روانشناسی

🍼🍹 شخصیت شناسی فرزند چندم هستید🍹🍼


🎯فرزند اول📘

در یک نگاه کلی می تواند فرزند اول را با خصوصیاتی همچون رهبر، هدفمند، کمال گرا، مصمم، جدی، مسئول، هشیار و ارباب منش درنظر گرفت. او وظیفه شناس تر، جاه طلب تر و سلطه جوتر از خواهر و برادرهای کوچک تر از خود است. فرزند اول در دانشگاه های معروف مانند هاروارد به خوبی خود را نشان می دهد، همچنان که در رشته های مشکل تری مانند پزشکی، مهندسی و حقوق می درخشد. معمولا والدین به هنگام تولد فرزند اول خوشحال اند و وقت و توجه زیادی را صرف این بچه تازه می کنند.


از امتیازات فرزند اول بودن این است که وقتی خواهران یا برادران بزرگ تر می شوند، فرزند اول اغلب نقش مربی، معلم، ناظم و رهبر را ایفا می کند، زیرا والدین از او انتظار دارند در مراقبت از خواهر و برادرهای کوچک تر به آنها یاری رساند. این تجربیات معمولا به فرزند اول کمک می کند از لحاظ عقلانی بیشتر از فرزندان کوچک تر پخته شود.


🎯فرزند دوم: (فرزند وسط)📘

والدین در زمان تولد فرزند دوم از تجربه و آرامش بیشتری برخوردارند و نگرانی ها و دلواپسی های آنان در مورد نگهداری کودکان کمتر شده است، بنابراین در ارتباط با فرزند دوم از شیوه راحت تری استفاده می کنند. دومین کودک هرگز موقعیت قدرتمندی را تجربه نمی کند، بنابراین اگر دوباره خواهر یا برادری وارد شود، آن حس خلا و ناامنی را که فرزند اول تجربه کرده است، تجربه نخواهدکرد.

در کل، فرزند وسط دارای خصوصیات واقع گرا، انعطاف پذیر، اهل رقابت، باسیاست، اجتماعی و مستقل است که ممکن است خود را در درجه دوم یا نادیده گرفته شده احساس کند. این فرزند ممکن است نسبت به ناعادلانه بودن زندگی متقاعد شده باشد و احساس کند فریب خورده است. این فرزند ممکن است نگرش «من بدبخت» را اختیار کنید و کودک مشکل سازی شود. با این حال، فرزند میانی مخصوصا در خانواده هایی که تعارض دارند، ممکن است بانی صلح شود؛ کسی که اوضاع را سر و سامان می دهد.

اگر چهار فرزند در خانواده باشند، فرزند سوم آسان گیرتر و اجتماعی تر خواهدبود و ممکن است با فرزند اول متحد شود.



🎯فرزند آخر📘

فرزند آخر با ضربه عزل فرزندی دیگر رو به رو نخواهدشد و اغلب عزیز دردانه خانواده می شود یا به قول معروف کوچولوی نازپرورده خانواده است. مخصوصا اگر خواهر و برادرها چند سال بزرگ تر باشند.

فرزند آخر که با محرک- نیاز به جلو افتادن از خواهر برادرهای بزرگ تر- تحریک می شود، اغلب با سرعت زیادی رشد می کند. فرزندان آخر معمولا در بزرگ سالی دست به هر کاری بزنند، موفقیت زیادی در آن کسب می کنند. البته برعکس آن نیز می تواند روی دهد و این در صورتی است که فرزندان آخر بیش از حد نازپرورده باشند و به این باور برسند که نیازی ندارند که خودشان چیزی را یاد بگیرند. این کودکان وقتی که بزرگ تر می شوند، ممکن است درماندگی و وابستگی کودکی خود را حفظ کنند. این افراد که به تلاش و تقلا خو نگرفته اند و عادت کرده اند که از آنها مراقبت شود، سازگارشدن با بزرگ سالی را مشکل می یابند.

آنها در روزنامه نگاری، تبلیغات، فروش و هنرها موفق هستند. (بچه های آخر اولین پشتیبانان اصلاحت پروتستان و نهضت روشنفکری بودند.)



🎯 تک فرزند📘

تک فرزند، هرگز جایگاه برتر خود را که در خانواده از دست نمی دهد، او همچنان کانون توجه می ماند. تک فرزند که زمان بیشتری را از کودکانی که خواهر برادرانی دارند با والدین می گذارند، بیشتر زود پخته می شوند و رفتارها و نگرش های بزرگ سال را نشان می دهد. وقتی هم که متوجه می شود در زمینه های زندگی خارج از خانواده، مانند مدرسه، کانون توجه نیست، دچار مشکلاتی می شود. او یاد گرفته که نه تقسیم کند نه رقابت. اگر توانایی های او توجه و تایید کافی را برایش به ارمغان نیاورد، احتمالا احساس ناامیدی خواهدکرد.

تک فرزندان همان ها هستند که دنیا را متحول می کنند. افرادی تکلیف گرا، مرتب و منظم، باوجدان و وظیفه شناس و بسیار قابل اطمینان می باشند. آنها عاشق واقعیت، افکار و اندیشه ها و جزئیات هستند؛ و از قبول مسئولیت های مختلف واهمه ای ندارند.

تک فرزندها خصوصیاتی شبیه فرزندان اول دارند و همواره زیر بار انتظارات سنگین والدین هستند.

برمبنای پژوهش ها، آنها مانند فرزندان اول اعتماد به نفس بیشتری دارند، خوش بیان هستند و احتمالا بیش از بچه های دیگر از تخیل خود استفاده می کنند. گرچه آنها پرتوقع نیز هستند، از انتقاد متنفرند و ممکن است انعطاف ناپذیر و کمال گرا باشند.

یکی از خصیصه های منفی این افراد سرسختی و خشونت شدید آنهاست. کمی کینه ای و پرتوقع هستند و معمولا از قبول اشتباهاتشان سر باز می زنند. به هیچ وجه انتقادپذیر نیستند. در برابر دیگران که احساساتشان خیلی زود جریحه دار می شود.