یک اشتباه جزیی 🌹
قسمت چهاردهم
بخش اول
بهزاد رفت و من یک بالش گذاشتم روی مبل ... دراز کشیدم ...
از اینکه مسعود برگشته بود خونه , خیالم راحت شده بود ولی غمی بزرگ تو دلم لونه کرده بود ...
مگه میشه فرح همچین حرفی رو در مورد من زده باشه ؟ ... می تونستم حدس بزنم چرا این کارو کرده ...
اون فکر می کرد اینطوری خودشو به احمد اثبات می کنه ...
و شاید هرگز تصور نمی کرد کار به این جا بکشه ...
ولی من چیکار کردم ؟ چطور عقلم رو دادم دست اون و دنبالش راه افتادم , در حالی که می دونستم اشتباه می کنه ...
مسعود یک پتو آورد و کشید روی من ...
بعد رفت تو آشپزخونه و ظرفا رو شست ...
سرمو کرده بودم زیر پتو ... خیلی احساس خستگی می کردم ولی خوابم نمی برد ...
داشتم به اونچه که به سرم اومده فکر می کردم ...
اینکه چطور همه چیز دست به دست هم داد و منو به اینجا کشوند ... آیا تقدیر بود ؟ نشونه ای برای ما بود ؟
کیارش از خواب بیدار شد ... وقتی چشمش به مسعود افتاد , انگار خدا دنیا رو بهش داده بود ...
بچه ام این مدت خیلی عذاب کشید ...
با خوشحالی داد زد : بابا جونم , مامانم رات داد ؟ اجازه داد بیای خونه ؟
مسعود خندید و گفت : آره بابا , اجازه داد ... یواش حرف بزن , خوابه ... بیدار میشه دعوامون می کنه ...
بیا لباس بپوش بریم خرید , دوست داری ؟ من می خرم , تو بذار تو سبد ...
کیا در حالی که از خوشحالی بالا و پایین می پرید , گفت : آخ جون ... آره , دوست دارم .. بریم , بریم ... مسعود گفت : پس بدو بریم حاضر بشیم ... کلاهت رو هم بردار هوا سرده ...
موقعی که از خونه می رفتن بیرون , مسعود آهسته گفت : برو مامانت رو یواش بوس کن و موهاشو ناز کن و آهسته بپرس از کیفش کلید رو بردارم ؟ ...
کیارش اومد و با اون دست کوچیکش موهای منو نوازش کرد و صورتم رو بوسید و پرسید : مامان برداره ؟
راستش خنده ام گرفت ... یواش گفتم : برداره ...
ناهید گلکار
