🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴

این تاپیک اختصاص داره به رمان " من یک مادرم "

نوشته خانم ناهید گلکار

🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴

داستان من یک مادرم

قسمت چهاردهم

بخش ششم



مبل ها رو خود حامد خریده بود و میز ناهار خوری رو من برده بودم ولی مامانم تمام وسایل آشپزخونه و اتاق خواب رو اون طوری که شایسته بود تهیه کرده بود ....
ولی خانجان اجازه نداد ما همه ی اونا رو باز کنیم ، همش می گفت رفع احتیاج رو بیار بالا و بقیه رو خودش کرد تو کارتون و فرستاد پایین توی انباری ... من اون زمان غرق عشق حامد بودم و هیچ چیزی جز رضایت اون برام مهم نبود ... با همه چیز موافقت می کردم ..... و خانجان خونه رو مطابق میل خودش چید و به روش خودش رضایت منم گرفت ....
مثلا می پرسید : اینو اینجا بزارم ؟

می گفتم : نه خانجان اگر میشه اونو نذارین قدیمی شده ...

می گفت : ببین چقدر قشنگ میشه ناز خاتون .... خوب نگاه نکردی من خیلی دوست دارم تو چی ؟
منم دلم نمیومد ناراحتش کنم می گفتم : باشه آره شما درست میگین ......
هانیه می گفت : این کارو نکن تا کی می خوای این وضع رو تحمل کنی بهتر از الان بگی چی دوست داری ؟
منم به شوخی برگزار می کردم و می گفتم : من که گفتم حامد رو دوست دارم ؛؛ نگفتم ؟ 
ولی همین کارای من باعث شده بود که خانجان خیلی منو دوست داشته باشه و هوای منو داشت ... از کلمات خوب و شیرین در حرف زدن با من استفاده می کرد و آزارم نمی داد .... همین برای من کافی بود ....
شب اول هم رفت خونه ی حسین آقا تا ما تنها باشیم و به این ترتیب زندگی مشترک ما شروع شد ....
وقتی تنها شدیم هنوز لباس سفیدم تنم بود که ازش پرسیدم : حامد دلم می خواد بین ما صداقت و رو راستی باشه اگر حقیقت رو بهم بگی من می پذیرم ولی دروغ از دلم بیرون نمیره ...
منو بغل کرد و گفت : چشم عزیزم قبوله چون منم از تو همین انتظار رو دارم ...

پرسیدم : اون دختره کی بود ؟
گفت : ندونی بهتره ؛؛
گفتم : نه می خوام همین امشب بدونم ....
گفت : قسم می خورم اون دنبال من بود یک مدتی با هم می رفتیم بیرون اون زمان تو نبودی ......  بهت راست گفتم اما  تو رو خدا فراموش کن من دو سال بود اونو ندیده بودم ....
گفتم : پس چرا به عروسی دعوت شده بود ؟ ...

گفت : وای این کارو نکن بهاره ... من اینقدر احمقم که اونو به عروسی خودم دعوت کنم ؟ نمی دونم از کجا با خبر شده و اومده ... باید دم درکارت می خواستیم ....باور کن به جون خودت خودش اومده بود ... من خبر نداشتم ....

پرسیدم : قسم نخور تو بگی قبول می کنم منیژه چی ؟ با اونم رابطه داشتی ؟

یک کم ناراحت شد و یک فوت محکم کرد که نشونه ی کلافگی بود و گفت : خدا به خیر کنه ... بهاره خانم شما که اینطوری نبودی اینو دیگه از کجا در آوردی ؟ نکنه می خوای امشب رو خراب کنی ؟
 گفتم : چرا جواب نمیدی  ؟
 گفت : نه خیر خانم چون خیلی دور از ذهنه امکان نداره خودت ندیدی توی بیمارستان سکه ی یک پولش کردم ؟ ندیدی ؟ ......
گفتم : چرا می خواستم خیالم راحت بشه .....



 ناهید گلکار

❤️❤️  من یک مادرم  ❤️❤️

  قسمت پانزدهم

داستان من یک مادرم

قسمت پانزدهم

بخش اول



 خیالم راحت نشد ... و این موضوع مثل یک غده رفت توی ذهن منو جا خوش کرد ...
من همیشه حامد رو توی بیمارستان آدمی می دیدم که توجهی به کسی نداره و انسان پاکیه ولی حالا این تصور من خراب شده بود ... وقتی قیافه ی اون دختر رو مجسم می کردم و جر و بحثی که با منیژه داشت جلوی نظرم میومد ... دیگه نمی تونستم بهش اعتماد داشته باشم و توان اینکه , این فکر رو از ذهنم بیرون کنم رو هم نداشتم  ....
نمی دونستم دارم حسودی می کنم یا دلم برای آینده شور می زنه ... به هر حال حس بدی بود و اون شب رو برای من جهنم کرد  ....
دلم می خواست بدونم  اگر حامد توی شرایط من قرار می گرفت چه عکس العملی نشون می داد ولی من صبر کردم به امید اینکه اشتباه کرده باشم ......
صبح اول وقت صدای زنگ در اومد منو  حامد با عجله لباس پوشیدیم و حامد در رو  باز کرد ...... خانجان با خانم حسین ، آذر خانم اومده بودن ... خوب من تو اتاقم بودم و خجالت می کشیدم بیام بیرون ....
خانجان صدا زد ناز خاتون بیا مادر فدات بشم بیا براتون ناشتایی  آوردم این کار مامانت بود ,,,,  من کردم ..... به ناچار در رو باز کردم که برم بیرون ولی خانجان پشت در وایستاده بود منو بغل کرد و بوسید و گفت : بیا ... بیا بشین با شوهرت ناشتایی بخور ..... که از فردا خودت باید بهش بدی ....
گفتم : چشم حتما ....

بعد سرک کشید توی اتاق خواب ما و گفت : راحت بودی دیشب مادر ؟ و همین طور داشت به اطراف نگاه می کرد ....

گفتم : بله مرسی ... یک مرتبه زد پشت دستش که وای ...
خاک بر سرم اون چیه ؟

پرسیدم : چی خانجان ؟

گفت : مادر نباید این کارو بکنی عکس باباتو چرا گذاشتی تو اتاقت الان که تازه عروسی شگون نداره ... تو بذاری حامد هم دلش می خواد عکس باباشو بزاره اون وقت میشه مثل ماتم سرا ... برو برش دار یک جایی بذار که فقط خودت ببینی ....
گفتم : خانجان ولی من همیشه عکس بابام باید جلوی چشمم باشه و گرنه دلم براش تنگ میشه می خوام تو اتاقم باشه ....
گفت : الهی بمیرم برات عزیزم که اینقدر باباتو دوست داری ..... حامد جان اون عکس رو بردار برای بهاره کوچیک کن بده بزاره تو کیفش بچه ام دلش برای باباش تنگ نشه ... تو اتاقم نباشه که تازه عروسه ... خوبه مادر ؟
به ناچار گفتم : دست شما درد نکنه آره خوبه ....

حامد دست و صورتشو شسته بود اومد و گفت : شما چیکار به اتاق ما دارین خانجان بذار هر طوری دوست داره باشه لطفا اختیار اتاقش دست خودش باشه .....
خانجان گفت : البته من فقط نظرم رو گفتم این عروسِ خوشگل و خانم و حرف گوش کن من هر کاری بکنه به نظر من شیرین میاد .... ولی اگر از جاش بلند شد و رختخوابش خوب مرتب کنه که دیگه نور علی نور میشه .
گفتم : نه بابا راست میگه خانجان بهتره تو کیفم باشه ... چشم تختم رو هم درست می کنم ... بعد رفتم با آذر خانم روبوسی کردم اون زن مهربونی به نظر می رسید .....
یک کم توی صورتش آثار آبله مونده بود به خصوص روی دوتا گونه هاش و مقداری هم چاق شده بود و شکمش خیلی بیشتر از حد جلو اومده بود .... و هر وقت خانجان از من تعریف می کرد اون می رفت تو هم .........
باز خانجان گفت : بهاره خانم تصمیم بگیره من اطاعت می کنم ......
گفتم : فداتون بشم خانجان مهربون ..... اینجا احساس کردم آذر خانم  یک کم دماغش تیر کشیده .... نمی دونم شاید اونم مرام خانجان رو می دونست ... و از این کارای اون ناراحت می شد ،

به هر حال من برای اینکه از من همین اول کاری دلخور نشه گفتم : آذر خانم خیلی زحمت کشیدی تشریف آوردین من سعادت داشتم که شما جاری من شدین ....
گفت : ای بابا این حرفا چیه ؟ وظیفه ی ما بود ...



ناهید گلکار

داستان من یک مادرم

قسمت پانزدهم

بخش دوم



همین که نشستیم صبحانه بخوریم زنگ در به صدا در اومد و مامانم با هانیه اومدن با دست پر و یک صبحانه ی مفصل هم اونا آوردن من که خوشحال شدم ...
هم برای این که خانجان اون حرف رو زده بود ... هم از اینکه این اولین روزی بود که من توی خونه ی جدید زندگی می کردم  .... و  هنوز عادت نداشتم ......
خانجان با خوشحالی از اونا استقبال کرد و گفت : ای بابا چرا زحمت کشیدین لازم نبود من که بودم زری خانم جان به خدا اینقدر بهاره رو دوست دارم که برام مثل دختر خودمه اصلا فکر نمی کنم که عروسم باشه ....
مامانم هم گفت : البته که دیگه دختر شماست خوش به حالش که شما مادرشین حالا ازش یک زن کامل می سازین من که نتونستم ....
گفتم : مامان خانم طور دیگه ای نمی تونستی منو خراب کنی ؟ 
همه دور میز نشستیم و صبحانه خوردیم ... منو حامد باید حاضر می شدیم بریم اصفهان ... چون من از پاتختی بدم میومد اجازه ندادم این مراسم رو بگیرن ...
مامان و هانیه کمکم کردن و حاضر شدم و در میون دود اسفند و رد شدن از قران راهی شدیم ....
حامد اونقدر خوشحال و شنگول بود که منم به وجد آورد ...
آهنگ گذاشته بود و باهاش می خوند و می رقصید ... یک دفعه دیدم دوتایی با هم همصدا با خواننده می خونیم ... عاشقانه بهم نگاه می کردیم و دنیا مال ما شده بود ... حامد چند بار اصفهان رفته بود ولی من برای اولین بار بود اونجا رو می دیدم .....
به محض اینکه به این شهر قشنگ رسیدم محو تماشا شدم ...
میدون نقش جهان خیابون های زیبا با درخت های تنومند و بلند ....
حامد فورا یک هتل گرفت و همون جا ناهار خوردیم و رفتیم تو اتاقمون که کمی استراحت کنیم ...
اون که تا سرشو گذاشت خوابش برد ولی من دلم می خواست برم بگردم ... یک ساعت که خوابید ...
من ورد گرفتم بلند شو تنبل .... بلند شو تنبل ... می خوام برم بگردم نیای من میرم ... تا بالاخره بلندش کردم وبا زور حاضر شد و رفتیم برای دیدن اصفهان .....
اول رفتیم سی و سه پل کنار زاینده رود .... تا به حال چنین منظره ی زیبایی ندیده بودم و هنوزم ندیدم .....
اون شب کنار اون آب خروشان که بی وفقه از زیر پل بیرون می ریخت ... منو مجذوب خودش کرده بود ...
همون جا نشستم و از جام تکون نخوردم ....

حامد هی می خندید و می گفت بابا بیا بریم اصفهان خیلی جا های بهتری هم داره ....
گفتم : نمی خوام اینجا رو دوست دارم .......
حامد رفت و شام گرفت و آورد و کنارم نشست کمی که مثل من نگاه کرد گفت : راست میگی خیلی قشنگه تا حالا این طوری دقت نکرده بودم ...



 ناهید گلکار

داستان من یک مادرم

قسمت پانزدهم

بخش سوم

تا نزدیک صبح رضایت ندادم و همین طور کنار آب نشستم ....
 و هر دو شب بعد هم وقتی همه جا رو می گشتیم باز خودمون کنار زاینده رود می رسوندم و شب رو اونجا می گذروندم .....
از نگاه کردن به اون منظره ی زیبا سیر نمیشدم ...
تا جایی که حامد می پرسید منو بیشتر دوست داری یا زاینده رود رو ....

منم به شوخی می گفتم : زاینده رود ...
 از اصفهان برگشتم ولی اون رود و اون حالتی که آب از زیر سی و سه پل بیرون میومد رو تو خاطرم ثبت کردم و همیشه وقتی خیلی ناراحت بودم توی رویاهام می رفتم و کنارش می نشستم .....
 ساعت یک شب بود که رسیدیم خونه کلید انداختیم رفتیم تو ....
ولی خانجان بیدار و منتظر ما  بود ...

با خوشحالی گفت : خوش اومدین ... خوش اومدین به سلامتی ....
گفتم : مرسی خانجان جاتون خالی بود  ....

ولی اون به حرفم گوش نکرد و گفت : مادر این کاره زنه که به مردش بگه به موقع حرکت کنه که دیر وقت نرسه نه به خاطر خودم بگم که جون به سر شدم تا شماها برگشتین  ... نه ؛؛ به خاطر اینکه توی شب رانندگی خطرناکه ؛؛ یادت باشه دیگه دیر وقت نیاین خونه ....
گفتم : ببخشید خانجان خوب شما می خوابیدین ....

گفت : نه مادر مگه میشه بچه ام تو جاده باشه و من بخوابم ...
فردا صبح حامد حاضر می شد بره بیمارستان ... جلوی آینه خودشو نگاه کرد سه بار پیراهنشو عوض کرد با شلوار و جورابش ست کرد کراواتش رو عوض کرد و دوباره یکی دیگه برداشت و گرفت جلوی آینه و وراندازش  کرد  ...

چند بار به خودش ادکلن زد .... و شاید سه ربع ساعت طول کشید تا اون خودشو آماده کرد  ....
صبحانه هم نخورد گفت : خیلی دیرم شده  تو بیمارستان یک چیزی می خورم ... از این که اون اینقدر حساسیت برای لباسش به خرج می داد خوشم نیومده بود ولی خودمو قانع کردم که حامد از قبل هم همینطور بوده   ...
پس سخت نگیر ... اون فقط تو رو دوست داره .... خوب اون همین طور لباس می پوشید که همه فکر می کردن از پولدارهای تهرونه ......
من و خانجان با هم صبحانه خوردیم ...

گفتم : امروز می خوام برم به مامانم سر بزنم دلم تنگ شده ...
خانجان گفت : آفرین به تو دختر خوب و با وفا ... آره مادر برو ... ولی فکر کنم دفعه ی اول باید با حامد بری مادرزن سلام ...
این طوری بده مامانت فکر می کنه من چیزی حالیم نیست ... برای من بده حالا بازم خودت می دونی .....



 ناهید گلکار

داستان من یک مادرم

قسمت پانزدهم

بخش چهارم

نمی دونستم تا غروب که حامد برمی گرده با خانجان تنها چیکار کنم !!! ولی اون خودش راه رو نشونم داد گفت : عزیزم برو ناهار درست کن من دستپخت تو رو بخورم ببینم عروس خوشگلم چی برام درست می کنه ....
فکر خوبی بود پرسیدم : چی درست کنم خانجان ؟
گفت : هر چی دوست داری ...
خانم خونه تو هستی ...
گفتم : قورمه سبزی درست کنم ؟
گفت : نه مادر ,,,,
پرسیدم : قیمه ؟
 گفت : نه بابا قیمه چیه ؟
 گفتم : کرفس ؟ آش ؟ کتلت ؟

گفت : نه اینا رو نمی خوام آش شوربا درست کن ... پرسیدم چی من تا حالا نشنیدم ...
گفت : واااا؟ چطور مامانت تا حالا درست نکرده و یادت نداده ... خوب عیب نداره من بهت میگم ...

و اون روز فهمیدم که خانجان چطور می خواد با همون زبون هر کاری خودش دلش می خواد انجام بده و منو وادار کنه که راضی به رضای اون باشم .....
البته خانجان با همه همین طور بود و منظورش تنها من نبودم ولی خوب ......
و همون روز اول با دستور هایی که می داد منو کلافه کرده بود ...
حتی  وقتی می خواستم تو قابلمه آب بریزم اون یک ایراد می گرفت و کار خودشو می کرد ...
ولی من دوستش داشتم و تصمیم گرفته بودم هم همسر خوبی باشم و هم عروس خوبی برای خانجان ....
ولی عادت به فرمون بردن نداشتم و دیگه در حال دیوونه شدن بودم که حامد با یک دسته گل اومد خونه و منو در آغوش کشید و گفت دلم برات یک ذره شده بود ......
و خستگی رو از تن من در آورد و حالا نوبت من بود که خستگی اونو در بیارم .....

گفتم : الان برات چایی می ریزم یک مرتبه دیدم خانجان گوشی رو بر داشته و داره زنگ می زنه ....
و گفت : الو ... الو زری خانم جان ؟ سلام و علیکم پاشو کاراتو بکن داریم میام برای مادر زن سلام ......
البته بدون اینکه با من و حامد هماهنگ کنه ... ما بهم نگاه کردیم ...
حامد به شوخی گفت : خانجان.... آره ما هم میایم  ، راضی هستیم با اینکه من خیلی خسته ام چشم امر شما اطاعت میشه ....
خانجان خندید و گفت : وا ؟ مادر خودت که می دونستی باید امشب بریم مادر زن سلام بهاره بهت نگفته بود ... عیب نداره عقلش نرسیده ... برین حاضر بشین که دیر میشه .....
اون شب خانجان دستور داد برای مامان من یک  انگشتر بگیریم و منم از حامد خواستم برای بهروز هم یک چیزی بخریم چون خیلی زحمت کشیده بود ...
وقتی رسیدیم خونه ی مامانم .... بهروز در رو باز کرد ، انگار اونم خیلی دلتنگ برای من شده بود چون تا چشمش به من افتاد بغلم کرد و به گریه افتاد

و گفت : بدون تو چطوری تو این خونه زندگی کنیم منو مامان داریم دق می کنیم دیگه کسی نیست که برامون آواز بخونه ... و من سر به سرش بزارم ....



ناهید گلکار

داستان من یک مادرم

قسمت پانزدهم

بخش پنجم



با صدای سرفه ی علی از خواب بیدار شدم .....
نگاهی به بیرون انداختم هوا هنوز روشن نشده بود و بد جوری یخبندون بود ...
یک لیوان آب آوردم بدم به علی .... سرشو از زمین بلند کردم اینقدر تنش داغ بود که فورا متوجه شدم به شدت تب داره بغلش کردم و یک کم بهش آب دادم ...
وقتی صبح آنتن رو نصب می کردم درو خیلی باز و بسته کرده بودیم و بچه سرما خورده بود ...
اون موقع شب کاری نمی تونستم بکنم جز این که از دواهایی که همیشه همراه داشتم بهش بدم ...
شربت سرماخوردگی بچه و یک قرص تب بر و اونو گذاشتم روی پام ...
با اینکه بزرگ شده بود بازم دوست داشت که من اونو روی پام بزارم مخصوصا وقتی حالش خوب نبود ......
همین طور که روی پام بود احساس می کردم پای منم داره میسوزه ....
صداش کردم علی ... علی جانم ؛؛؛؛ فدات بشم مادر نگام کن خوبی مامان ؟ چشمش باز نمی کرد ... و لخت روی پام افتاده بود از جام پریدم و داد زدم یلدا بیدار شو .... علی حالش بده .... تو یک دستمال بیار تبشو پایین بیاریم ...

خودم لگن آوردم و اونو پاشویه کردم ولی فایده نداشت و اون سر حال نشد بدنش رو دستمال انداختم ولی همین طور سرش کج مونده بود ....
دستپاچه شده بودم و گفتم ... باید ببرمش دکتر ...
تازه هوا روشن شده بود و من که اگر پای بچه ام در میون بود ملاحظه ی هیچ کس رو نمی کردم دویدم در اتاق حاج خانم و زدم به در ... اون موقع صبح معمولا بعد از نماز تا طلوع آفتاب دعا و قران می خوند ....
صدا کردم حاج خانم .... حاج خانم ... سکوت بود و کسی در و باز نکرد دنیا روی سرم خراب شده بود اون موقع صبح و یخبندون نمی دونستم بچه مو چیکار کنم ,, ای خدا به دادم برس  ...
ای خدا کمکم کن  ...
و فقط همینو می تونستم بگم ......



ناهید گلکار

❤️❤️  من یک مادرم  ❤️❤️

  قسمت شانزدهم

❤️❤️  من یک مادرم  ❤️❤️

قسمت هفدهم

داستان من یک مادرم

قسمت هفدهم

بخش اول



حامد دستپاچه شد و زد کنار و گفت : چی شدی فدات بشم ؟ بهاره  .... بهارم .... انگار تمام تن منو سوزن می زدن ، احساس کردم بدنم داره  بی حس میشه . دیگه قدرتی توی تنم نبود حتی نمی تونستم حرف بزنم . نگاه ملتمسانه ای بهش کردم ، دیگه چیزی نمی شنیدم و آخرین چیزی که دیدم صورت وحشت زده ی حامد بود و از حال رفتم....

موقعی که حامد داشت منو از ماشین پیاده میکرد رو حس کردم داد می زد بهار ... بهارم .... چشمتو باز کن تو رو خدا ، عزیز دلم ... و همینطور منو بغل زد و بطرف بیمارستان دوید فورا منو روی یک تخت خوابوند و دستگاه فشار رو به دستم بست ... تمام دوستانش تو بیمارستان دورم جمع شده بودن . اون بی تاب بود پشت سر هم و بدون اختیار می گفت : فشارش پایینه ... فشارش پایینه ... بدو بهش سرم وصل کن بدو ... و خودش یک آمپول به من زد . دو تا پرستار دست و پا و بدن منو ماساژ می دادن ...

دکتر باقری دوست صمیمیش بود . مرتب بهش می گفت تو دستپاچه ای  تو بشین بسپرش به من . آروم باش حامد ... اینطوری نکن ... خودت می دونی که الان بهتر میشه دیگه فشارش کم کم میاد بالا . نترس رفیق .... ای بابا ... مرد گنده داره گریه می کنه ...

نمی دونم چقدر طول کشید که من تونستم حرف بزنم ... حامد دست منو گرفته بود و ماساژ می داد .

آهسته چشممو باز کردم و گفتم : حامد؟

گفت : جانم عزیزم نگران نباش داری بهتر میشی ...

و بلند شد و دوباره فشارم رو گرفت و گفت : خدا رو شکر بهتره .

دکتر باقری گفت : چیکارش کردی مرد به همین زودی از پا دراومد ... راستشو بگو ...

گفت : نه والله از شوخی گذشته اصلا حالش خوب بود حتی خوشحال شده بود که دانشگاه باز شده امروز با ذوق و شوق داشت میرفت دانشگاه ... اصلا ناراحتی در کار  نبود . من از همین نگران شدم ... آخه کلا دختر قوی و سالمیه ... چرا این طوری شده نمی دونم ...

دکتر باقری گفت : آزمایش خون نشون میده ، الان میگم ازش خون بگیرن ... صبر کن جواب آزمایش بیاد معلوم میشه . خودم پیگیری می کنم ... ( خطاب به من گفت ) حالتون خوبه بهاره خانم ؟

گفتم : ممنونم الان بهترم .

گفت: ما رو که خیلی ترسوندی وقتی حامد شما رو آورد گفتم حتما از دستش خودکشی کردین ...

خندم گرفت و گفتم : تو رو خدا شوخی هم نکنین چون حامد خیلی خوبه ...

اونم خندید و گفت: می دونم شما رو هم خیلی دوست داره حامد از صبح تا شب حرفی نداره بزنه جز شما ... شوخی کردم تا حال شما بهتر بشه ... خوب مثل اینکه شما خوبین پس من میرم سرکارم میگم ازتون خون  بگیرن و نتجه ی اونو خودم براتون میارم . روز بخیر ... دکتر جان می بینمت .....

به حامد گفتم تو هم برو به کارت برس من بهترم ... یک کم می خوابم ....

گفت : نمی تونم حواسم جمع نیست ... نگران توام .... بعد یک فکری کرد و رفت و با دو تا پرستار و یک تخت چرخدار برگشت و منو با اون به اتاق خودش برد . یک پتو آورد و کشید روی من و یک پرستار ازم خون گرفت ...

گفتم : خوب من حالم خوبه برو دیگه کارتو بکن می خوام بخوابم ... من خودمو زدم به خواب تا اون به کارش برسه ... خیلی ها منتظرش بودن و اونم مشغول ویزیت مریض ها شد ... در حالیکه من سُرم به دست کنار اتاقش خوابیده بودم ....

اون روز من شاهد بودم که حامد از صبح تا موقعی که میاد خونه چقدر کار می کنه و خسته میشه با این حال تمام مدتی که خونه بود وقتشو صرف من می کرد  ... یا با هم می رفتیم خونه ی مامانم یا خرید و یا به گردش اگر هم خونه می موندیم با هم خوش بودیم ... و این تجربه ای برای من بود که قدر اونو بدونم و بیخودی براش مشکل درست نکنم....
 
دو سه ساعتی من اونجا وانمود کردم که خوابم .... برای اینکه اون حواسش از کارش پرت نشه ... تو این زمان یک بار اومد بالای سرم و سُرمم رو عوض کرد و رفت ...

تا اینکه دکتر باقری اومد ... تا وارد شد به حامد گفت : سلام پدر ...

حامد پرسید : چی گفتی؟

گفت : هیچی اون مدرک دکتری تو بذار لب کوزه آبشو بخور ... دکتر جان بابا شدی ...

من از جام پریدم خیلی غیر منتظره بود . حامد از خوشحالی از جاش بلند شد و نتیجه ی آزمایش رو ازش گرفت و نگاه کرد ...

سرشو رو به آسمون بلند کرد و لب پایینشو گاز می گرفت و گفت : وای خدایا شکرت و اومد سراغ من

و جلوی دکتر باقری منو به آغوش گرفت و گفت : وای بهاره ... زبونم بند اومده . چی بگم ؟ نمی دونی چقدر خوشحالم عزیز دلم ....

ناهید گلکار

داستان من یک مادرم

قسمت هفدهم

بخش دوم



این خبر مثل باد توی بیمارستان پیچید حامد فورا فرستاد شیرینی خریدن و همه اومدن برای تبریک ... اتاق حامد مرتب پر می شد و خالی می شد ، ولی احساس من خیلی عجیب بود . یک حس غریب یک مرتبه در من به وجود اومده بود ... مثل اینکه کسی به شما یک هدیه گرونبها بده و شما اونو دوست داشته باشی و به واسطه ی اون مقام با ارزشی پیدا کرده باشی ... زیر لب گفتم من مادرم .... آره من حالا یک مادرم ... و چقدر از این مقام لذت بردم و فکر کردم هیچ لذت و نعمتی بالاتر از این نیست که مادر باشی ...

خواستم به خانجان و مامانم زنگ بزنم ولی حامد مخالفت کرد و گفت بذار خودمون بهشون بگیم ...
روز عجیبی بود . حامد زودتر کارشو تموم کرد و با هم برگشتیم خونه در حالی که حامد از خوشحالی روی پاش بند نبود . کلید انداخت و در باز کرد و همزمان دستشو گذاشت روی زنگ و مدتی اونو فشار داد ... طفلک خانجان ترسیده بود هراسون اومد جلو و به ما نگاه کرد دید که صورتمون خوشحاله .

حامد گفت : خانجان مژده بده ...

خانجان به من نگاه کرد و پرسید آبستنی؟ با خنده سرمو به علامت آره تکون دادم ....

آغوشش رو برای من باز کرد و گفت : بیا الهی فدای عروس خوب و نازنینم بشم ... چقدر خوشحالم که مادر بچه ی حامد تویی ...

منم اونو بوسیدم و گفتم : منم خوشحالم که مادر بزرگش شما هستین ....

و اونجا معنی صبر و گذشت رو فهمیدم . صبری که در مقابل خانجان نشون داده بودم . حالا می دیدم که محبت و عشق اونو به دست آوردم .......

ازم پرسید به مامانت نگفتی ؟

گفتم : نه اول شما ...

گفت : بهش نگو مادر بذار امشب همه اینجا جمع بشن و همه رو با هم خوشحال کنیم و خودش با خوشحالی در حالی که بشکن می زد و گاهی قر می داد به همه زنگ زد و برای شام دعوتشون کرد و حامد رو فرستاد که برای شب خرید کنه...

خانجان خودش برنامه ریزی می کرد به اجرا در میاورد و به منو و حامد دستور می داد ... ما هم که خیلی دوستش داشتیم هر چی گفت گوش کردیم و اون شب یکی از قشنگ ترین شبهای زندگی من شد ...

مامانم وقتی شنید از خوشحالی گریه اش گرفت ... حالا می فهمیدم که اون چه احساسی داره مدتی تو بغلش موندم و سرمو گذاشتم روی سینه اش .

اما حامد و بهروز اون شب از خوشحالی مرتب با هم شوخی می کردن و منو سوژه ی خودشون کرده بودن بهروز ادای منو موقعی که شکمم بزرگ می شد در میاورد و کلی با هم خوش بودن ... برادرهای حامد هم خیلی خوشحال شدن و از اینکه دوباره عمو میشن ابراز علاقه کردن ...

تو اون شرایط به شدت دلم برای پدرم تنگ شده بود و اون شب چند بار یادش کردم که هر بار خانجان هم یاد پدر حامد رو زنده کرد ...

من به جای حالت تهوع و ویار همش فشارم می افتاد و حامد مرتب اونو چک می کرد و برام دارو میاورد و تقویتم می کرد ...

 دانشگاه می رفتم و بیشتر سرمو به درس خوندن گرم می کردم . بیمارستانِ محل کار ما رو عوض کردن و امید منو که دلم می خواست روزها با حامد باشم ناامید . محل بیمارستان از خونه ی ما خیلی دور بود و زمان رفت و برگشت منم با حامد جور نبود و همین باعث آزار اون می شد همش نگران بود که اتفاقی برای من نیفته ... اون روزا وقتی از خونه میومدی بیرون دیگه کسی ازت خبر نداشت تا بر می گشتی ... این بود که من هر جا تلفن گیر میاوردم به حامد و اگر نبود به خانجان خبر می دادم که حالم خوبه....

یک شب خواب خیلی عجیبی دیدم که تا چند روز فکرم رو مشغول کرد ....

من وسط اتاق کوچکی نشسته بودم که راه به جایی نداشت نه دری و نه پنجره ای ولی لباسی سفید به تن داشتم با مقنعه ای سفید ... نور درخشانی اتاق رو روشن کرده بود ... من آروم نشسته بودم که یک دریچه باز شد و کسی از اون پنجره یک جواهر درخشان انداخت توی دامنم ... من اون شخص رو ندیدم ولی صداشو شنیدم که گفت : این با همه فرق می کنه بگیر و مراقبش باش ... و بیدار شدم ...

 ناهید گلکار

داستان من یک مادرم

قسمت هفدهم

بخش سوم



از خانجان تعبیرشو پرسیدم ... بلافاصله گفت : جواهر معلومه دختر می زای و خیلی خوشگل و با هوش میشه و با دین و مومن ... اول قبول کردم و خیالم راحت شد ولی یک چیزی توی اون خواب بود ... با اینکه روشن و واضح بود من نمی تونستم بفهمه چیه و ازش به راحتی بگذرم ...

اون زمان زیاد این کار مرسوم نبود ولی من برای اولین بار با بچه ام حرف زدم ... دستمو گذاشتم روی شکمم و گفتم : مراقبتم عزیزم همیشه و در هر صورت ... و از اون به بعد هم این کارو کردم هر روز مدتی باهاش حرف می زدم و از روی شکمم نوازشش می کردم و حالا احساس می کردم بهش نزدیک شدم و اونم منو میشناسه ...

من و حامد هر وقت میرفتیم بیرون برای بچه مون چیزی می خریدیم و مثل اینکه هانیه و مامان و بهروز هم همین کارو می کردن ... مامانم و خانجان عقیده داشتن که بچه پسره ....  پس مامان من هم بیشتر لباس پسرونه می خرید و چون خودم احساس می کردم دختره هر چی خریده بودم دخترونه بود ...
 
 بعد از عید خانجان یکی از اون اتاق های بزرگ رو داد به من که بتونم تخت و کمد بچه رو هم اون تو جا بدم و وسایل خودش رو برد توی اون اتاق کوچیکه ...

تا شب بیست و نه فروردین ... سال 56 نیمه های شب . انگار یکی با صدای بلند منو صدا کرد بهاره ... و از خواب پریدم و یک مرتبه درد شدیدی توی دلم احساس کردم  و از جام بلند شدم و نشستم ....

حامد این شبها هوشیار می خوابید ، بیدار شد و پرسید : خوبی ؟ درد داری ؟

گفتم : نه چیزی نبود تموم شد ... و با هم دراز کشیدیم دستشو گذاشت زیر سر من و گفت: اینجا بخواب که تکون خوردی من بفهمم ...

یک کم بعد دوباره یک درد دیگه با شدت بیشتر منو از جام پروند ولی دیگه حامد معطل نکرد و گفت : پاشو حاضر شو وقتشه ...

گفتم : واقعا ؟ درد زایمان همینه ؟

خندید و گفت : من نکشیدم

ولی فکر کنم ... اگر نبود برمی گردیم بهتر از اینه که دیر بشه .

خانجان بیدار شد و ناراضی بود که من به اون زودی برم بیمارستان می گفت شماها تجربه ندارین بیخودی داری می بریش تو بیمارستان اذیت میشه بذار وقتی دردش تند شد ببر ... ولی حامد زیر بار نرفت و به مامانم زنگ زد که حاضر بشه بریم دنبالش و با هم بریم ...
 
وقتی رسیدیم من دردم تند شده بود دردی که برام لذت بخش بود دوست داشتم این درد زودتر بیاد چون برای دیدن بچه ام بی تاب بودم ... هنوز سپیده نزده بود که من به راحتی یک دختر خوشگل به دنیا آوردم در حالی که حامد همه‌ی بیمارستان رو بسیج کرده بود ... تا نزدیک ظهر اتاق من پر بود از گل و شیرینی ... و من که خیلی خسته بودم وقت نمی کردم چند دقیقه بخوابم ...

تا بچه ی منو آوردن .... بچه‌ی من ... دوست داشتم این حرف رو تکرار کنم . حامد از لحظه ی تولد اونو دیده بود و اونقدر ذوق زده بود که دائم بغض می کرد ... یکی از پرستارها به من گفت : به مامانت بگو تند و تند برات اسفند دود کنه به خدا خیلی تو چشم رفتین ... همه دارن از تو و دکتر و این دختر نازتون حرف می زنن ... ما باورمون نمیشه دکتر بشیری مثل پروانه دور تو و بچه می گرده اصلا بهش نمیاد این طوری باشه ...

به خاطر اصرار مامان و خانجان برای پسر بودن بچه اسم هومن رو براش انتخاب کرده بودم ...

حامد وقتی حالم بهتر شد به من گفت : بهاره جان چه اسمی برای دختر مون بزاریم ؟ ....

گفتم : خانجان چی میگه ؟

گفت : ول کن به خانجان چه مربوط اسم بچه‌ی ماست ... تو انتخاب کن بگو چی دوست داری ؟

گفتم : چند تا اسم تو فکرم هست ولی تصمیم نگرفتم ...

پرسید : یلدا خوبه ؟

گفتم : هر چی تو بگی من فقط می دونم که من مادرشم و تو پدرش و اون بچه‌ی ماس ... حامد مال خودمونه ...

دماغ منو گرفت و گفت هنوز خودت بچه ای ...

گفتم : چه حرفیه من بیست و یک سالمه ...

گفت : بگو دویست سال برای من بچه ای باید مراقبت باشم ...



ناهید گلکار

داستان من یک مادرم

قسمت هفدهم

بخش چهارم



از شدت سرما و باز سرفه ی علی بیدار شدم ... خونه یخ کرده بود فکر کردم بخاری خاموش شده ولی روشن بود ... باید زیادش می کردم ... اول  آهسته درو باز کردم و ظرف نفت رو آوردم و ریختم توش و بعد بخاری رو زیاد کردم تا گرم بشیم ... هر بار که در باز می شد کلی هوای خونه رو می برد بیرون ولی از ترس علی و شیطنت های امیر نمی تونستم بذارم گوشه ی اتاق ...

اون روز هم هوا ابری و دلگیر بود تب علی بند اومده بود ولی هنوز حال نداشت ... یلدا رو بردم مدرسه و هر بار که این کارو می کردم دلم کف دستم بود که امیر و علی رو تنها بذارم و برم و برگردم ... ولی جرات نمی کردم یلدا رو هم تنها بفرستم بره ، اما مثل مرغ پر کنده به خودم می جوشیدم و  هزار تا فکر و خیال می کردم تا یلدا رو می بردم و میاوردم ...

ولی وقتی بچه ها رو پیش یلدا می گذاشتم خیالم راحت تر بود به خصوص از وقتی تلویزیون گرفته بودم بیشتر روز سرشون به دیدن کارتون گرم بود ... امیر سندباد و پسر شجاع رو دوست داشت و امیر عاشق پینوکیو بود و یلدا خوب می دونست که چطوری سر اونا رو گرم کنه و مراقبشون باشه ....

من می دونستم این احساس وظیفه چرا در وجود یلدا شکل گرفته . اون به خوبی می دونست که ما همه به خاطر اون در این وضعیت هستیم و شاید به این ترتیب می خواست جبران کنه . در عین حال ذاتا دختر دلسوز و مهربونی بود ...
 
چند روز بعد توی کلینک بودم و مشغول بخیه زدن صورت و پیشونی مرد جوونی بودم که با موتور تصادف کرده بود و بشدت آسیب دیده بود ... همین طور که کار می کردم از پشت پرده صدای آشنایی شنیدم ... خوب گوش دادم صدای مصطفی بود ... دلم شور افتاد فکر کردم شاید برای بچه ها اتفاقی افتاده باشه . همینطور که کارمو می کردم دیدم نه ... حرفی از من نیست ... پس به روی خودم نیاوردم و همون جا موندم تا موقعی که اون خداحافظی کرد و تشکر و فهمیدم که داره میره ...

بعد تحقیق کردم ببینم اون برای چی اومده ؟

یکی از پرستارا گفت: همون آقایی که قد خیلی بلند داشت و هیکل مند بود ؟

گفتم : آره

گفت : می خواست گوشش رو شست و شو بده ...‌

خوب چون سراغ من نیومده بود خوشحال شدم ، ولی موقعی که داشتم می رفتم خونه دیدم دم کلینیک وایساده ... منو که دید پیاده شد و سلام کرد و گفت : بهاره خانم من میرم خونه بیان سوار بشین ...

پرسیدم : اینجا چیکار می کنین؟

گفت : گوشم درد می کرد اومدم به دکتر نشون دادم . دیدم نزدیک تعطیل شدن شماس با خودم گفتم صبر کنم با هم بریم ...

چند لحظه مردد شدم نمی خواستم با اون برم و برای این کار هم دلیل خوبی داشتم . با خودم گفتم بهاره اینجا باید محکم باشی و کارو یکسره کنی تا به جای باریک نکشیده ...

غافل از اینکه کار به جای باریک کشیده شده بود ...



ناهید گلکار

❤️❤️  من یک مادرم  ❤️❤️

قسمت هجدهم