مادرانه(شعرهای کودکانه آموزشی)

اتو...!؟

دویدم ودویدم

به یک اتو رسیدم

گفتم چه دم درازی

میای بامن توبازی

اتو دمش روتاب داد

بادست من جواب داد

خطرداره بازی بامن

نشو توهمبازی با من

تنم همیشه داغه

یه چشم دارم چراغها

گه به من یه روزی

دست بزنی میسوزی...؟!

این شعرهایی که مینویسم مال بچه گی خودم بوده که مادرم همیشه برامون میخوند و یادمون میداد ...الانم من دارم به النا یاد میدم

عروسک من:

عروسک خوشگل من قرمز پوشیده
هی

تو رختخواب مخمل قرمز خوابیده
هی

مامان دیروز رفته بازار اونو خریده
هی

عروسک من...
چشمات رو باز کن...
وقتی که شب شد...
اون وقت لالا کن

عروسک خوشگل من
بنشین کنار دل من

شب شد لالا کن
شب شد لالا کن

دختر ناز خوب من
نازنین محبوب من

شب شد لالا کن
شب شد لالا کن

سر شبی عروسک من
تو دل مامان و بابا

خودشو جا میکنه
میره لالا میکنه

خودشو جا میکنه
میره لالا میکنه

نه دیگه گریه میکنه
نه بیخود زاری میکنه

نه مثل بچه های بد
داد و غوغا میکنه

نه مثل بچه های بد
داد و غوغا میکنه .....

پروانه کوچولو
بابالهای خسته

تو باغچه زیر آفتاب
روی گلها نشسته

بالهای نازکش را
رو به بهار کرده

مثل کتاب رنگی
رو غنچه باز کرده

صد رنگ و نقش دارد
بالهای زیبای او

او به تماشای گل
من به تماشای او

یه روزی من بچه ای دیدم
سر دوتا پام خشکیدم

از روی میزی که چیدن
بی اجازه چیز بر میداشت

هر چی مامان بهش میداد
میگفت کمه غر غر میکرد

یه ذر و نیم لب و لوچش رو
این ور و اون ور ول میکرد

کاسه سوپ رو سر میکشید
فر فر فر ....فر فر فر

هرچی مامان بهش میداد
میگفت کمه غر غر میکرد ..


(این قسمت آخر به حالت نثره و ریتم نداره)
میگفت :
مامان جون
من از این و از اون میخام
قد یه چمدون میخام

اتل متل یه مورچه ...قدم میزدتوکوچه...یه روزیه کفش ولگرد...پای اونو لگدکرد...مورچه پاشکسته...راه نمیره نشسته...بابرگی پاشوبسته....مورچه جونم چه ماهی...خوب بشه پات الهی... هاچین وواچین...یه پاتوورچین.

سیب زمینی درشته
واسه پلو خورشه
مامان به این درازی
رفته به لیله بازی
بابا لجش گرفته مورچه گازش گرفته .تا حالا اینو شنیده بودید

زنگوله پا
زنگوله داشت
باگله اش
فاصله داشت
گرگ بزرگ
بدو بدو
باخوشحالی
آمد جلو
ازجاپرید
زنگوله پا
زنگوله شد
پراز صدا
چوپان ده
گرگه رو دید
دوید جلو
دمش روچید
زنگوله پا
باحوصله
خندید وگفت:
آی زنگوله آی زنگوله

مهدکودک
.
.
.
اینجا که مهدکودکه
پر از گلای کوچکه
بچه هایش مثل گلند
خیلی قشنگ وتپلند
مربیان مهربان
یاد میدهندبه بچه ها
ازهمه چیز از همه جا
قصه میگن براشون
شعر میخونن شاد وروان

پیراهنم در حیاط خیس بود وآفتاب میخورد
با خوشحالی روی بند یواش یواش تاب میخورد
آقای باد که اومد خانه پر از صداشد
از روی بند خانه پیراهنم جدا شد
باد و پیراهن من بالای بالا رفتند
من توی خانه بودم آنها از اینجا رفتند
پیراهن مرا باد
با های وهوی هوی برد
شاید که باد در خانه دختری داشت
پیراهنم را برای او برد..........

دکتر چه مهربونه
درد منو میدونه

با شوخی و با خنده
زخم منو میبنده

میگه مریض کوچولو
کوچولوی موچولو

برو بخواب تو خونه
دوای تو همینه

تا که بشی سلامت
شاد و خرم و راحت

این شعر مهد النا بود و خیلی دوستش داشت


صابون


کی بود ؟ کی بود؟
یه صابون کوچیک موچیک

گریه میکرد
چیلیک و چیلیک

غصه میخورد همیشه
میگفت چرا صابون بزرگ نمیشه

هر روز دارم آب میخورم تر میشم
ولی کوچیکتر میشم

رفتم پیشش نشستم
براش یه خالی بستم

گفتم منم یک زمانی غول بودم
مثل تو خنگول بودم

کوچیک شدم تا با تو بازی کنم
سرت بدم سرسره بازی کنم

باران برایم امروز
دریای کوچکی ساخت
باد آمد ومیانش
برگی بزرگ انداخت
باران وباد وقایق
من ناخدای دریا
با برگ میروم من
بر موجهای زیبا
مادر کنار ساحل
خیره به موج آبیست
سوغات من برایش
یک دانه گوش ماهیست

کله کدو تو پارکی
درختی رو میبینه
به زیر سایه اون
رو نیمکتی میشینه
میبینه رو درخته
کسی چیزی نوشته
کله کدو میدونه
که این یه کار زشته
میپرسه از درخته
پوست تو رو کی کنده؟
این نمیستونه باشه
جای نوک پرنده!
هرکی نوشته این رو
چه بی ادب چه لوسه!
کله کدودرخت رو
ناز می کنه می بوسه!

دیشب که طوفان آمد
پنجره را به هم زد
باز روی بام خانه
گروپ گروپ قدم زد
میان خانه پیچید
صدای خنده هایش
توی اتاق نشستیم
ترسیدم از صدایش
صبح همه جای خانه
حسابی ریخت وپاش بود
طوفان نبود واما
هر جایی >جای پاش بود

اینم شعری ک من هاشقشم و حتما ب پسرم میخوام یاد بدم.بگید ایشاااااااالله
من پسرم من پسرم
کلاه میذارم رو سرم
پیرهن و شلوار میپوشم
کفشعای بند دار میپوشم
ی توپ دارم گرد و تپل
شوت میزنم ب توی گل
هههههههههه
اینو ب گل پسرم ک قراره از امام رضا هدیه بگیرم میخوام یاد بدم

انشاالله صوفیا جون