مشاعره

دوستان بفرمایین مشـــــــــــــــــــــــــاعره



آخرین حرف هر بیت شروع بیت بعدی است 



.

.

.

.

من هیچ نگویم که مرا آنکه سرشت 



از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت 

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون *** او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم

مستی به چشم شاهد دلبند ما خوش است *** زان رو سپرده اند به مستی و شرب مدام ما

ای سیب سرخ غلت‌‌زنان در مسیر رود *** یک شهر تا به من برسی عاشقت شده‌ست

تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس***ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت *** یارب از مادر گیتی به چه طالع زادم

مرا میبینی و هر دم زیادت میکنی دردم***ترا میبینم ومیلم زیادت میشود هردم

ملکا ذکر تو گو یم که تو پاکی و خدایی***نروم جز به همان ره که توام راهنمایی

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت *** باز آید و برهاندم از بند ملامت

تاب بنفشه می​دهد طره مشک سای تو *** پرده غنچه می​درد خنده دلگشای تو

وفای عاشق و معشوق بین و گریه شمع *** که بهر مردن پروانه ماتمی دارد

دلا مشتاق دیدارم غریب و عاشق و مستم *** کنون عزم لقا دارم من اینک رخت بر بستم

من نه آنم که دوصد مصرع رنگین گویم *** من چو فرهاد یکی گویم و شیرین گویم

من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو *** پیش من جز سخن شهد شکر هیچ مگو

وقت بسیار عزیز است گرامی دارش *** به زر قلب مده یوسف کنعانی را

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا***بخال هندویش بخشم ثمرقند و بخارا را

اگرگویم زبان سوزد
اگر پنهان کنم در دل ترسم مغز استخوان سوزد
نمک بر زخم من شیرین تر از خواب سحر گردد
جگرها خون شود تا یک پسر همچون پدر گردد

دانی که چیست دولت دیدار؟ یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

نمی دانم چه تاثیریست در عشق
که بیمارش به صحت نیست مایل

لب نه گوید و پیداست می گوید دلت آری
که این سان دشمنی یعنی که خیلی دوستم داری

دلت می آید آیا از زبانی این همه شیرین
تو تنها حرف تلخی را همیشه بر زبان آری؟

یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب
بود آیا كه فلك زین دو سه كاری بكند