شعر و شیدایی

ﺑـﻪ ﻫـــﻢ ﻧﻤـﯿﺮﺳــﯿـﻢ !
ﺍﻣّــﺎ ...
ﺑﻬــﺘـﺮﯾــﻦ ﻏــﺮﯾـﺒﻪ ﺍﺕ ﻣــﯿﻤـﺎﻧــﻢ ...
ﮐـﻪ ﺗــﻮ ﺭﺍ ﻫــﻤﯿﺸـﻪ ﺩﻭﺳـــﺖ ﺧــﻮﺍﻫــﺪ ﺩﺍﺷــﺖ ...
ﺩﻟــــــــــــــــــﻢ ﮔــﺮﻓﺘـﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﯾــﻦ ﺷـﻬــــﺮﮐﻪ ﺁﺩﻣـﻬــﺎﯾـﺶ
ﻫـﻤﭽــــﻮﻥ ﻫــﻮﺍﯾـﺶ ﻧـﺎﭘﺎﯾـــﺪﺍﺭﻧــﺩ ...
ﮔـﺎﻩ ﺁﻧـﻘـــﺪﺭ ﮔـــﺮﻡ ﮐــﻪ ﻧـﻔـﺴــﺖ ﻣﯿــﮕﯿــﺮﺩ !
ﮔﺎﻩ ﭼــﻨﺎﻥ ﺳـــﺮﺩ ﮐـﻪ ﺑــﺪﻧــﺖ ﻣـﯿﻠـــﺮﺯﺩ !
" ﻣـــﻦ ﻭ ﺗــﻮ " ، " ﻣــﺎ " ﻛﻪ ﻧﺸــــﺪﯾــﻢ ﻫـﯿــﭻ ...
ﻣــﻦ ﻧـﯿﻤــﯽ ﺍﺯ ﺧــــﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﻫــﻢ ﺑﺎﺧﺘـــﻢ