كلمه «همزه» به معناى كسى است كه بدون جهت بسيار به ديگران طعنه مىزند و عيبجويى و خردهگيريهايى مىكند كه در واقع عيب نيست؛ و اصل ماده «همز» به معناى شكستن است، و كلمه «لمز» نيز به معناى عيب است پس «همزه» و «لمزه» هر دو به يك معنا است.
ولى بعضى گفتهاند: بين آن دو فرقى هست، و آن اين است «همزه» به آن كسى گويند كه دنبال سر مردم عيب مىگويد و خرده مىگيرد، و اما «لمزه» كسى را گويند كه پيش روى طرف خرده مىگيرد.
و بعضى گفتهاند: همزه كسى را گويند كه همنشين خود را با سخنان زشت آزار دهد، و لمزه آن كسى است كه با چشم و سر عليه همنشين خود اشاره كند، و به اصطلاح فارسى تقليد او را در آورد.