چه چالش باحالی. یاد اون دوران خیلی بخیر باشه 
من یادمه که توی تلفظ "ر" و "ل" مشکل داشتم. مثل خیلیا که به جای یکی اون یکی رو میگن نبودم. یعنی هر دو رو میتونستم تلفظ کنم اما جا به جا میگفتم.
مثلا به لادن میگفتم رادن، به مهاجران میگفتم مهاجلان 
من یه بار توی یه فیلمی برای کودکان بود دیدم که بچه ها داشتن تو حیاط بازی میکردن، بعد یهو مامانشون صداشون کرد که بچه ها بیاید کارتون شروع شد و همه پریدن کارتون ببینن.
بعدش چند روز بعد من داشتم بازی میکردم، فک کنم مامانم اون صحنه رو دیده بود و احساس کرده بود یه جور ابراز محبت هست که یعنی من میدونم تو کارتون دوست داری. خلاصه کارتون که شروع شد منو صدا کرد که بیا کارتون، من اینقدر خوشحال شدم 
خلاصه اینم کارتون های مورد علاقه من که البته لیستشون بلد بالاست اما خوب :
خانواده دکتر ارنست :
مهاجران :
فوتبالیست ها : مخصوصا سری اول که کوتاه بود. یعنی جای سوباسا یکی اسمش بود کاکرو داییچی(اون کاکرو یوگا تو دومیه نه ها جای سوباسا مثبت بود). یه دروازبون حریف هم بود اسمش یوسوجی بود توی تیم نانیو خیلی دوستش داشتم با اینکه رقیب بود. البته کاکرو یوگا رو هم توی دومی دوست داشتم، همه رو دوست داشتم کلا. به از کژی بایاشی نباشه، دروازبونی یوسوجی به نظرم از واکی بایاشی و واکاشی زوما هم بهتر بود. اینم ماسارو بود دروازبون تیم امید که کاکرو داییچی توش بود. این لباس آبیه. عکس دوم هم یوسوجی بهترین دروازبون تاریخ :
