۱۰ فرمان برای درمان بدغذایی کودکان

امیدوارم این مطلب بتونه کمی از نگرانی های شما رو کم کنه

همیشه وقتی به مهمانی دعوت می شوم، معذبم. موقع غذا باید کاسه ای در دست بگیرم و دنبال پسرم باشم تا لقمه ای به دهان بگذارد یا تلویزیون روشن کنم و سی دی مورد علاقه اش را بگذارم تا در عین حال که محو تماشای کارتون است، لقمه ای غذا بخورد و من خیالم راحت باشد که دلش سیر است...




مادر شوهرم می گوید بچه را بد بار آورده ای که غذا نمی خورد. اگر او را به حال خود رها کنی، گرسنه که شد، خودش می خورد اما باور نمی کنند که حتی وقتی گرسنه است، به یک قاشق غذا اکتفا می کند. نمی توانم تحمل کنم فرزندم با این همه جست و خیز به اندازه نوک قاشق غذا بخورد و روز به روز وزن کم کند. نمی دانم چه باید بکنم...

بدغذایی کودکان مشکل بسیاری از مادران است. اگر کودک شما بدغذاست و میلی به خوردن نشان نمی دهد، بهتر است ریشه مشکل را پیدا کنید. معمولا کمتر کودک سالمی پیدا می شود که در طول روز میلی به خوردن نداشته باشد. قبل از آنکه قضاوت کنید، به این سوال ها جواب دهید؛ آیا همیشه و در تمام ساعت های روز به خوردن بی میل است؟ چه موادغذایی ای را می پسندد؟ فقط گوشت و سبزیجات نمی خورد یا اهل خوردن بیسکویت و اسنک هم نیست؟



● چرا برخی بچه ها بدغذا هستند؟


اگر فرزند شما کلا به خوردن بی میل است یا فقط برخی موادغذایی خاص را نمی خورد، ممکن است دچار مشکلات گوارشی یا عدم تحمل به بعضی از موادغذایی باشد. به نمودار رشد او نگاهی بیندازید؛ اگر رشد خوبی دارد یعنی بی دلیل نگران هستید و به اندازه می خورد اما اگر در عین سالم بودن، میلی به خوردن غذا مخصوصا غذاهای اصلی نشان نمی دهد، شاید شما بد او را بار آورده اید و باید عادت های غذایی اش را تصحیح کنید. شاید هم بیش از حد از او توقع دارید. میزان اشتهای کودکان با هم متفاوت است. برخی کودکان بسیار فعال اند و انرژی زیادی می سوزانند و به کالری بیشتری در روز نیاز دارند و برخی دیگر آرامش بیشتری دارند و کم غذاترند. به هر حال باید به اشتهای کودکان توجه کرد و آنها را به خوردن مجبور نکرد.





● چه کنیم؟




اگر کودک اشتهایی به خوردن غذا ندارد، برای سیر نگه داشتنش، هر چیزی به او ندهید. شیرینی و بیسکویت در اختیارش نگذارید و اجازه بدهید از همان ۴ ۳ سالگی آرام آرام عادت های غذایی خوب در او شکل بگیرد. ترتیب های غذایی را به او یاد بدهید. از پیش غذاها شروع کنید. اگر نخورد، اشکالی ندارد؛ چند لحظه صبر کنید بعد بشقاب را از جلوی او بردارید. همین کار را در مورد غذای اصلی انجام دهید. اگر پیش غذا و غذای اصلی را نخورد، دسرش را ۲ برابر نکنید تا حداقل سیر شود. حتی اگر دسر را نخورد، نگویید اگر غذا بخورد برایش اسباب بازی می خرید یا او را به گردش می برید. اجازه بدهید خوب گرسنه شود. وقتی میلش کشید، به او غذا بدهید. خیلی نگران نباشید، اگر فکر می کنید ممکن است دچار کم وزنی شود به متخصص اطفال مراجعه کنید. می توانید از چند کودکی که میل و اشتهای زیادی به خوردن دارند نیز کمک بگیرید تا بلکه فرزندتان سرشوق بیاید. اگر باز هم غذا نخورد، به ۱۰ توصیه زیر عمل کنید؛ امیدواریم موفق شوید!




● ۱۰فرمان به والدین




اگر فرزندتان بدغذاست، برای درمان او می توانید از توصیه های زیر کمک بگیرید:


۱. در مورد محتویات غذاها برایش حرف بزنید: منظور ما صحبت در مورد ویتامین ها و خواص آنها نیست. یک کودک ۳ یا ۵ ساله نمی تواند این موضوع را درک کند و بی فایده است به کودکی که کمتر از ۹ سال سن دارد، بگویید سبزی بخور چون برای سلامت تو مفید است. آنچه می توان در رابطه با غذا به کودکان زیر ۹ سال فهماند، در مورد رنگ، بو یا مزه غذاست. مثلا اگر کودک شما «خامه» دوست دارد، سعی کنید به او نشان دهید که دلیل رنگ، بو یا مزه غذایی که برایش آورده اید، خامه ای است که در آن ریخته اید و خامه را به او نشان دهید.






۲. غذاها را به اشکال و طعم های مختلف درست کنید: فرزندتان از خوردن سیب زمینی به شکل پوره بیزار است؟ آن را به روش دیگری طبخ کنید. شیوه طبخ غذا (بخارپز، کبابی، سرخ شده...) و طعم دهنده هایی که استفاده می کنید، در بو، رنگ و مزه غذا موثرند. سعی کنید هر بار شکل تازه ای از همان ماده غذایی را جلوی فرزندتان بگذارید. اگر سری به رستوران چینی بزنید، می بینید که یک نوع ماهی را به اشکال و با رنگ ها و مزه های مختلف برایتان سرو می کنند و شما دوست دارید از هرکدام مقداری بخورید.




۳. ظاهر غذا را باب میل کودکان کنید: بچه ها سبزیجات نمی خورند چون سبزیجات نه مزه خاصی دارد نه ته دلشان را می گیرد! اگر می خواهید مثلا فرزندتان سبزی بخورد، آن را در کنار موادغذایی سیرکننده سرو کنید. سعی کنید بشقاب غذا را آنگونه که دوست دارد، تزیین کنید. مثلا اگر فرزندتان گوجه فرنگی را در سالاد کنار می گذارد، آن را رنده یا پوره کنید و به سس سالاد بیفزایید.






۴. به زمان گرسنگی او توجه کنید: فرزندتان بهتر از شما می داند گرسنه است یا نه. اگر او را مجبور به خوردن کنید، تنظیم اشتهای درونی او به هم می ریزد. اگر فقط چند قاشق غذا می خورد و بعد دلش دسر می خواهد، به او سخت نگیرید. اجازه بدهید لذت خوردن در او شکل بگیرد.




۵. دوباره به او غذا بدهید: «نمی خواهم، دوست ندارم»... چند بار تا به حال کودکتان چنین حرفی زده با این حال شما او را مجبور به خوردن کرده اید؟ حتما او هم با غذا مدتی بازی کرده، مقداری از آن را در دهان گذاشته و نگه داشته و بعد بیرون ریخته است. بین ۲ تا ۱۰ سالگی فقط یک چهارم کودکان دوست دارند غذاهای تازه بخورند و ترجیح می دهند همان چیزی که دوست دارند، مرتب بخورند ولی شما باید غذاهای جدید یا آنچه آنها می گویند «نمی خوریم» هم به آنها بدهید. تحقیقات نشان داده اگر کودکی غذایی را چند بار بچشد، احتمال آنکه به مرور به خوردن آن علاقه مند شود، زیاد است. تا ۵ بار یک ماده غذایی را به یک شیوه طبخ کنید و عکس العمل فرزندتان را ببینید. اگر نخورد، نحوه طبخ و رنگ و بوی آن را تغییر دهید و دوباره امتحان کنید.






۶. فرزندتان را در آشپزی دخالت دهید: بچه ها موادغذایی آشنا را راحت تر می خورند. هنگام طبخ غذا اجازه دهید فرزندتان هم بر کار شما نظارت کند و ببیند موادغذایی خام چطور می پزند. حتی می توانید او را در آشپزی دخالت دهید. مثلا هویج ها را بدهید تا بشوید یا تخم مرغ ها را بشکند. کودکان آنچه خودشان پخته اند، با رغبت بیشتری می خورند.




۷. دور هم غذا بخورید: غذاخوردن فقط برای سیر شدن و جذب کالری نیست. غذاخوردن سر میز غذا همراه با خانواده اهمیت بیشتری دارد. جز در شرایط استثنایی، به کودک جداگانه غذا ندهید. معمولا میل به خوردن در کنار اعضای خانواده بیشتر می شود.






۸. برای او الگو باشید: تحقیقات نشان داده است وقتی مادر یا پدری قبل از دادن غذا به فرزندشان از همان غذا می خورند، ۸۰ درصد کودکان رغبت بیشتری به خوردن نشان می دهند. اگر خود شما از خوردن سبزی ها، خودداری می کنید، مسلما فرزندتان میلی به خوردن از خود نشان نمی دهد.




۹. برای فرزندتان چند پیشنهاد داشته باشید: منظور این نیست که منوی باز غذایی جلوی فرزندتان بگذارید. این کار نه مقدور است و نه درست! در هر گروه غذایی ۲ انتخاب به فرزندتان بدهید؛ مثلا بپرسید هویج می خورد یا نخودفرنگی، ترجیح می دهد غذایی با گوشت قرمز بخورد یا گوشت مرغ؟ دوست دارد غذایش کبابی باشد یا سرخ شده؟






۱۰. به زمان های گرسنگی او توجه کنید: ما انسان ها به مرور یاد می گیریم نه تنها برای فرونشاندن گرسنگی، بلکه برای کنترل احساساتمان غذا بخوریم. این عادت بد را از همان بچگی در فرزندتان پرورش ندهید مثلا چون بهانه گیر است، دستش بستنی ندهید. اگر از شما دلگیر شده، برایش آبنبات نخرید. اگر به او بگویید هویجت را بخور تا برایت شیرینی بخرم، فکر می کند هر بار به عنوان هدیه باید ماده غذایی شیرین دریافت کند. این کار اشتباه است. نباید هیجان و احساس را با گرسنگی که یک نیاز غذایی است آمیخت.







ترجمه: سمیه مقصودعلی

منبع: famili.fr

۱۰ روش مناسب برای صرف صبحانه کودکان



صبحانه مهترین وعده غذایی روزانه می باشد و به دلایل ذیل هرگز نباید از برنامه غذایی کودکان حذف گردد:

۱) کودکانی که صبحانه مصرف می کنند نیازهای تغذیه ای روزانه خود را تامین می نمایند. چنانچه نخوردن صبحانه تداوم یابد ویا به عادت تبدیل شود، موجب کمبود دریافت مواد قندی روزانه مورد نیاز می شود که در وعده های دیگر جایگزین نخواهد شد و در نتیجه کمبود کالری، ویتامین ها و املاح ایجاد می شود.

۲) وزن مطلوب خود را حفظ می کنند.

۳) میزان کلسترول خون پایین تری دارند.

۴) سیستم ایمنی قوی تری دارند و کمتر بیمار می شوند.

۵) دروس خود را بهتر می فهمند.

مطالعات نشان داده افزایش نسبی قند خون کودکان موجب بهبود عملکرد مغز و یادگیری کودکان مدرسه ای می شود. کودکانی که از خوردن صبحانه امتناع می کنند در انجام تکالیف ریاضی کارایی کمتری دارند و قدرت خلاقیت و ابتکار آنها کاهش می یابد.

برای اینکه کودکان سنین مدرسه، اشتهای کافی برای خوردن صبحانه داشته باشند باید شام را در ساعات ابتدایی شب صرف کنند و حتی الامکان شبها در ساعت معینی بخوابند تا صبح وقت کافی برای صبحانه خوردن داشته باشند.



اگرشما صبحانه را به عنوان یک وعده غذایی مهم تلقی کرده و هر روز دور سفره صبحانه بنشینید تا غذای لذیذی صرف کنید بدون شک فرزند شما نیز چنین خواهد کرد. پس اگر فرزند شما صبحانه نمی خورد اشکال اصلی را خود شما باید رفع کنید. اما اگر با وجود نشان دادن یک الگوی خوب هنوز کودک شما از خوردن صبحانه امتناع می کند، می توانید از راه حل های زیر استفاده کنید:



۱) صبحانه را برای کودک جذاب کنید:

سعی کنید زمان کافی را برای یک صبحانه مفرح در نظر بگیرید.

صبحانه نباید صرفا موقعیتی باشد که مواد غذایی را به زور فرو دهید. به عنوان مثال کودکان خردسال از این که لیوان و فنجان مخصوص خودشان را داشته باشند، لذت می برند. آنها از این که با تزیین قسمتی از نان با مقداری پنیر و درست کردن یک شکل خنده دار در آراستن سفره شرکت کنند، سرگرم می شوند.






۲) به کودکمان اجازه دهیم تا در برنامه ریزی صبحانه کمکمان کند:

اگر به کودک خود اجازه دهید که در تنظیم برنامه هفتگی صبحانه کمک کند و یا این که هنگام خریدن لوازم صبحانه شما را همراهی کند، با علاقه بیشتری سر میز صبحانه حاضر خواهد شد.





۳) صبحانه را مختصر کنیم:

اگر کودک شما ناهار را به صبحانه ترجیح می دهد، به او یک صبحانه مختصر و یک ناهار مفصل بدهید. این برنامه در حالتی که صبحانه انرژی کافی را برای تمام مدت صبح فراهم کرده و تا هنگام صرف ناهار کودک از نظر انرژی کمبود نداشته باشد، مشکلی ایجاد نمی کند.





۴) رسم و رسوم کهنه را کنار بگذاریم:

اگر کودک شما غذاهای معمول را نمی خورد غذای دیگری را امتحان کنید.

شیر برای کودک تهیه کنید و به او اجازه دهید که فقط غذای مایع بخورد. مقداری کره روی قطعات سیب بمالید و یا این که یک برش پیتزا یا سیب زمینی سرخ شده با پنیر را با یک لیوان شیر به او بدهید. وقتی کودک از نظر تغذیه ای تامین شود شکل غذای داده شده چه اهمیتی دارد؟





۵) تنوع در نوع غذاهای کودکمان:

غذاهای جدیدی را هر چند وقت یکبار به برنامه صبحانه اضافه کنید تا از یکنواختی جلوگیری شود.

اگر کودک ناگهان از خوردن غذایی که قبلا دوست داشت، امتناع می کند، به زور آن را به او ندهید. برای مدتی آن را کنار بگذارید و سپس بتدریج و با ظرافت دوباره آن را به برنامه غذایی او اضافه کنید. برای صبحانه روی غذاهای مشخصی تعصب نداشته باشید.





۶) هنگام صرف صبحانه با کودکمان بیشتر دوست باشیم:

کودکان خردسال نباید هنگام صبحانه تنها رها شوند.

حتی کودکان بزرگتر نیز دوست دارند همراهی داشته باشند. اگر نمی توانید هنگامی که کودک صبحانه می خورد با او سر سفره بنشینید، در اتاق بمانید و به او یک «همراه صبحانه خوردن» بدهید تا سر سفره با او بنشیند. معمولا یک عروسک یا حیوان پارچه ای برای این کار مناسب است؛ ولی حتی وسایل جالبی نظیر رادیو، تلویزیون یا کتاب مصور نیز ممکن است همین تاثیر را داشته باشد.





۷) تشویق کنید، جایزه بدهید:

یک خوراکی (حتی یک ذرت بو داده) را با کمک کودک خود انتخاب کنید و سپس آن را به اندازه های مناسب در داخل کیسه های پلاستیکی تمیز بریزید.کودک هنگامی جایزه را می برد که تمام غذا یا مقدار معینی از آن را که قبلاً روی آن توافق شده است بخورد.





۸) همراه کودک ساختمان سازی کنید: در ازای هر لقمه ای از

صبحانه که کودک شما می خورد به او یک تکه ساختمان اسباب بازی بدهید. هنگامی که کودک صبحانه اش را خورد می تواند از این تکه ها برای ساختن یک قلعه استفاده کند یا این که اگر کودک دوست دارد، اجازه دهید که موقع صرف صبحانه تکه تکه، قلعه را بسازد.





۹) هم غذا، هم نقاشی:

به کودک اجازه دهید هر بار که یک لقمه غذا می خورد با ماژیک روی یک تکه کاغذ بکشد.

او را تشویق کنید در حالی که غذایش را می خورد یک منظره را تمام کند.

روی یک تکه کاغذ منظره خورشید بکشید و با هر لقمه یک شعاع نورانی به خورشید اضافه کنید. اگر این عمل را به صورت پیوسته انجام دهید می توانید هر روز شعاعهای بیشتری را به خورشید اضافه کنید و هنگامی که خورشید بسیار تابان شد کودک شما یک جایزه مانند رفتن به پارک را خواهد برد.





۱۰) زمان بگیرید:

برای این که به کودکانی که کند غذا می خورند انگیزه بدهید، ساعت را روی زمانی که کودک باید صبحانه اش را تمام کند تنظیم کنید و او را برانگیزید که پیش از به صدا در آمدن زنگ صبحانه اش را تمام کند. سپس بتدریج زمان را کوتاهتر کنید و برای این منظور هر روز یک تا ۲ دقیقه زمان را کوتاهتر کنید تا این که به یک زمان پذیرفتنی برای تمام کردن صبحانه دست پیدا کنید.

گردآوری و تنظیم:گروه سلامت پرشین پرشیا
www.persianpersia.com/health



پزشک آنلاین

دستت درد نکنه الهه جون. به درد من یکی که خیلی می خوره. آخه برادر زاده ام خیلی خیلی بد غذاست!

سولماز جون من خودم به تجربه بهم ثابت شد که بدغذایی بچه ها دوره ایه و بعد یه مدت خود بخود خوب میشه
النا خیلی بد غذا بود و سوژه همه بود ..من از دستش چقدر گریه میکردم ...هرچی میآوردم نمی خورد اما الان خدا رو شکر خیلی خوب شده

مثلا النا به هیچ عنوان تخم مرغ نمی خورد ...باید با هزار ترفن بهش نیمرو میدادم چون لب به تخم مرغ آب پز هم نمی زد اما الان اگه منعش نکنی روزی دو وعده هم تخم مرغ میخوره و سیر نمیشه ازش

من در مورد تخم مرغ اصرار ندارم همیشه با نون بخوره ...کنار تخم مرغش براش هویج و گوجه فرنگی و خیار حلقه شده میارم ....خالی خالی همه اش رو میخوره

برادر زاده ات چند سالشه؟

عالی بود

الهه جون کجایی ، عالی بود