داستان دل ❤️
قسمت چهل و هشتم
بخش چهارم
ثمر حالت های منو می دونست و اگر عصبانی بودم , زود به حرفم گوش می کرد ...
درِ اتاق رو بستم و آهسته گفتم : آقای هوشمند از جون منِ بدبخت چی می خوای ؟ خدا رو خوش میاد اینطور با اعصاب من بازی کنی ؟ ... پاشو بچه تو بردار و از اینجا برو بیرون ... دیگه ام نمی خوام همچین کاری با من بکنی ... زود باش ... تو چه نسبتی با من داری که به خودت اجازه می دی بیای تو خونه ی من ؟ ... آخه من اگر نخوام تو رو ببینم چیکار باید بکنم ؟
رضا با حالتی که انگار از حرف های من چیزی متوجه نشده و یا نشنیده , گفت : تو اگر بدونی من دارم چی می کشم ؟ تو رو خدا تو دیگه نمک به زخمم نپاش ... اینطوری نکن , دارم سکته می کنم ... لی لا همینو بهت بگم الان به شماها پناه آوردم ... مامان جون می شه خواهش کنم یک شب دیگه امین رو نگه داری ؟ مادرش تو بیمارستانه ...
داد زدم و گفتم : ای بابا ... تو چی می خواهی از جون من ؟ اون زن بیچاره رو هم زدی و انداختیش تو بیمارستان ؟ الانم می خوای داغ بچه شو داشته باشه که بیشتر از این بسوزه ... آره ؟
نه آقا رضا , ما با نقشه های تو همکاری نمی کنیم ... گناه می کنی , ما رو هم شریک کارات کردی ... نمی شه ... به خدا زیر بار نمی رم ... برش دار ببر ... به من مربوط نیست هر کاری می خوای بکن ولی اینجا نه ...
گفت : به خدا جایی ندارم ببرم ...
گفتم : یعنی چی ؟ من نمی فهمم مگه شماها از زیر بوته به عمل اومدین ؟ دو نفر آدم یک دونه فامیل و دوست و آشنا ندارین ؟ ... منِ بدبخت رو گیر آوردین ؟
گفت : کی رو دارم ؟ تو بگو ... مامان سارا هم دو ماهه بندرعباسه ... جای دیگه هم که آبروی آدم می ره ...
گفتم : آهان ... فقط جلوی من آبرو نداری ... نمی شه رضا ... این بچه ... بردارش ببر ... من به تو اطمینان ندارم ... اصلا نمی دونم داری راست میگی یا دروغ ... شایدم اون زن الان داره در به در دنبال بچه اش می گرده ...
ناهید گلکار
