نظرتون راجع به این جمله چیه؟

تا حالا شده اشتباهی مرتکب بشید و با تمام وجود دلتون بخواد برگردید عقب و انجامش ندید؟

حالا دلم میخواد نظرتونو راجع به این جمله بدونم چون چند وقتیه ذهنم خیلی درگیر درست و غلط بودنشه خوشحال میشم از عقاید و نظراتتون بهره ببرم

حتی بزرگترین شکست ها و بدترین و غیر قابل بازگشت ترین اشتباه ها شرف داره به این که هیچوقت اقدامی نکنی ...

سلام آهویی عیدت مبارک وقتی شکست بخوری متوجه میشی که مسیر درست رونرفتی وبرای بعد حداقل میدونی که این راه اشتباه حالاهرکاری که باشه ولی اگه اقدامی درمورد اون انجام ندی همیشه درآرزو وحسرت میمونی که چرا در اون زمان اون کار روانجام ندادی وهروقت یادت بیاد حسرت میخوری
این نظر من شاید هم اشتباه باشه شایدم نه ولی این فکرمن

نظر من اینه که توی گذشته هرچقدر هم اشتباه داشته باشم..دوست ندارم برگردم به گذشته،
سعی میکنم دیگه تکرارش نکنم.

اره طبیعیه دیگه خیلیا دوست دارن کارهای گذشته رو برگردن عقب انجام ندن من خیلی دلم میخواست بر گردم به عقب و خیلی از کارهایه گذشته رو تکرار نکنم ...

سلام
به نظر من کسی که این جمله رو میگه کسی هستش که از اون اقدام یه نفعی می بره (یا فکرمیکنه که نفع میبره) حداقلش اینه که اون اقدام به اون هم مربوط میشه. از تردید و دودلی و شک طرف مقابلش ناراحت و عصبیه و این جمله رو میگه. اگر اون اقدام خاص به ادم مربوط نباشه نمیتونه اینجوری در موردش حرف بزنه.
حالا اگه کسی که این جمله بهش گفته میشه آدمیه که کلا تو تصمیم گیری ضعیفه و باید هلش داد, خب این جمله یه جور هل دادنه و میتونه نتیجه ی مثبتی داشته باشه
اما اگر که توان تصمیم گیریش خوبه و داره سبک سنگین میکنه قضیه رو و دلایل منطقی ای واسه اقدام نکردنش داره, به جمله ها و حرفای این چنینی که تحریک امیزه و باعث میشه عقلشو بذاره کنارو احساسی نگاه کنه به موضوع, نباید توجهی نشون بوده
اونجورم نیس که ادم شکستو ترجیح بده به اقدام نکردن. اقدام نکردن یه حسرت فقط واسه ادم میزاره ولی شکست ممکنه ادمو داغون کنه.

یه نکته دیگه این که اصلا درست نمیدونم که از اخر به اول یه موضوعی نگاه کنم
هی خودمو تو زمان های مختلفی قرار بدم و ببینم که اون موقع اگر فلان جور بود چه میکنم
واسه هر مساله ای میشینم فکر میکنم و تلاشمو میکنم بهترین تصمیمو بگیرم حالا بعدش اگر مشکلی پیش اومد همون موقع بهش فکر میکنم و یه راه حلی واسش پیدا میکنم. واسه چی از الان ذهنمو درگیر اتفاقی که نیفتاده و شاید هیچ وقت نیفته بکنم. این از ته به سر موضوعات رو نگاه کردن وسواس فکریه,باعث میشه ادم دایم تو تردید و دودلی باشه,قاطعیت تو تصمیم گیری رو میاره، پایین

بعدشم این که تعقل هم اندازه ای داره گاهی هم باید ریسک کرد باید دل داد توکل کرد. هر کدوم از اینا به اندازه و به جای خودشون باید باشن,اون وقت اگه اقدام هم به نتیجه ی خوبی نرسید اسیب هاش واسه ادم کمتره

چقدر حرف زدم
:-)

اگه بپذیریم که شکست نتیجه یک اشتباهه اونوقت بهتر میتونیم دراره جمله بالا تأمل و تعمق کنیم... به نظرم در شکست دیگه فرصت برطرف کردن، جبران نمودن، ازبین بردن اشتباه وجود نداره!! یک اشتباه صورت گرفته و نخاستیم یا نتونستیم اون اشتباه رو جبران کنیم(برطرف کنیم)و منجر به شکستمون شده!!! مثلا یه مسابقه فوتبال رو در نظر بگیرید... بازیکنان ممکنه چندین اشتباه انجام بدن ولی چون اشتباهاشون به صورت تیمی یا فردی جبران میکنن پیروز میشن یا اگه اشتباهشونو تکرار کنن و ازبین نبرن شکست میخورن! یا در یک امتحان شما ممکنه جواب یه سؤال رو اشتباه بدید ولی بعد که سؤالات رو دوباره مرور میکنید پی به اشتباهتون میبرید و درستش میکنید و موفق میشید در اون امتحان!
در مورد این جمله به نظرم گاهی اوقات بهتره که هیچ کاری انجام ندی چون ممکنه که اوضاع وخیمتر بشه که صد البته برمیگرده به میزان اطلاعات وآگاهی های شما از موضوع مورد نظر...
یه خاطره بگم شاید بهتر منظورمو برسونم... تو خیابون مشغول رانندگی بودم که ناگهان ماشینی از فرعی با سرعت بیرون آمد و به موتور سواری که جلوتر از من در حال حرکت بود برخورد کرد و اونو به سمت دیگه پرت کرد و موتور سوار بخت برگشته به ماشین روبرویی برخورد کرد و افتاد وسط خیابون. همه کنار کشیدن و رفتن سراغ اون.منم ماشینمو یه گوشه پارک کردم و چون دوره  گذرونده بودم خودمو رسوندم بالای سر مصدوم ،تا من برسم... رهگذری که معلوم شد از کسبه بوده اقدام به درآوردن کلاه موتور سوار نمود تا اومدم اونو از این کارش منصرف کنم ، کلاه رو درآورد و مرد موتور سوار گردنش شکست!!!! اورژانس که آمد شکستگی گردن رو تأیید کرد و ...
منظور این که اگه ما در مورد چیزی اطلاعی نداریم و شک داریم نسبت به نتیجه عملی پس بهتره که کاری انجام ندیم تا اشتباهی صورت نگیره تا سرانجامش شکست بشه!!! بعضی اشتباهها قابل جبرانن ولی بعضیاشون نه!!بعضی شکستها قابل تحملن ولی بعضیاشون نه!! در اینجور مواقع صبر کردن و کمک گرفتن معنا پیدا میکنه

من میگم حسرت گذشته خوردن بیفایده میباشد.

به نظر من این جمله میخوادبگه تلاش چیز خوبیه حتی اگر اخرش شکست باشه یعنی داشتن غیرت یعنی بیکاری مساوی بی عاری یعنی پوچی یعنی هرچی صفت بد
ادم باتلاش شکست بخوره حداقلش اینه که وجدانش راحته دیگه افسوس نمیخوره اگه این کارو میکردم الان نتیجه این نبود

به نظر من هم این جمله خیلی کلی هست و بستگی داره از چه زاویه ای بهش نگاه کنی.
بازم از دید من تفاوتی بین اشتباه و شکست وجود داره. یعنی وقتی شما شکست میخوری انگار فرض بر اینه که یه کار درستی رو خوب انجام ندادی و باعث شده به هدفت نرسی و شکست بخوری.
اما اشتباه کلی تره، ممکنه از ریشه و آغاز اون حرکت اشتباه بوده باشه.
برای همین دو جور جواب میتونم به این جمله بدم. اول اینکه به نظر من توی هر شرایطی بهترین کار اینه که آدم با بالاترین سطح آگاهی خودش تصمیم بگیره. که این تصمیم میتونه انجام دادن یا ندادن یه کاری باشه. ولی یه نکته خیلی مهم وجود داره و اون روحیه مسئولیت پذیری هست. باید بدونیم که مسئولیت این تصمیم تماما بر عهده ماست.
تو این وضعیت هست که اگه تصمیمی که گرفتیم به نظر اشتباه بیاد، ما میتونیم با مسئولیت پذیری اولا تبعات این تصمیم رو بپذیریم(ممکنه ما یه اشتباهی بکنیم که روی حال یا آینده خودمون یا افرادی تاثیر بذاره) پس باید مسئولانه عمل کنیم.
اینجاست که ریسک کردن معنی پیدا میکنه.
ممکنه ما فکر کنیم تصمیممون درسته اما بعدا به اشتباه خودمون پی ببریم و یا حتی در مواردی ممکنه ما فکر کنیم کاری که انجام میدیم مشخصا درست نیست، اما دوست داریم تجربه ش کنیم.
به هر حال ممکنه توی یه بازه زمانی معلوم بعضی اشتباهات قابل بازگشت نباشه، اما خیلی هاش با همین مسئولیت پذیری تا حد زیادی قابل جبران و حتی وسعت پیدا کردن آگاهی ما میشه.

من اگربرگردم به گذشته،هرگز درزیباکده ثبت نام نمیکردم،این بزرگترین اشتباه من دریکسال اخیرهست

به نظر من هیچ کاری نکردن شرف داره به اینکه کاری بکنی که یه عمر پشیمونی بکشی و هی بخودت بگی ای کاش این کار و نمیکردم،ای کااااااااااااااااااااااااااش