محسن یگانه

بیت آخر

حرفامو میشنوی از لابهلای شعر اینجوری بهتره
اما بدون هنوز شبهام بدون اشک محاله بگذره
بودی کنار من اما چه سوت و کور من بودم وخودم
با این همه ولی از گوشه گیریات خسته نمیشدم
تو با خودم که هیچ با سایه ی منم حرفی نمیزدی
با این همه ولی به شب نشینی دلم خوش اومدی
با این همه ولی به شب نشینی دلم خوش اومدی
خوش اومدی ...
از چی برات بگم وقتی نگفتنا با من اجین شده
حس میکنم دلم غمگین ترین دله روی زمین شده
روزا که میگذرن اما محاله که حسم عوض بشه
اخه هر شب یه ذره شعر روح خرابمو سمت تو میکشه
اخه هر شب یه ذره شعر روح خرابمو سمت تو میکشه
سمت تو میکشه ...
امشب قراره که باخاطرات تو
بازم بشینمو باز دردودل کنم
با کاغذای شعر ... صبحو ببینمو غرق خودم بشم
با قطره های اشک رو کاغذای خیس
این بیت آخره
اما همیشه شعر پایان قصه نیست
پایان قصه نیست ...
پایان قصه نیست ...
پایان قصه نیست ...
پایان قصه نیست ...