كافه گفت وگو ...

دلتنگ رضایم ؛ به همه صحن و رواقش

جانــــــم به فدایش همه لطف و عطایش

یا رب نظری کن مـــــــرا لطف به پابوس

بینم حرمش ؛ کفتــــر و  گنبد به فدایش

هر روز دلــــــــم عقـــــــده کند بهر زیارت

هم کفتر و هم گنبد و هم طاق طلایش

صبح ها به جمال, دل آرای رضا جانب مشرق

هر دم نگرم تا برسد جلوه ای از مهر و وفایش

دورم ز مشهد به خدا قلــــب من آنجاست

تا لطف رضا شامل من هم بشود سوی جوارش

گندم بخرم بهر همه کفتر های عاشق و واله

تا چرخ زنند دور همه صحـــــــــن و فضایش

از بس  ز دوری رضا اشک بریختم ز چشمان

خشکیده شده بحر دو چشمم ؛ همه ساز و نوایش

چندیست که خواب های من افتاده به مشهد

شب نیست ! که خوابم نبرد سوی لقایش !!!