بقیه داستانو بنویس ...

سلام دوستان همینطور که از اسم تاپیک مشخصه هدف این تاپیک تقویت داستان نویسی و صد البته ارتقای قدرت تخیل افراده . تو این تاپیک یه داستان شروع میشه و  شما میتونید ادامه ی اون داستانو با تخیل خودتون رقم بزنید و اتفاقات و احساسات و ماجراهای جدید رو به داستان اضافه کنید .

قوانین تاپیک: ادامه داستان باید حداقل یه خط و حداکثر پنج خط باشه . هر کسی که میخواد ادامه داستانو بنویسه اول یه پست میذاره و اعلام آمادگی میکنه و بعد تو پست بعدی ادامه داستانو مینویسه تا در حین تایپ کردن ادامه داستان یه نفر دیگه ادامشو زودتر نذاره و همه چی قاطی نشه . داستانو جوری بنویسید که وابسته به جنسیت خاصی نباشه تا هم خانمها و هم آقایون بتونن خودشونو بذارن جای شخصیت اصلی داستان و اتفاقات رو دنبال کنن .

منتظر حضور گرمتون توی این تاپیک هستیم

وارد خانه شد و از اونجایی که تو خونه پدرام دیگه اتاق مخصوص خودش رو نداشت گوشه ای از هال بدون تشک یا زیر اندازی دراز و کشید و به خدیجه فکر کرد به اینکه خدیجه دختری نبود که خودکشی کنه خدیجه پر از شور و هیجان بود و از همه مهمتر عاشق بود عاشق پسره هاشم ... رامین  شاهپوری ! همینکه یاد اسم و فامیل اون پسر افتاد با حرفهایی که از پدرام شنیده بود برق از چشماش پرید و در کسری از ثانیه از شدت هیجان بلند شد و نشست
_وای خدای من پسری که خدیجه دوست داشت و پنهانی باهاش رابطه داشت از دشمنهای خونی خانوادگیشون بوده ...چرا در این مورد چیزی به من نگفته؟
مینو با صدای زمزمه غزل بیدار شد و گفت
_غزل چرا داری با خودت حرف میزنی؟دخترم بعد از فوت خدیجه خیلی پریشون شدی ...خواهش میکنم اروم باش و موضوع رو به خودت ربط نده
غزل که از پیچیدگی این همه موضوع اشفته و داغون بود و میترسید بلایی سره خودش و خانواده ش بیاد سعی کرد وانمود کنه که ماجرا رو رها کرده و به مادرش اطمینان داد که دیگه ب این جریان فکر نکنه.
فردا صبح وقتی غزل از خواب بیدار شد یک پیام داشت گوشی رو باز کرد سعید بود : خوبی ؟چیکار میکنی ؟اونجا اوضاع چطوریه؟ مشکلی نیست؟اتفاق خاصی نیفتاده؟!!!
غزل جواب داد: تو هم فقط قبل از مصیبت و بعد از مصیبتهایی که سره من میاد یادم‌میفتی و بعدش نابود میشی تا مصیبت بعدی.
اینبار پیام با فاصله خیلی کوتاهی برای غزل اومد: چه مصیبتی؟چیشده ؟ دقیقا برام توضیح بده اونجا چ خبره ؟
غزل با خودش فکر کرد این سعید چرا انقدر سوال میکنه انگار میخاد از چیزه خاصی با خبر بشه . پیامی هم که داده همش پر از سواله . به هر حال غزل سعی کرد خوشبین باشه و سعید رو به قضایای روستا ربط نده ولی به خاطره اینکه دل خوشی هم از سعید نداشت پیام اخرش رو بدون جواب گذاشت .....
با خودش فکر کرد امروز اولین کاری که میکنم اینه که یواشکی برم پیش
پوریا ...(تنها کسی که در این روستا با غزل ارتباط دوستانه  داشت ) تا ببینم اینروزا متوجه چیزه مشکوکی از  نشده بود

گونه های آفتاب سوخته پوریا با دیدن غزل سرخ تر شد، - غزل مقنعه مشکی اش را تا روی ابروها پایین آورده بود و با دیدن پوریا لبخندی زد، پوریا روبروی یکی از زمین های زراعی شان ایستاده بود و بر کاشت زعفران نظارت می کرد. اواخر مرداد ماه بود و گرمای هوا طاقت فرسا شده بود. غزل که به پسران جوانی که در زمین زراعی در حال کار کردن بودند خیره شده بود گفت: خیلی قشنگه -غزل خانوم کجاشو دیدین، باید آبان اینجا رو ببینی یک دست بنفش، چه عطر و بویی، هستین تا اونموقع دیگه؟
-از اول مهر محسن باید بره مدرسه، امیدوارم تا اونموقع خوب بشه و بریم ولی بابام میگه یه سال یزد بره مدرسه.
-یعنی اینقدر توی این روستا سخت میگذره بهتون؟
- نههه،.... راستی رامین شاهپوری رو می شناسی؟
پوریا برافروخته تر شد -با اون چیکار دارین؟
-کاری ندارم ، فقط می گم میشناسی؟
-می شناسم، پسر هاشم خان. برادرزاده بهرام خانه...از ما بهترونن این شاپوریا، دانشگاه میره و تو یزد باباش براش خونه و ماشین خریده...همه روستا از سر و سرش با خدیجه باخبر شده بودن...خداییش هم به نظر می رسید میخواد خدیجه رو...به گوش عموش بهرام خان که رسیده بود گفته بود خون به پا می کنه. اما به اونجاها هم نرسید. تو روستا پیچیده خدیجه رفته بوده سمت خونه نفرین شده محمود خان، برای همین این بلا سرش اومده... اما من خودم رسوندمش بیمارستان، عمو پدرامتم بود فقط پدرش ، من،عموت و آق امام میدونیم با قرص برنج خودکشی کرده.. به آق امامم باباش گفت میخواست حکم شرعیش رو بدونه...بیچاره پدر و مادرش با این ننگ و راز باید تا آخر عمر سر کنن
-چی میگی پوریا، یه جوری حرف میزنی انگار خدیجه رو نمی شناختی! امکان نداره خودشو کشته باشه، من مطمئنم، میخوام ته و توی قضیه رو در بیارم، کمکم می کنی؟
-شما فقط امر کنید غزل خانوم، چیکار میخواید براتون بکنم؟

بعد از چند روز که مرتبا پوریا ضبط صوت رو پشت پنجره های اتاق های مختلف میذاشت و بعد از هربار گوش کردن به صدا با غزل به هیچ نتیجه ای نمیرسیدن و تنها چیزی که نصیبشون میشد شنیدن حرفهای روزمره اهالی خونه و مستخدم ها بود و اینبار قرار بود ک نیمه های شب پوریا برای اخرین بار ضبط صوت رو برداره و دیگه ب اون خونه نره ... و چون نیمه شب بود پوریا خودش ب تنهایی رفت و اروم مثل هربار و مخفیانه وارد حیاط بزرگ خونه شاهپوری شد ولی اضطراب خیلی بدی گرفته بود سعی کرد به خودش مسلط بشه و به پنجره اشپزخانه نگاه کرد که فاصله ی زیادی تا حیاط داشت ...قدم هایش را محتاطانه برداشت و لحظه ای احساس کرد سایه ای با فاصله ی زیاد از جایی رد شد .با دیدن این صحنه تصمیم گرفت هرچه سریعتر بره و ضبط رو برداره و از اون شرایط ترسناک راحت بشه . رسید به پشت پنجره و ضبط رو برداشت تا اومد بزاره داخل جیبش دستی قوی جلوی دهانش رو گرفت و با شدت هرچه تمام تر فشار میداد ...پوریا سعی میکرد اون دست رو از جلوی دهن خودش باز کنه اما موفق نمیشد . اون دستان قوی پوریا رو کشان کشان به سمت زیرزمین (انباری)برد و در هاله ی کوچکی از نوره ماه پوریا رو روی یک صندلی نشوند و دست و پاهایش را بست . بعد سر فرصت چراغ زنبوری کوچیکی روشن کرد تا پوریا بتونه صورتش رو ببینه (پوریا صورت اون مرد رو ببینه) .
نور بسیار ضعیف چراغ تونست به پوریا کمک کنه تا حیدر باغبانِ شاهپوری رو بشناسه ...
حیدر آدم بدی نبود و به پوریا گفت : خب اقا پوریا چند روزه که من دارم میبینمت که شبونه وارد این خونه میشی و یه کارایی میکنی ..ببینم اون ماسماسک چیه هربار میزاری اینجا و دوباره میای برش میداری؟
پوریا حیدر رو کاملا میشناخت و میدونست که برخلاف ظاهر خشن حیدر میتونه ب رئوف بودن و باخدابودنش اعتماد کنه و با این حال سعی کرد با کلی مقدمه چینی موضوع خدیجه و خودکشی ابهام انگیزش رو برای حیدر توضیح بده ....
حیدر بعد از شنیدن حرفهای پوریا گفت:ببین پسرم رامین مثل پدرش آدم خیلی بدیه و خودت ک میدونی چند وقتیه توی شهر با چندتا از دوستهای عوضی تر از خودش به اسم خونه دانشجویی خونه ای اجاره کردن و معلوم نیست اونجا چه غلطی میکنن .
من الان دستاتو باز میکنم تا بری ولی از من میشنوی کلا این موضوع رو فراموش کن و بیخیال اون خونه ی توی شهر شو ...

همین حرف حیدر باعث شد تا پوریا سعی کنه از خونه توی شهر اطلاعاتی بدست بیاره . این خونه همون خونه ای بود که غزل دیده بود سعید واردش شده ...

چند روزی گذشت هوا دیگه داشت رو به سرما می رفت . محسن با اینکه اوضاعش خوب شده بود اما به دلیل هوای سرد باید خونه نشین میشد و غزل کماکان مشغولیتهای ذهنی خودش رو داشت ... پدرام کمی مشکوک رفتار می کرد طوری ک توجه غزل رو به خودش جلب کرده بود اما فکر کردن درباره موضوع خدیجه باعث شده بود برای مدتی عمو پدرام رو بیخیال بشه.
یک روز که غزل با پالتوی زمستونیرو ایوون خونه نشسته بود تا بلکه هوای سرد باعث بشه یکم فکرش باز تر بشه و راهی برای پیدا کردن اون خونه که در موردش توی مکالمه ضبط شده شنیده بود بکنه . یک اس ام اس از پوریا گرفت : خیلی زود بدو بیا رو تپه ها . یه خبری دارم . غزل خانم عجله کن
غزل خیلی هیجان زده شد و با هول از جاش بلند شد و به طرف در حیاط دوید همینکه در رو باز کرد سینه به سینه پدرام با ضرب شدیدی برخورد کرد
پدرام : چ خبره غزل کجا داری میری اینم اینطوری با این عجله .
-کجا دارم برم میرم هوا بخورم دیگه
-تو این سرما
-سرد نیست که عمو
-چرا سرده بیا تو . نمیتونی بری بیرون
- عمو خواهش میکنم
-نه. برگرد خونه
غزل با عصبانیت پاشو کوبید رو زمین و جلوتر از پدرام رفت توی خونه ... پدرام متوجه شده بود که خبریه و غزل رو زیر نظر گرفت . بیست دقیقه بعد صدای پیامک از گوشی غزل بلند شد . پدرام متوجه شد ولی به روی خودش نیاورد
پوریا : چرا نیومدی؟ بیا من منتظرتم تو این سرما
غزل : عموم نزاشت بیام . تو همونجا بمون هرطور شده میام
چند دقیقه بعد پدرام خودش رو به خواب زد و غزل ازین فرصت استفاده کرد و از خونه زد بیرون
پدرام سریع از جاش پرید و با خودش گفت تا این دختر کار دسته خودش نده نمیخاد بیخیال شه . باید برم دنبالش ببینم چیکار میکنه و تا کجا خودشو وارده بازی کرده ؟ بلند شد اهسته غزل رو تعقیب کرد و به جایی رسید که غزل در کنار پوریا ایستاد شروع به حرف زدن کرد ولی با فاصله ای که پدرام با اونا داشت اصلا نمیتونست صداشون رو بشنوه
پوریا : سلام خوبی ؟
-سلام چه خبری داشتی برام چی شده؟
-خونه تو شهره رامین رو پیدا کردم
-واقعا کجاست ؟ چجوری فهمیدی؟
-حالا کاری نداشته باش چجوری فهمیدم. من خودم میرم یه سر و گوشی اب میدم و میام بهت خبر میدم...
اصرار غزل برای همراه شدن با پوریا فایده ای نداشت و پوریا بعد از یک روز به سمت شهر راه افتاد ...
و سعید همزمان در راه رسیدن به روستا بود ...

پوریا کاغذی رو آدرس روش نوشته شده بود برای هزارمین بار نگاه کرد :خیابان گلستان پلاک ۲۲ . به خیابان گلستان رسیده بود و دنبال پلاک می گشت و با دیدن یک دره کوچک سفید به پلاک ۲۲ رسید . 

تازه شروع کرد به فکر کردن که الان چه کاری رو باید انجام بده ؟ خودش مستقیما وارد موضوع بشه و با رامین روبرو شه یا اینکه زیرپوستی 😎 عمل کنه . 

تو همین افکار بود که موبایلش زنگ‌خورد 

غزل_  پوریا هر چه زودتر برگرد اصلا ب اون خونه نزدیک نشو ... پوریا خاهش میکنم . پوریا برگرد . 

پوریا _الو غزل چی شده چیشده .چرا انقدر ترسیدی ؟ چرا باید برگردم چیشده؟ 

غزل _ اخه چجوری از پشت تلفن توضیح بدم ...هم خونه ی رامین اینجاست اومده روستا ! تو فقط برگرد و تلفن قطع شد

نگرانی و اضطراب تمام وجود پوریارو گرفته بود و هرچی شماره غزل رو میگرفت چندباری غزل تماس رو رد کرد و بعد خاموش کرد ...