشتم , با هم میام ...
گفتم : اتفاقی افتاده ؟ مسعود جان بگو لطفا ...
گفت : نه بابا ... صبر کن , الان می رسیم ...
ناهید گلکار
