پذیرایی از مهمانان هنر جالبی است مانند هنر تنظیم سن تئاتر وکدبانوی خانه هنرمندی است که کارگردانی این سن را به عهده دارد.
همانطور که کارگردان یک نمایش موظف است موضوع و بازیگران و دکور آن نمایش را در نهایت دقت در نظر بگیرد و هماهنگ نماید،خانم خانه یا دعوت کننده مهمانی هم باید همان نقش را ایفا کند و همان هنر را به کار ببرد.
نوع غذاها،نظم وترتیب و هماهنگی انتخاب آشامیدنی ها همان دقت و مواظبت و همان موشکافی و ظرافت را لازم دارد که دکور و تزئین میز و حسن استقبال و آمادگی برای پذیرایی وخدمت به مهمانان.
ارزش پذیرایی و مهمانداری به اندازه ارزش هدیه ای است که از دوستی به دوستی تقدیم می گردد.
مدعوین هر قدر یکدل و نزدیک باشند میزبان نباید از انجام وظایف لازمی که موجب آسایش و راحت آنهاست خودداری کند.
هر چند پذیراییها امروز رو به سادگی می رود ولی این دلیل آن نمی شود که در این باب قواعد اساسی و نکات واصول لازم الرعایه مورد توجه قرار نگیرد.
ادب و احترام به مهمانان هیچ وقت مطلب بی فایده ای نیست ، هرچند نسبت به نزدیکترین آشنایان و دوستان باشد و در هر حال برای پذیرایی ها باید آمادگی قبلی داشت تا بتوان بیشتر وقت و هم خود را صرف مهمانان کرد.
محیط پذیرایی از هزاران موضوع محسوس و نامحسوس تشکیل میشود و چون همه از لحاظ اهمیت به حقیقت در یک سطح و پایه اند نوعی همچشمی نهانی میانشان هست باصطلاح با هم مسابقه میدهند.
به همان اندازه که در نوع غذا و نوع سرویس و تزئین میز دقت کافی به کار برده می شود ، ذوق و سلیقه و تناجس و آسایش مهمانها و همچنین تناسب وسعت محل پذیرایی و تعداد مدعوین باید کاملا در نظر گرفته شود و اینجاست که هنر و ذوق و استعداد کدبانوی خانه یا میزبان باید دخالت کامل کند یعنی خود را به جای دیگران بگذارد و به چیزهایی که دیگران دوست دارند بیاندیشند اعمال و اموری را که آسایش را از دیگران سلب می کند پیش بینی کند و بالاخره مسئولیت خوشحالی و مسرور نمودن مدعوین را به عهده بگیرند .
تنها به کار بردن اجناس لوکس و گرانقیمت و تهیه غذاهای عالی و مطبوع و داشتن سالن و وسائل با شکوه کافی برای یک پذیرایی با ارزش نیست ، باید آسایش و سرگرمی و خوشی مهمان ها نیز در نهایت در نظر گرفته شود.
