داستان من یک مادرم
قسمت پنجاهم
بخش پنجم
نگران بودم فردا چیکار کنم ... نه می تونستم علی رو با خودم ببرم و نه بچه ها رو تنها بفرستم مدرسه ...
به یلدا گفتم : مادر تو فردا نرو بذار حال علی بهتر بشه .
در جواب من گفت : مامان زنگ بزنم مصطفی بیاد ؟
گفتم : نه مادر درو باز کن صداش بزن میاد .... چی میگی دختر ؟ مگه یک ذره ؛ دو ذره راهه ؟ ... اون دیگه حالا حالاها نمی تونه بیاد ...
گفت : اصلا بگیم بیاد عقد کنیم همین جا بمونه ....
گفتم : چشم چیز دیگه ای میل نداری ؟ چی داری میگی برای این تو و امیر رو ببره مدرسه یاد تو رو عقد کنه ؟ یلدا خجالت بکش ... هیچی نگو که خیلی کلافه شدم اگر تو یکی دو روز نری مدرسه علی خوب میشه ....
گفت : نمیشه مامان می خوام المپیاد شرکت کنم برامون کلاس گذاشتن ...
گفتم : خوب پس برو مصطفی رو صدا بزن بیاد .....
گفت : اِهه شمام که همش شوخی می کنی ......
شب رو با نگرانی خوابیدم ... و از مصطفی خبری نشد ...
فردا خودم زودتر بیدار شدم و رفتم سر خیابون یک ماشین در بست گرفتم و برگشتم علی رو هم که به شدت تب داشت گذاشتم توی ماشین . بچه ها رو روسوندم و بعد اونو بردم دکتر و دواهاش رو گرفتم ... با همون ماشین برگشتم خونه ....
از راننده خواستم که ظهر هم بیاد دنبالم تا بچه ها رو برگردونم ......
وقتی وارد خونه شدم از جلوی در زنگ تلفن شنیدم ...
با عجله خودمو رسوندم ولی قطع شده بود .... منتظر موندم امیدوار بودم هر چه زود تر زنگ بزنه .....
بالاخره زنگ زد ... با سرعت گوشی رو برداشتم خودش بود .
مصطفی گفت : سلام بهاره خانم پول تو حساب منه ، دیروز نریخته بودن ...
الان اومدم دیدم ریختن چطوری براتون بفرستم ؟
گفتم : از همون جا بریز به بانک ملی رامسر ... ولی بپرس چند روزه می رسه ...
گفت : چشم بهاره خانم من از تلفن سکه ای دم بانک زنگ می زنم میرم می پرسم بهتون خبر میدم ... ببخشید شما بی پول شدین ؟
گفتم : راستش یک کم ... علی هم مریض شده اگر سفارش کنین زودتر بفرستن ممنون میشم ...
گفت : باشه باشه ... من به شما خبر میدم ...
ناهید گلکار
