ديالوگ هاى ماندگار سينما و تلويزيون

آقای مجری : چه کارِ خوبی انجام دادید تو این ایام ؟

فامیل دور : یه فرش ۹ متری رو خشک کردم .

آقای مجری : حالا بگید چه کارایِ بدی انجام دادید تا بهتون شیرینی بدم .

فامیل دور : یه فرش ۹ متری رو با سشوار خشک کردم .

(مجموعه كلاه قرمزى)

زندگی ﻋﻴﻦ شعله ﻛﺸﻴﺪﻥ ﻛﺒﺮﻳﺘﻪ...

ﻻﻣﺼﺐ ﻛﺒﺮﻳﺖ ﻣﺎ اﺯ اﻭﻟﺶ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ...


(فيلم سينمايى ﮔﺸﺖ اﺭﺷﺎﺩ)

شرف چیزیه که این روزا کم پیدا میشه


(دزدان دریایی کاراییب)

فامیل دور : آقای مجری من با زوری که در این خر میبینم افق های روشنی در برابر خودم میبینم .
جیگر :
من خر نیستتتم !
من خر نیستتتتتم
من خر نیستتتتتتتتتتم
فامیل دور :
ببخشید جسارت کردم ، شما عقابی ، پروانه ای ،
من خرم که با تو توی این خونه موندم


(مجموعه كلاه قرمزى)

دوریس: « مسئله ایمان نیست؛ مسئله عقله.»
فِرِد: «ایمان یعنی باور داشتن به چیزایی که عقل سلیم بهت میگه باور نداشته باش.»

ریبن: «یه ضرب المثل هست که میگه "اگه خدا با ماست، پس کی با اوناست؟"»
آپهام: «اگه خدا با ماست، پس کی می‏تونه علیه ما باشه؟»
ریبن: «آره... چی بگم...»

آنی نلسن: «تو یه چیزی به من یاد دادی، تنها چیزی که باید همیشه یادم بمونه.»
کریس نلسن: «چی؟»
آنی نلسن: «فراموش کردم.»

کریس جانسون: «یه نقاش ایتالیایی هست اسمش کارلوتیه و اون... اهوم... اون زیبایی رو اینطور تعریف کرده: اون میگه زیبایی مجموعه‏ای از اجزاییه که آنچنان باهم هماهنگ هستن که نیازی نیست چیزی دیگه‏ای بهشون اضافه بشه، برداشته بشه و یا جایگزین بشه... و این چیزیه که تو هستی... تو زیبایی...»

بتی: «شده بعضی وقتا از خودت متنفر بشی؟»
جو: «دائماً.»

دکتر سپید بخت: «من فکر می‏کردم این ماییم که بی اعتقادیم... ولی نسل شما واقعاً دست همه ما رو از پشت بسته.»
مژگان: «وقتی آینده‏ای نداری مثل اینه که خونه‏تو روی آب بسازی... ما یاد گرفتیم شناگرای خوبی باشیم.»

آلفرد: «کاملاً سقوط کردیم، اینطور نیست ارباب بروس؟»
توماس وین: «و چرا ما سقوط می‏کنیم، بروس؟ بخاطر اینکه یاد بگیریم چطوری خودمونو بکشیم بالا.»

فرانکی: «به کیسه ضربه بزن.»
مگی: «اینجوری؟»
فرانکی: «وایسا.»
مگی: «اشتباهم چی بود؟»
فرانکی: «خب، دوتا اشتباه کردی؛ اول اینکه سئوال پرسیدی، دوم اینکه یه سئوال دیگه هم پرسیدی.»

آدریان: «چرا اینقدر برات مهمه که خواب ببینی؟»
کاب: «بخاطر اینکه توی رؤیاهام ما باهمیم.»

توماس: «توی این چهار سال هر بار که رقص تو رو دیدم، انگار داری زور میزنی که تمام حرکاتو کامل و درست انجام بدی. امّا تا حالا هیچوقت ندیدم که خودتو رها کنی. این همه انضباط واسه چیه؟»
نینا: «من فقط می‏خوام بی عیب و کامل باشم.»
توماس: «کمال این نیست که همش خودتو کنترل کنی. یه وقتایی لازمه که خودتو رها کنی. خودتو غافلگیر کن تا بتونی بقیه رو غافلگیر کنی.»

کریستوف: «من تو رو بهتر از خودت می‏شناسم.»
ترومن: «تو هیچوقت یه دوربین توی سر من نداشتی.»

فارست گامپ: «با من ازدواج می‏کنی؟ من یه همسر خوب میشم جنی.»
جنی: «میشی فارست.»
فارست گامپ: «... امّا تو نمی‏خوای با من ازدواج کنی.»
جنی: «تو نباید با من ازدواج کنی.»
فارست گامپ: «چرا منو دوست نداری جنی...؟ من آدم با هوشی نیستم، امّا می‏دونم عشق چیه.»

نئو: «من فکر کردم این واقعی نیست.»
مورفیس: «ذهن تو اونو واقعی می‏کنه.»
نئو: «یعنی اگه توی ماتریکس کشته بشی، اینجا هم می‏میری؟»
مورفیس: «جسم، بدون ذهن نمی‏تونه زنده بمونه.»