نوستالژی های زمان ما

زندگی مان در همین تلویزیون خلاصه می شد آخر نه اینترنتی بود، نه موبایلی، نه play station و نه pc و نه یکی از هزار امکاناتی که این روزها زیر دست و پای بچه ها ریخته شده است . ما بودیم و یک تلویزیون که دو ساعت از کل برنامه های نه چندان شبانه روزی اش را به نام ما ثبت کرده بودند. خوشبخت بودیم. کودکی می کردیم با همین کارتون ها. آرزویمان بود روز کودک و تلویزیون بشود تا از یک صبح تا شب تلویزیون را تصاحب کنیم .