شعر و شیدایی

مهتاب
چه شاعرانه مي رقصد
در آسمان پر ستاره ي شب

پشت پنجره
روي سايه ي غبار گرفته ي ماه
دست مي سايم

سرت را بالا بگير
نگاه كن
دوريم از هم
خيلي دور

اما هر دو
زير سقف اين آسمان نفس مي كشيم

عميق تر نفس بكش
كمي از عطر تنت را
به دست نسيم بسپار

من اينجا تو را زندگي مي كنم