مونا جون روزی هزاران نفر ممکنه به سرطان مبتلا شن ولی حتما اون خیلی متفاوته که داستان زندگیش داره توسط ما نوشته می شه. اگه قرار باشه داستان زندگیش خیلی یاس آمیز باشه ینی هدف ما از نوشتن این داستان این بوده که بگیم دقیقا سرطان پایان زندگی هست و باید تسلیم شد و فقط گریه کرد. به نظر من پریسا یه آدم متفاوته-وگرنه داستان زندگیش توسط نویسندگان زبردستی مثل ما نوشته نمی شد 
-
خلاصه من اصلا دوست ندارم فقط درد و رنج همراه با این بیماری رو بنویسم. اگه نظرم از نظر جمع خیلی دوره بگید.
