۰۹:۲۵ ۱۳۹۳/۵/۱
کتاب پر
«پر» شاید ارزش ادبی چندان زیادی نداشته باشد و تا حدی عامه پسند تلقی شود، اما بدون شك داستانی تاثیر گذار است كه در عین سادگی، كاریزمای عجیبی دارد. این است كه بعید می دانم خاطره خواندنش از ذهن كسی محو شود. نویسنده این نوول، بانویی انگلیسی است به نام «شارلوت مری ماتیسن». از این نویسنده حتی یك بیوگرافی دو، سه خطی هم نیافتم. تنها می دانم كه در سال 1892 متولد شده است و غیر از رمان «پر»، اثر دیگری هم دارد به نام «در میان نسل» كه گمان نكنم به فارسی ترجمه شده باشد.
این نسخه یی كه من دارم را «میمنت دانا» ترجمه و گمانم نخستین بار در سال1338 منتشر كرده است. بعدها ترجمه یی از «امیر هوشنگ آذر» هم به بازار آمد و نشرهای متعددی كتاب را چاپ مجدد كردند. شاید بشود گفت كه این كتاب یك اثر رمانتیك/ سانتی مانتال كاملاكلیشه یی و معمولی است، كه شخصیت پردازی تر و تمیزی دارد و لحظات عاشقانه اش خیلی تاثیر گذار از كار در آمده اند. داستان از این قرار است كه: «راجر دالتون- مردی متاهل و مامور اداره بیمه- مسوول رسیدگی به پرونده مرگ «برنارد كوترل» و تعیین تكلیف بیمه عمر وی می شود.
پزشكی قانونی مجوز دفن مرد را نمی دهد، چون به مواردی مشكوك شده است. «دالتون» در بدو ورود به خانه «كوترل» با بیوه بسیار جوان او-«ماویس»- برخورد می كند و شگفت زده می شود كه چطور زنی با این سن و سال، به همسری مردی 50 و چند ساله در آمده است.
در ادامه سرانجام مدركی دال بر كشته شدن «كوترل» به دست نمی آید و «دالتون» برای پرداخت مبلغ بیمه و انجام تشریفات مربوطه دوباره به منزل وی می رود و تصادفا صدای آواز خواندن وی را از پشت در می شنود و در می یابد كه صدایی فوق العاده زیبا و خاص است. «دالتون» كم كم به «ماویس» دل می بازد و می كوشد وی را یاری دهد تا بدل به خواننده یی مشهور شود. اما این روند مستلزم صرف هزینه یی سنگین است و «دالتون» برای تهیه این هزینه به دردسر می افتد.
این علاقه به تدریج دو طرفه می شود و «دالتون» را از خانواده اش جدا می كند و...» پایان ماجرا هم بسیار تلخ و غیر منتظره است. از تكه های به یاد ماندنی اش یكی صحنه هول و ولاو دو دلی «دالتون» در وفاداری به همسر و دخترش یا تن دادن به عشق «ماویس» است، یكی صحنه دادگاه «دالتون» و سكوت معنا دار وی در قبال پرسش های قاضی: و از همه مهم تر وقتی «ماویس» بدل به خواننده مشهوری شده و نامش را «ژانسی» گذاشته و «دالتون» وی را پس از چند سال می بیند و از احساس خود نسبت به وی می گوید: « او تنها نقش ماویس را بازی می كرد.
او خود ماویس نبود. احساس می كردم كه بین من و او یك دره عمیق قرار گرفته.» در ایران به تقلید از «پر» عاشقانه های عامه پسند زیادی نوشته شد. پلات داستان طوری است كه هر وقت و هر جا امكان وقوع و باز تولیدش وجود دارد. نوجوان كه بودم این كتاب بین همسالان من و البته بین بزرگ ترها، دست به دست می گشت.
