مردها بیشتر به خانهای خود توجه کنند

اول سلام آقای مهندس غریب باید به عرض شما برسونم که من با نظریه بقیه دوستانم کاملا موافقم همه که ماشین ظرفشویی ندارن همه هم خونه آنچنان شیک ولوکس وهمه چی تمام ندارن من خودم مثال میزنم
تو یه خونه نثبتا قدیمی زندگی میکنم یه پسر دوساله هم دارم خیر سرم شوهرم نماینده پیمانکاره اما هر دو یا سه ماه حقوق یک ماه بهش میدن یک میلیون ضمنا دانشگاه آزاد هم درس میخونه وخیلی چیزای دیگه خلاصه زندگی من واقعا به سختی میگذره به طوری که من برای خرج عمل بچم طلام فروختم وخیلی مشکلات دیگه که من خودم سعی میکنم بدون اینکه لطمه ای به زندگیم بخوره وباعث پریشون شدن شوهرم بشه((با کمک خواستن از خانوادم بدون اینکه اون بفهمه)) حلشون کنم از سر صبح تا شب توخونه جون بکنم غر غر ای خواهر شوهر هم تحمل کنم وهزار تا کوفت وزهرمار دیگه آخرش آقا ظهر میاد من میرم جلوش سلام وخسته نباشی بهش میگم بوسش میکنم کیفش میگیرم شربت خنک براش میبرم آخرش اگه یه کم وزیاد بشه باید اخم وتخم آقا روبشنوم من که از اول تو خونه پدرم پادشاهیم میکردم همه چی فراهم بود هیچ کمبودی نداشتم حالا بیا و وضعم ببین اما با همه این تفاسیر عاشقانه شوهرم دوست دارم چون میدونم خیلی تلاش میکنه برای آسایش من وپسرم خلاصه همه اینا من منظورم این نبود که شوهرم بده نه اصلا هم اینطور نیست من فقط انتطار دارم همون طور که من درکش میکنم همومن طور که من پا رو دلم گذاشتم وپایبند به زندگیم موندم وهزارتا سختی تحمل کردم که فقط خدا میدونه دل شکسته خودم فقط انتظار یه کم محبت ازش دارم انتظار دارم اگه دلم گرفت خواستم باهاش درد دل کنم به جای اینکه پشتش کن طرفم وبه بگیر بخواب حوصلت ندارم بیاد وبغلم کنه ویه کم به درد دلای من هم گوش بده که من هم یه کم احساس امنیت وآرامش کنم واحساس کنم که هنوز هم دوستم داره بخدا شبی نیست که من با گریه باخدای خودم درد دل نکنم  از بی مهریها وسختی های زندگیم وخیانتها وتوهینایی که بهم شده باخدای خودم نه هیچ کس دیگه صحبت نکنم به نظر تو این توقع زیادیه که درکم کنه بنظرت توقع بی جایی  من دارم؟؟؟؟؟
ببین من بجز سال اول زندگیم دیگه اون مهر ومحبتی که شوهرم بهم داشت ندیدم خودش که بی مهر هست فبها به روزی که خواهرش هم بیاد نورالله نور میشه


یا برای مثال خدا شاهد که صدا از دیوار باد از بچه من در نمیاد خیلی پسر ساکت وصبور ومهربونیه من پارسال رفتم کلاسای آی سی دی ال دو روز پسرم برا دوتا یک ساعت گذاشتم پیش شوهرم اگه بدونی چندبار زنگ زد که زود بیا خونه اگه بدونی چقدر غر زد آخه مردا که حتی یک ساعت هم تحمل یه بچه ساکت رو هم ندارن بعد همیشه ورد زبونشون اینه که شما از سر صبح چیکار میکنید توخونه اگه میخواین برا یک هفته هم که شده بیاین کار ما خانما روانجام بدین که بدونید ما چی میکشیم ما هم میریم به جای شما ضمنا خیلی از خانمها هستن که پابه پای شوهرشون کار میکنن وکار خونه رو هم دارن وغرغرای شوهر وبی مهریهاشون هم میشنون آیا به نظر شما این عدالت آقایونه (البته منظورم همشون نیست بر ای مثال خدا پدرم حفظ کنه بخدا یه فرشته س روی
زمین)
لطفا هرکی خون مطلب پاسخش بزاره مرسی