نقد و بررسی کتاب ... من که عاشق کتابم

داستان بلندی از فئودور میخایلوویچ داستایوفسکی نویسنده روس، که در 1848 انتشار یافته است و، از نظر زمانی، دومین اثر این نویسنده بزرگ است. اثری که خود داستایفسکی، در یکی از نامه ­هایش، آن را «رمان احساساتی» تعریف کرده است. مع­ الوصف با توجه به بافت غیرواقعی آن، درست ­تر این است که «تفنن رمانتیک» خوانده شود. جوانی نسبتاً احساساتی و پرشور در خیابان به دختری برمی­خورد که در او تأثیری حاد به جا میگذارد. در آغاز، این ضربه صاعقه ­آسا از حدود طبیعی فراتر نمی­رود که فردی یکه و تنها در حضور موجودی دلپذیر، که با لذتی خاص به سخنانش گوش فرا می­دهد، احساس می­کند. لیکن، پس از چند دیدار شبانه، که درآنها این دو جوان فقط به سخن گفتن با یکدیگر می‌پردازند، مرد می­بیند که عشق افلاطونی او در تبدیل به طلب جسمانی شده است. وی برعهده می­گیرد که از جانب دختر به نامه ­های نامزد او، دانشجویی ساکن شهر دیگر، پاسخ بنویسد و بدینسان برای خود رؤیای یک ماجرای عشقی شخصی دست و پا کند.بر اساس این کتاب فرزاد مؤتمن فیلم بسیارزیبایی با بازی هانیه توسلی ومهدی احمدی ساخته بنام شبهای روشن.

شب‌های روشن رمان کوتاه و متفاوتی از فئودور داستایوفسکی است: رمان کوتاهی که گرچه به اعتقاد منتقدان ادبی از شاهکارهای این نویسنده نیست اما رمان بسیار مطرحی است. این رمان
جدای از جایگاه ادبی‌اش با سینما گره خورده است و حتی شاید بیشتر با اقتباس‌های سینمایی‌اش شناخته شده است. رمان «شب‌های روشن» در ایران چندباری ترجمه شده است؛ زهرا خانلری از زبان فرانسه و ترجمه دیگری از دکتر قاسم کبیری که بیشتر خوانده شده است و البته دیگرانی که همه به سال‌های دور بازمی‌گردد.

سبک نوشتار آناگاوالدا متفاوت، بسیار روان و بی تکلّف و ساده
است. می بینی که نوشتن می تواند روایت ساده و صادقانۀ آن چیزی باشد که هست و
خواندن همیشه در انتظار حادثه ای نشستن نیست.خواندن می تواند مروری ساده باشد بر
آن چه که هست.بی کم وکاست.نقطۀ قوت آناگاوالدا در این است که همان گونه که آدمی
سخن می گوید، می نویسد.منتقدی در باب او می گوید:کلام مکتوب از کلام شفاهی پیشی
نمی گیرد، از آن عقب نمی ماند، آن را دو چندان نمی نماید، بلکه به سارگی جایگزین
آن می شود.

آناگاوالدا در سال ۱۹۷۰ در بولوین در حومۀ پاریسبه دنیا آمد. در ۲۹ سالگی با مجموعۀ داستان« دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد» به موفقیت بزرگی دست یافت. این کتاب در خارج از فرانسه به ۱۹ زبان ترجمه گردید. آناگاوالدا خود می گوید: فکر می کنم راهی وجود دارد که بتوان از واقعیات تلخ و ناخوشایند به آرامی سخن گفت. به هر حالبهترین راه برای بیرون رفتن از کسادی بازار روزمرّگی همین است.

ای انتظارپس کی به پایان میرسی و چون به پایان رسی بی توچگونه توانم زیست                    «اندره ژید »

قشنگه. «دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد». خوب وقتی اسم یک کتاب این باشه من یکی
بدون معطلی میخرمش. شاید چون خودمم دوست دارم کسی جایی منتظرم باشه. احساسات انسان
ها نقش اصلی رو توی داستان ها دارند. عشق ، نفرت ، خیانت ،نا امیدی و دلتنگی.

منم کتاب کوری رو خوندم فوق العاده بود تا مدتها فکرم درگیرش بود .