داستان نار و نگار داستان خیلی خوبی بود، صمیمی و دوست داشتنی، برخلاف اکثر رمان های ایرانی که وقت زیادی به معرفی شخصیت ها و حال و هواشون اختصاص پیدا می کنه، روندی روایت گونه داشت و در دل این روایت هر کدوم از شخصیت های داستان معرفی می شدند و جون می گرفتن و با آداب و رفتارشون آشنا می شدی، روایت هم تا حدود قسمت 50 یا 55 کاملا باورپذیر بود و فقط از اون به بعد یکمی ضرباهنگش زیادی تند شد که در دنیای واقعی عجیب به نظر می رسید. درکل من از خوندن این داستان خیلی لذت بردم و از نازمین جون که این فرصت رو برای من بوجود آورد تشکر می کنم.
