قصه ی من 🌿 ❣️
قسمت اول
بخش اول
امین تنها توی اتاقش نشسته بود ... هرچی به خودش نهیب می زد که نترسه ؛ نمی تونست ...
صدای زوزه ی شغال ها که شب ها به ده نزدیک می شدن و تو دل شب مثل صدای زنی بود که جیغ می کشید , پشتشو می لرزوند ...
یک کتاب دستش بود گرفته بود زیر نور چراغ گردسوز و سعی می کرد سرشو به خوندن اون گرم کنه ...
یک مرتبه انگار یکی درو باز کرد ... جیر ... جیر ...
نگاه پر از ترسی به اطراف کرد و موی بر بدنش راست شد ...
بعد احساس کرد یکی داره درو فشار می ده و ناگهان پنجره خورد به هم ...
فریاد زد و از جاش پرید و یک پتو رو از گوشه ی اتاق برداشت و خودشو انداخت رو زمین و سرشو کرد زیر اون ... ولی نمی تونست از ترس فضای زیر پتو رو تحمل کنه ...
بعد احساس کرد یکی داره پاشو قلقلک می ده ... باز از جاش پرید و بلند شد و گوشه دیوار سیخ ایستاد ...
فقط گوش می داد و هر صدایی , از هر جا میومد اونو آشفته می کرد ...
نزدیک صبح یواش یواش کنار دیوار ولو شد و اصلا نفهمید کی خوابش برده ...
صبح که با صدای خروس از خواب بیدار شد , خیلی کسل بود ... از اتاقش رفت بیرون تا صورتشو بشوره ...
هاجر خانم داشت مرغ و خروس های امین رو دون می داد ...
بلند گفت : سلام ... ناشتایی حاضره آقا معلم ...
امین همنیطور کسل سرشو خاروند و گفت : هاجر دو تا تخم مرغ برام نیمرو کن ... دستت درد نکنه ...
هاجر گفت : به روی چَشمم آقا ... شیر تازه هم هست , گرم کنم ؟ ...
امین جوابی نداد و زیر لب گفت : ای امین احمق , دیدی بازم هیچ خبری نبود ... آخه چرا به حرف این مردم جاهل گوش می کنی ؟ آخه مرد گنده , جن چیه ...
نباید این خرافات رو قبول کنم و بیخودی بترسم ... خجالت داره واقعا ...
ولی بازم نمی تونست حرفای اهالی روستا رو که دهن به دهن هر روز شایعه می شد , نشنیده بگیره ...
کلا قبل از اینکه بیاد توی این ده , آدم ترسویی نبود ولی کم کم حرف اهالی روی اونم اثر گذاشته بود و شب ها از ترس از در اتاق بیرون نمی رفت و با هر صدایی از جاش می پرید و منتظر یک موجود غیرعادی می شد ...
ناهید گلکار
