بقیه داستانو بنویس ...

سلام دوستان همینطور که از اسم تاپیک مشخصه هدف این تاپیک تقویت داستان نویسی و صد البته ارتقای قدرت تخیل افراده . تو این تاپیک یه داستان شروع میشه و  شما میتونید ادامه ی اون داستانو با تخیل خودتون رقم بزنید و اتفاقات و احساسات و ماجراهای جدید رو به داستان اضافه کنید .

قوانین تاپیک: ادامه داستان باید حداقل یه خط و حداکثر پنج خط باشه . هر کسی که میخواد ادامه داستانو بنویسه اول یه پست میذاره و اعلام آمادگی میکنه و بعد تو پست بعدی ادامه داستانو مینویسه تا در حین تایپ کردن ادامه داستان یه نفر دیگه ادامشو زودتر نذاره و همه چی قاطی نشه . داستانو جوری بنویسید که وابسته به جنسیت خاصی نباشه تا هم خانمها و هم آقایون بتونن خودشونو بذارن جای شخصیت اصلی داستان و اتفاقات رو دنبال کنن .

منتظر حضور گرمتون توی این تاپیک هستیم

رسیدم تهران و رفتم خونه کیا خونه نبود میدونستم من نباشم میره خونه دوست دخترش حسام زنگ زد تعجب کردم یه کم حال و احوال کرد و گفت برنامه اش جور شده زودتر اومده تهران و میخواست ببینتم
گفتم بیاد خونه خیلی متعجب بودم از اینکه قبول کرد بیاد خونه راستش یه کم شک کردم اون حسامی که من تو ترکیه دیده بودم بدون بادیگارد جایی نمی رفت قرار بود دو ساعت دیگه بیاد زنگ زدم لابی و کفتم لابی من بیاد بالا عکس حسامو نشونش دادم گفتم با این آدم قرار دارم هرکی غیر این اومد بهم خبر بده
ساعت 7 که شد لابی من زنگ زد و گفت یه آقایی اومد بالا ولی اونی که شمت نشونم دادی نبود . پس حدسم درست بود سریع پریدم از خونه بیرون درو قفل کردم و از پله اضطراری رفتم بالا دو سه طبقه بالاتر رفتم تو راه پله و از پنجره پایینو نگاه کردم تمام محوطه پایین پرآدم بود. دیگه پاک ترسیده بودم زنگ یکی از همسایه ها رو زدم دختره قبلا دوستم بود ولی با فضاحت رابطه مون تموم شده بود در ر. که باز کرد تا اومد بپره بهم کنار زدمش و پریدم تو خونه و در رو بستم و قفل پشت درم انداختم دختره جیغ کشید سریع دستمو گذاشتم رو دهنش و گفتم: کاریت ندارم میرم تا شب اومدن دنبالم
از چشماش فهمیدم ترسیده سوفیا دختره ساده ای بود از بد روزگار سر راه زندگی من قرار گرفته بود رفتم تو سالن و روی مبل نشستم و گفتم تحت هیچ شرایطی در رو باز نکن
تا شب همون جا موندم آدم های حسام تعقیبم کرده بودن و میدونستن تو ساختمونم زنگ زدم به کیا و ماجرا رو تعریف کردم اونم تعجب کرد بیشتر از اینکه چرا حسام یهو باید همچین کاری بکنه دو روز دیگه روز مسابقه بود و من گیر کرده بودم خونه سوفیا با یه سری اطلاعات در مورد تقلب در پوکر که دیگه نمیتونستم کاملش کنم و نمیدونستم چه جوری خودمو به محل مسابقه برسونم
پیش سوفیا هم بد قول شدم نتونستم برم .اون از خداش بود از این دخترای معصوم بود که عاشق پسرای بد میشن منم اونقدر بد نبودم که معصومیتشو خدشه دار کنم بهم اصرار کرد شب تو اتاق اون بخوابم خودشم میرفت تو اتاق پدر مادرش که مسافرت بودن هر روزم برام غذا درست میکرد و میرفت از تولابی برام آمار میگرفت. لابی من ساختمون بد جوری تو منگنه بود یه لطفی ام کرد و به پلیس زنگ نزد نمیدونستم واسه چی دارم فرار میکنم ولی میدونستم انقدر تو ماجرا غرق شدم که اگه پای پلیس اینطوری وسط کشیده بشه برام ارزون تموم نمیشه بیشتر دلم میخواست این ماجرا یه جوری تموم شه که یه پول خوبی گیرم بیاد
هر ساعت به نرم افزار سر میزدم تا معلوم شه محل مسابقه کجاست یه فکرایی به ذهنم رسیده بود که خیلی ترسناک بود ،کیا اول گفت. پیشنهاد داد اون به جای من بره سر قرار بدیش این بود که کیا چیزی از پوکر نمیدونست ولی داشتم مجاب میشدم که کار دیگه ای نمیشه کرد. بالاخره ساعت و مکان مسابقه مشخص شد. ساعت 6 بعد از ظهر تو آپارتمان خودم
گیج شده بودم افشین میتونست بدون خطر بیاد بالا؟ بعید میدونم آدمهای حسام بشناسنش من چیزی از مسابقه به حسام نگفته بودم . ولی خب خوبیش این بود که خودم میتونستم شرکت کنم
تا ساعت 5:45 دقیقه پشت پنجره نگاه کردم خبری از افشین نبود 5:50 دقیقه اومدم از آپارتمان سوفیا بیرون چه افشین میومد چه نمیومد من باید سر ساعت اونجا باشم سوفیا آمار آپارتمانمو تو این مدت داشت. کسی اونجا نرفته بود. اون روز از صبح نزاشتم سوفیا از خونه بیرون بره حدس میزدم که ممکنه کسی وارد آپارتمان بشه نمیخواستم بلایی سرش بیاد.کلید و انداختم و رفتم تو.
مبلها رو جمع کرده بودن مثل دفعات قبل محل مسابقه خالی از اثاث بود و چیزی جز میز مسابقه تو هال نبود پشت میز افشین نبود حسام نشسته بود منو که دید گفت: خوش اومدی رفیق حریفت منم

قطعا تا حالا فهمیدی ازت خوشم اومده، مجبورم نکن کاری کنم که دلم نمیخواد. پس مثل بچه آدم بگو کیا کجاست.
خورشید با عصبانیت از جاش بلند شد و گفت: چند بار باید بگم؟
شونه اش رو گرفتم و دوباره سرجاش نشوندمش، سعی کردم لحن صدام رو آروم کنم: بهت حق میدم بهم اعتماد نکنی، اما میدونی که از کیا نمیگذرم...پس بهتره تا اوضاع از اینی که هست بدتر نشده هرچی میدونی رو بهم بگی...پشیمون نمیشی خورشید، بهم بگو
توی چهره اش استیصال رو میشد دید، سخت ترین کار هم براش اعتماد کردن به یکی مثل من بود، اما وقتی دید که حسابی مصرم و هیچ جوره نمی تونه متقاعدم کنه که جای کیا امنه و حاضر نیستم بدون اون قدم از قدم بردارم بالاخره مقر اومد
-بابام توی بازیه، اصلا از طریق اون وارد بازی شدم، الانم گروگان گرفتنش، باید هر طور شده تو رو متقاعد کنم که بهتره فرار کنی ازمیر، اون کرکس میدونه وقتی زخم خورده بری سراغش چطوری ازت استفاده کنه.
-درست بگو ببینم چی میگی؟
با تردید ادامه داد- ببین این بازی اینجوری شروع میشه که اولش سر چیزای پیش پا افتاده شرط می بندی، هرچیزی، شرط سر زدو خورد و خالی کردن عقده هات، وقتی از کسی جنم پولسازی ببینن وقتی برد با پول آلودش می کنن. تو هم که رکورد زدی و خیلی زود دویست میلیون ریختن به حسابت…
یه نگاه معنی داری بهم انداخت و یه سری اتفاقا به سرعت از جلوی چشمام گذشت.
-خب؟
-خب تو فکر می کنی این دویست میلیون از کجا اومده، پولها از یه سری بازنده جمع میشه و باعث میشه برنده ها کم کم پولدار شن ، ولع پول بیشتر میداد سراغت بیشتر و بیشتر مثل یه بادکنک هی باد میشی و پر از اعتماد به نفس میشی فکر می کنی بردن خیلی برات راحته هرچی پول بیشتری داشته باشی طعمه چرب تری میشی
دوباره سکوت کرد، با سر اشاره کردم که ادامه بده
خب سر خونت قمار کردی این یعنی خیلی کله خری...اونا کله خرا رو خیلی دوست دارن...
عصبی شدم خیلی خب قضیه رو گرفتم دیگه نمیخواد توضیح بدی برو سر اصل مطلب...کیا کجاست

لحنش تغییر کرد صداش پر از التماس بود
-رادمهر میخوام برای آخرین بار توی زندگیم به یکی اعتماد کنم، اونم به خاطر جون بابام..
-خیالت راحت
-افشین زنده اس، همش بولوف بود واسه ترسوندن تو، قرار بود متقاعدت کنم که تو مضنون اصلی این قتلی و باید فرار کنی
دیگه حسابی داشتم گیج میشدم
-افشین زنده اس!!! کیا چی؟
-جفتشون فعلا گروگانن به علاوه بابای من، پیش بینیشون اینه که از ترس جونت فرار می کنی. منم باید بهت بگم امن ترین راه فرار همون راهیه که یه بار رفتی و سالم برگشتی....
آرنجاش رو به میز تکیه داد و دستاشو گذاشت روی صورتش و چند لحظه ای در همین حالت موند. منم غرق افکار خودم بودم...
بالاخره سرش رو بالا آورد و مستقیم به چشمام خیره شد:-بهم قول دادی...تنها را ه اینه که طبق پیش بینی اونا رفتار کنی...نباید بفهمن چیزی بهت گفتم..هرخطایی به قیمت جون اون چهارنفر تموم میشه
-4 نفر؟
-آره، مالنا دوست دختر کیا هم هست. اگه غیبت کیا طولانی میشد ممکن بود بره سراغ پلیس..
-مالنا روحشم از این بازیا خبر نداشت...
هر فحشی که به ذهنم میرسید به خودم و حسام و همه این ماجرا دادم. اما با این حرفا چیزی درست نمیشد

خسته هیجان زده و عصبی تو اتوبوس خوابم برد با صدای زنگ تلفن از جا پریدم ساعت 9 صبح بود و من 9 ساعت بود که خواب بودم گوشی تلفن رو به سرعت جواب دادم صدای هیچ کس نمی تونست اونجوری خوشحالم کنه کیا بود. گفت که با باز شدن پای پلیس به ماجرا خیلی ها دستگیر شدند که یکیشم افشین بوده ولی میدونستم افشین یه وکیل گردن کلفت داره که از خیلی مخمصه ها بیرون کشیده اتش منم که متواری بودم به نوعی به موقع از مرز رد شده بودم خطمو هم باید عوض میکردم رسیدیم استانبول سعی کردم یه رابطه پیدا کنم که برم اروپا قبل از اینکه از ایران خارج شم پولها رو ریخته بودم به حساب مالنا که مصادره نشه کیا خبری از خورشید نداشت اوایل پولها رو یه جور امانت حساب کردم که برگردونم به خورشید ولی خورشید فرار کرده بود و دیگه با من تماس نگرفت. کیا و مالنا هم یه جورایی خرد خرد از اون حساب برداشت میکردند و زندگی مرفه ای داشتند. حکم دادگاه صادر شد پلیس هیچ وقت درست حسابی از کار این مافیا سردر نیاورد حق با خورشید بود هیچ قتلی هم تو پرونده هیچ کدوم از کسایی که دستگیر شده بودند نبود. به جرم قمار و شرط بندی و گروگانگیری و بیشتر اون درگیری با پلیس یکی دونفر به اعدام محکوم شدند و بقیه به حبس ابد و تا چند سال زندان. اسم منم تو لیست متهمین بود افشین قسر دررفت ولی من به 20 سال زندان محکوم شده بودم. خنده دار بود واقعا از نظر خودم کاری نکرده بودم
پنج سال بعد از تمام ماجرا ها تونستم با خرج کردن یه پول گنده تو دادگستری حکم بیگناهی بگیرم چون شاکی خصوصی نداشتم کار راحتتر بود. زندگی تو ایران رو ترجیح میدادم چون فقط اینجا بود که میشد یهو 15 میلیارد بیاد تو حسابتو کسی هم بهت شک نکنه. از طرفی دلم برای کیا خیلی تنگ شده بود.
خورشيد هم مثل من به دردسر افتاده بود و به سي سال حبس متهم شده بود اما فقط دو سال توي زندان بود و بيشتر ارث هنگفتي كه از پدرش بهش رسيده بود رو صرف  آزاديش كرد. ما جفتمون به يه اندازه عوضي، كله خر و نترس بوديم ، هرچند كنار اومدن با دختري مثل اون كار سختي بود اما بي خيال شدنش هم برام راحت نبود. قطعا هيچكس مثل اون پايه ديوونه بازيهاي من نميتونست باشه. برگشتم سر كار سابقم، حالا آدمايي رو كه يه روزي خيلي راحت بازيم ميدادن رو با چند تا حركت مي تونم آچمز كنم. من عاشق بازيم، والبته اينكار رو خيلي خوب هم بلدم هر چند بهاش رو برادرم خورشيد دوستام و خيلياي ديگه پرداختن.

پایان