مشاعره

دوستان بفرمایین مشـــــــــــــــــــــــــاعره



آخرین حرف هر بیت شروع بیت بعدی است 



.

.

.

.

من هیچ نگویم که مرا آنکه سرشت 



از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت 

هردم ازاین باغ بری میرسد
تازه تر از تازه تری میرسد

در دايره قسمت ما نقطه ي تسليميم
لطف آنچه تو انديشي حكم آنچه تو فرمايي

یوسف گم گشته باز ایدبه کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روی گلستان غم مخور

روزگارمون خزون شد
عشقمون فدای دیگرون شد

دلم گرفته نمیخوام اواز بخونم
دلم گرفته نمیخوام اینجا بمونم

مگوی آن سخن کاندران سود نیست

کزین آتشت بهره جز دود نیست

تار و پود عالم امکان، به هم پیوسته است

عالمی را شاد کرد آنکس که یک دل شاد کرد

دوش دیدم که ملائک درمیخانه زدند
گل ادم بسرشتند و به پیمانه زدند

دوستی با هرکه کردم خسم مادرزاد شد
آشیون هرجا گزیدم کلبه صیاد شد

دل اگر خدا شناسي، همه در رخ علي بين
به علي شناختم من، به خدا قسم خدا را

آدمیزاد اگر بی ادب است آدم نیست
فرق در بین بنی آدم و حیوان، ادب است.

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

هر که عیب دگران پیش تو آورد و شمرد
به یقین عیب تو پیش دگران خواهد برد.

دلی کز معرفت نور و صفا دید به هر چیزی که دید اول خدا دید

دارم از زلف سياهش گله چندان كه مپرس
كه چنان ز او شده ام بي سرو سامان كه مپرس

سیاه چشمون چرا تو نگات دیگه اون همه صفا نیست

سـرو بـلـنـد مـن کـه بـه دادم نـمـی رسـی
دسـتـم اگـر رسـد بـه خـدا مـی رسـانـمت


تنـــت بــه نــاز طبـــیـبان نیازمـند مباد
وجــود نـازکــت آزرده گـزنـد مباد

دل میرود ز دستم صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

الا یا ایها ساقی اد کسا"و ناولها

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

ای مطرب خوش قاقا تو قی قی و من قوقو
تو حق حق و من دق دق تو هی هی و من هوهو