داستان یکی مثل تو 🌺
قسمت دوازدهم
بخش پنجم
بابابزرگ که خودشم داشت می خندید , گفت : بسه دیگه بده , جلوی خونه ی مردم ... یکی بیاد زنگ بزنه ...
شیرین کیک رو و سهراب گل رو برداشت و زنگ زدیم و رفتیم تو ...
اول وارد لابی شدیم ... با آسانسور رفتیم بالا ...
فریده جون و پدر نسترن , آقای زاهدی , جلوی آسانسور منتظر ما بودن و با احترام و خیلی تشریفات ما رو بردن تو ...
نسترن و خاله اش هم دم در از ما استقبال کردن ...
مادربزرگ و شوهرخاله اش و دخترخاله هاشم اونجا بودن ...
خیلی مجلس گرم و صمیمی شد ... با وجود بابابزرگ و دایی مجید که زود سر حرف رو باز کردن و با آقای زاهدی و شوهرخاله ی نسترن گرم صحبت شدن و ظرف نیم ساعت انگار همه از سال ها پیش با هم آشنا بودن , هیچ احساس غریبی نمی کردم ...
حس این که من داماد اون خونه باشم , برام خوشایند بود ...
حرف می زدن ... می خندیدن ... فریده جون با مامانم و مامان بزرگ ها با هم ...
و این وسط یادشون رفته بود که برای چی اصلا دور هم جمع شدیم ...
تا شام آماده شد و فریده جون گفت : بفرمایید سر شام ...
من نگاهی به مامان کردم و نگاهی به بابابزرگ و بلند و با خنده گفتم : ببخشید پس خواستگاری چی شد ؟ ...
من همینو گفتم که همه زدن زیر خنده و خانواده ی نسترن یک دل نه صد دل عاشق من شدن ...
آقای زاهدی گفت : به اونجام می رسیم , نگران نباش ... با شکم گرسنه نمی شه , بذار سیر بشیم که دیگه نگرانی نداشته باشیم ...
همه دور میزی که پر بود از غذاهای جور و واجور با تزیین های آنچنانی نشستیم ... در حال تعارف بودیم که کی اول شروع کنه که در باز شد و برادر نسترن اومد تو ... یک جوون تقریبا همسن و سال سهراب ولی سر و وضع ژولیده و درهمی داشت و صورتش به طور آشکار سفید بود ...
نگاهی از روی تنفر به ما کرد که انگار همه احمق و بی شعوریم ... سرشو تکون داد و رفت به اتاقش ...
ناهید گلکار
