طنز به جرم پیشگیری

واقعاً مشمئز کننده است. خبر مجازات حبس برای وازکتومی را می‌گویم.”

یک عده آدمی که اکثراً فاقد اطلاعات حقوقی هستند، مقنن قانون برای حبس و تعزیر ملت می‌شوند با این حد از مبسوط الیدی. چرا؟ چون صرفاً رای مردم را دارا هستند. آیا این کافی است؟

چند نفر از نمایندگان مجلس از وضع زندان ها خبر دارند؟ چند نفرشان لمس کرده اند که زندان چه عواقب وحشتناکی برای سایر افراد بیگناه مرتبط با مجرم را داراست و چقدر معارض با اصل فردی کردن مجازات هاست؟ چند نفر از نمایندگان مجلس به زندان ها رفته اند تا ببینند اکثر زندانی ها در وضع اسفباری زندگی می‌کنند که قطعاً این حجم از فشار روحی و محرومیت از حقوق مد نظر مقنن مجازات حبس هم نبوده؟ حالا بماند این‌که زندان اساساً در بهترین حالت هم فقط جنبه‌ی مجازات دارد نه پیشگیری و درمان مجرم.

بعد واقعاً نگران کننده می‌شود وقتی برای خوش رقصی که یعنی ما خیلی به فکر اوامر رهبر هستیم، مجازات عجیب حبس ۲ تا ۵ سال را برای اعمال جراحی ممنوعه (پیشگیری از بارداری) در نظر می‌گیرند. فکرش را بکنید! عملی که تا دیروز آزاد بوده از امروز به یکباره مجازاتی به این سنگینی پیدا کند. بدون زمینه سازی. کدام عقل سلیم می‌پذیرد که این نوع کارها موثر باشد؟

بعد همین نمایندگان محترم سال گذشته قانون مجازات‌های جایگزین حبس را تصویب کرده اند تا زندان ها خلوت شود. بر اساس آن قانون قاضی موظف است حبس‌های تا یکسال را حتی در جرائم عمدی به مجازات های جایگزین مثلاً اجبار به خدمات عمومی رایگان تا ۱۰۸۰ساعت تبدیل کند. اما حالا مثلاً یک پرستار یا حتی با شاید خودِ‌ فردی که عمل جراحی انجام داده باید ۲ تا ۵ سال زندان برود. صرفاً برای یک عمل جراحی شخصی.

به نظرم اینگونه رفتارها به اسم ترویج سیاست های رهبری، وهن جایگاه رهبر است. اگر اینقدر صرفِ افزایش جمعیت مهم است خوب می‌شود افرادی را استخدام کرد، انداخت یک گوشه ای تا کارخانه جوجه کشی انسان راه بیندازند و جمعیت زیاد بشود. کسانی که خیلی به فکر هستند اگر عُرضه دارند، سیاست های تشویقی بگذراند. اما خوب سیاست های تشویقی سخت است، نیاز به فکر دارد برای تامین بودجه، و برای تنبل ها چه بهتر که بجای فکر، بچپانند توی زندان…

این خبر را بگذارید کنار خبری که هفته‌ی قبل از مصوبه ای که درچین منتشر شد. بر اساس آن مصوبه مسئولانی که همسر و فرزندان آنها در کشورهای دیگر زندگی می‌کنند، ( که چینی ها به آنها مقامات برهنه می‌گویند) باید تا یک‌ماهِ آینده یا خانواده‌هایشان را به کشور برگردانند، یا استعفا دهند یا در مسئولیت یک کارمند عادی مشغول به کار شوند…