مرا به خاطر بسپارکلمه عبورم را فراموش کرده ام!

داستان بهزاد و گل بس خانوم ! (شعر ساختگی ) !

۱۳:۳۱ ۱۳۹۲/۱۱/۲۵

یک ستاره ⋆|1707 |1793 پست

روزی روزگاری
بهزاد میسوخت ز غمِ عشق یاری
دخترک راه نمیداد
او هی اشک میریخت و گریه زاری
که جانم فدایت ای عزیزم
چرا ز من تو چنین گله داری ؟؟
خواهم چِـِشَم از تن و بویَت
اگر ردم کنی توفم تو رویَت
خواهم چـِشَم ز دست پختـَت فسنجان
نیاوردی برایم,زَنَم پا چشمَت بادمجان
گل بس شاکی بشُد گفتا قرمساق
شوهر بی پول نمیخوام جون اسحاق
اول باید روی تو پی کاری
تا داشته باشیم پول تعمیرات گاری
میدانی که پیرم و سنم زیاد است
بهونه عشوه هایم هم زیاد است
بکن بر این شیطانِِ لعنت
نرفتی سرکار سگ تو گورعمت
با چشم بهزاد گل بس شدش لوس
تصمیم گرفتن با هم شَون دوس
همینجور که میرفت چندماه ی بگذشت
وبا گل بس خانومش چندماه ی خوش گشت
برای خوش گذشتن چند جایی گشتن
نفهمیدن چی شد دیدن تو رشتن
شمال,اراک,زنجان و ساری
میگشتن و عکس میگرفتن یادگاری
روز ها عادی و معمولی میگذشت
تو فکر بودو جاده چالوس و می گشت
بهزاد دگر شاکی شد و بِ زَد به کله شـَقی
که باید بزنم توقی به تـَقی
شروع کرد چرب زبانی,شد عشق جاری
دگر تاپ تاپ میکرد این دل برایش
ز صبر دگر در آمد اون دمارش
رفتن نشتن امرِ خیرِ خواستگاری
پدر گل بس بگفتا کاری باری ؟؟
برای جشن دخترم برنامه داری ؟؟
-ماشین ندارم میرویم زیارت با یک موتُوری
گل بس ذوق زده گشت و این چنین آمد عشوه شوتُوری