۱۵:۳۳ ۱۳۹۲/۱۲/۱۰
توده هاي خوش خيم پستان
خانم ها از هيچ سرطاني به اندازه سرطان پستان نمي ترسند؛ حق هم دارند، چون سرطان پستان شايع ترين سرطان در بين خانم هاست و بيشتر از هر سرطان ديگري خانمهاي ميانسال را گرفتار مي کند. براي همين هم به محض احساس کوچکترين تغييري در پستان هاي خود، به وحشت مي افتند و از مطب اين دکتر به مطب آن دکتر مي روند. با اين وجود، بسياري از توده هايي که خانم ها به طور تصادفي و درنتيجه دقت عمل خود در پستانهايشان کشف مي کنند، توده هايي بي خطر هستند که خود به خود برطرف مي شوند، هر چند اين توده هاي بي خطر را هم نبايد مورد بي توجهي قرار داد.
- بافت طبيعي پستانها در حالت عادي هنگامي که پستان خود را معاينه مي کنيد، بافتهايي با تراکم متفاوت حس مي کنيد. علت اين مسئله اين است که پستان به طور عمده از دو نوع بافت مختلف يعني بافت چربي و بافت غده اي تشکيل شده است. بافت غده اي معمولاً سفت است و به صورت توده هايي کوچک که ندول ناميده مي شوند، احساس مي شود در حالي که بافت چربي دور آن، نرم است.
امروزه پزشکان تأکيد بسياري بر معاينه پستان ها توسط خود افراد دارند. اگر شما به طور منظم پستانهاي خود را معاينه کنيد و در صورت بروز تغييرات در بافت پستان بلافاصله به پزشک مراجعه کنيد، مشکل شما خيلي سريع تر شناسايي و درمان مي شود. فراموش نکنيد که تشخيص سرطان پستان در مراحل اوليه احتمال درمان اين بيماري را به شدت افزايش مي دهد.
: مراقب اين علائم باشيد
اگر در اين معاينات توده اي در پستان يا تغييراتي درپستان خود کشف کرده ايد، پستان ديگر خود را نيز بررسي کنيد. بعضي برجستگي ها و توده ها در پستان ممکن است طبيعي باشند، به خصوص اگر در هر دو پستان به يک شکل وجود داشته باشند. اما اگر به يکي از حالات زير برخورديد، حتماً به پزشک خود مراجعه کنيد:
اگر توده پستان شما به تازگي ايجاد شده يا به شکل غير طبيعي از بافت اطرافش متفاوت است. اگر بعد از عادت ماهانه شما توده برطرف نشد. اگر از نوک پستان مايعي ترشح مي شود. اگر متوجه تغييرات پوستي روي پستان خود شديد، مثلاً قرمزي، دلمه بستن، فرورفتگي و چين خوردگي پوستي. اگر نوک پستان شما اخيراً به داخل فرورفته است (فرورفتگي هاي مادرزادي طبيعي هستند).
- توده هاي مشکوک نترسيد! يافتن توده در پستان به تنهايي دليل بر وجود سرطان پستان نيست. توده شما مي تواند يکي از بيماري هاي خوش خيم پستان باشد که اتفاقاً خيلي هم شايعند. اما به هر حال براي اينکه خيالتان راحت شود، بهتر است به پزشک مراجعه کنيد.
برخي از توده هاي خوش خيم و شايع پستان، اينها هستند:
1- تغييرات فيبروکيستيک: بيش از نيمي از زنان دچار اين حالت هستند. علائم و نشانه هاي آن عبارتند از: درد و افزايش توده هاي پستان (اغلب دوطرفه) که هر ماه با نزديک شدن به زمان خونريزي، علائم فروکش مي کند. اين مشکل در زنان سنين 30 تا 50 سال بيشترين شيوع را دارد. تکثير سلولها در غدد پستان و رشد بيش از حد فيبرها در بافت نگهدارنده پستان، موجب اين تغييرات مي شود. درمان تغييرات فيبروکيستيک عبارت است از تغيير نحوه زندگي و مصرف دارو. بعضي تحقيقات نشان مي دهد که اين بيماري با مصرف کافئين که موجب احتباس آب مي شود، ارتباط دارد. بنابراين ممکن است پزشکتان به شما توصيه کند مصرف محصولات کافئين دار مثل شکلات، قهوه، چاي و بقيه نوشابه ها را قطع کنيد. مراقبت هاي شخصي شامل پوشيدن سينه بند مناسب و مصرف مسکن ها مثل استامينوفن و ايبوپروفن نيز مي تواند مؤثر باشد. البته داروهاي ديگري هم وجود دارد که در موارد شديد و تنها با تجويز پزشک مي توان از آن استفاده کرد.
2- کيست ها: کيسه هاي پر از مايعي هستند که از مجاري متسع به وجود مي آيند. توده هاي کيستيک ممکن است به خودي خود رفع شوند. البته با معاينه باليني نمي توان به طور قطعي کيست را تشخيص داد و بايد با مايع کيست کشيده شده و بررسي شود. اگر بعد از اينکه پزشک مايع کيست را تخليه کرد، توده شما ناپديد شد و بعد از 6 هفته عود نکرد، احتمالاً شما به درمان ديگري نياز نخواهيد داشت.
3- فيبرآدنوما: فيبر آدنوم ها توده هاي گرد، سفت و لاستيکي، خوش خيم هستند که از رشد بيش از حد بافت غددي و همبند ناشي مي شوند. فيبر آدنومها معمولاً بدون درد هستند و ممکن است با فشار دادن کمي حرکت کنند. اين توده ها به تغييرات هورموني پاسخ مي دهند، به طوريکه در طي حاملگي بزرگ شده و بعد از يائسگي چروک مي شوند. زنان در هر سني ممکن است به آن دچار شوند، اما شايع ترين سن، معمولاً سنين زير 20 تا 30 سال است. فيبرآدنوم ممکن است خود به خود ناپديد شود. اما اگر نشود، يا بزرگ تر شود يا اگر شما درباره وجود آن مضطرب باشيد، پزشکتان برداشت جراحي آن را توصيه خواهد کرد.
4- ماستيت: عفونت بافت پستان است که اغلب به وسيله باکتري هايي که طي شيردهي وارد پستان مي شود. درد، قرمزي و تورم و گرمي از علائم اصلي ماستيت هستند. درمان حالت خفيف اين بيماري تجويز آنتي بيوتيک هاست. با اين وجود، اگر آنتي بيوتيک ها عفونت را برطرف نکند، يا اگر بيماري تشديد شود و آبسه ايجاد کند، ممکن است نياز به جراحي و تخليه آبسه باشد.
