کافه نویسندگان

سلام به همه دوستان عزیزم

برای اینکه خط داستان گم نشه بهتره که یه جایی داشته باشیم تا در مورد داستان گاهی به بحث و گفتگو بنشینیم و چه جایی بهتر از کافه نویسندگان. قبلا این اتفاق در کافه گفتگو می افتاد که به دلیل حجم بالای مباحث، بحث تخصصی داستان نویسی در لابه لای بقیه صحبت ها گم می شد. 

خب در ابتدا من چند پیشنهاد دارم که اگه  دوستان موافق بودند بعد از تصویب اجرایی بشه.

پیشنهاد اول: برای تصویب هر پیشنهادی باید حداقل نیمی از دوستان با آن موافق باشند.

دوم: موضوع داستان نیز از این امر مستثنی نیست و برای موضوع داستان هم باید رای موافق نیمی از دوستان کسب گردد.

سوم: هر داستان روز شنبه شروع و در روز چهارشنبه خاتمه یابد.  اضافه نمودن تعداد روزها یا کاستن آن با رای نیمی از دوستان امکان پذیر است.

چهارم: در هر داستان نفراتی که در آن داستان خاص مشارکت مستمر داشته اند حق دارند در پایان بندی داستان هم شریک شوند. (کسی که کمتر از 4 پست در داستان داشته نمی تواند در پایان بندی مشارکت کند.) 

پنجم: هر داستان با 4 پست به پایان می رسد یعنی وقتی داستان رو به پایان می رود، با یک پست انتهای داستان بسته نشود و امکان اضافه کردن مطلب برا ی بقیه دوستان که در نوشتن داستان مشارکت مستمر داشته اند امکان پذیر باشد. 

حالا این آخری رو برای چی گفتم: مثلا ممکنه برای شما اصلا مهم نباشه چرا مهران رفت توی اون جریانو چی شد ولی یکی از دوستان  بخواد داستان رو از دید سوم شخص تعریف کنه(بهزاد) و بگه چرا اینطوری شد یا خیلی از بچه ها که فقط خواننده هستن منتظرن دلیل رو هم بخونن. یا مثلا توی این داستان آخر کسی بخواد تکلیف قسمت عاشقانه سامی و الکس رو روشن کنه.(خودم، شایلان، نوشان) پس انتهای داستان هم مشارکتی بسته شه.

ششم: اگر نشانه یا سرنخی در داستان ایجاد شد توسط شخص ایجاد کننده یا هر کدام از دوستان تکلیف اون قضیه هم روشن شه اینجوری نشه ته داستان یه سری چنگال کنار یه قبر بمونه یا مثلا اینکه چرا دهکده در نقشه نیست بی جواب باشه.) اینجوری داستان استخوان دار تر میشه.

در ابتدا هیئت نویسندگان اینجا نام نویسی کنن. ( کسانی که می خوان در داستان نویسی شرکت کنن.)

در صورت نام نویسی و شرکت نکردن در سه داستان پیاپی شخص از هیئت به طور خودکار حذف میشه و مجددا باید نام نویسی کنه.

لطفا اول نام نویسی کنید بعد  این شش پیشنهاد من رو به رای بگذارید. در صورتی که پیشنهادی دارید بنویسید تا در صورت تصویب اجرایی بشه.

متشکرم از همتون.

بهزاد لابی : 
من با همه پیشنهادات تا حدودی موافقم و بهشون رای میدم در مجموع به جز پیشنهادت ششم.
چون من چندتا از بهترین کتابایی که خوندم یه سرنخ هایی توشون بود که هیچوقت به قرقرا نرسید!
مثلا یکی از بهترین هاش توی کتاب خانواده تیبو اتفاق افتاد، اونم راوی داشت تعریف میکد. پسر به اینکه پدرش داره به مادرش خیانت میکنه مشکوک شده بود. بعد که پدر مُرد، پسر یه بار دلش گرفت و رفت سر قبرش، قبل از اون توی داستان دیدیم که یه خانمی با گلدون بنفشه رفت سر قبر همین شخص و گلدون رو گذاشت و رفت. پسره که رسید گلدون رو دید ولی نظرش رو جلب نکرد.
این اتفاق توی جلد یک افتاد اما تا وقتی که کتاب تموم شد دیگه هیچ بازگشتی به این موضوع نشد، چون گلدون نظر پسره رو اصلا جلب نکرده بود!

پس لازم نیست همه سرنخ ها حتما بهشون برگشته بشه اما به بیشترشون برگردیم خوبه.

به نظر من هیچ نویسنده ای همین طوری سرنخهاشو رها نمیکنه بلکه بعضی وقتها نویسنده نمیخواد شخصیت داستان متوجه موضوعی بشه که خواننده میدونه. مثلا تو همین مثالی که شما زدید به نظر من نویسنده میخواسته به طور ضمنی این شک و تو خواننده پررنگ کنه که احتمال خیانت پدر زیاده. ولی قرار نیست پسر بفهمه. بعضی وقتها سرنخ ها رو برای خواننده میزارن نه شخصیت داستان

من با نظر فرک موافقم به نظرم هر کسی باید نسبت به آدمهایی که وارد داستان میکنه و سرنخ هایی که میده احساس مسئولیت کنه

و البته یه چیزه دیگه اینکه بقیه هم باید نسبت به آدمها و سرنخ های نویسنده های دیگه احساس مسئولیت کنند.  باید تصور کنیم این داستان مثلا قراره بره رو صحنه ببیننده نباید بفهمه این داستان چنتا نویسنده داره

مثلا سریال person break هر قسمتش و یکی نوشته بود نه که یه هیئت نویسندگان داشته باشه ها!!! نه

این طوری که این قسمت و من مینویسم میرم خونه مون قسمت بعدی و یکی دیگه می نویسه . ولی هیچ پراکندگی توش نبود

نوشان : 

به نظر من هیچ نویسنده ای همین طوری سرنخهاشو رها نمیکنه بلکه بعضی وقتها نویسنده نمیخواد شخصیت داستان متوجه موضوعی بشه که خواننده میدونه. مثلا تو همین مثالی که شما زدید به نظر من نویسنده میخواسته به طور ضمنی این شک و تو خواننده پررنگ کنه که احتمال خیانت پدر زیاده. ولی قرار نیست پسر بفهمه. بعضی وقتها سرنخ ها رو برای خواننده میزارن نه شخصیت داستان

من با نظر فرک موافقم به نظرم هر کسی باید نسبت به آدمهایی که وارد داستان میکنه و سرنخ هایی که میده احساس مسئولیت کنه

و البته یه چیزه دیگه اینکه بقیه هم باید نسبت به آدمها و سرنخ های نویسنده های دیگه احساس مسئولیت کنند.  باید تصور کنیم این داستان مثلا قراره بره رو صحنه ببیننده نباید بفهمه این داستان چنتا نویسنده داره

مثلا سریال person break هر قسمتش و یکی نوشته بود نه که یه هیئت نویسندگان داشته باشه ها!!! نه

این طوری که این قسمت و من مینویسم میرم خونه مون قسمت بعدی و یکی دیگه می نویسه . ولی هیچ پراکندگی توش نبود

 آره میدونم به طور کلی با نظر تو و فرک موافقم. یعنی اینکه نباید یه چیزی رو پرت کنی که پرت کرده باشی تو داستان چه در مورد شخصیت ها چه در مورد سر نخ ها و ...

اما نظرات مخالفه دیگه مثلا به نظر من ما وقتی این داستان رو شروع کرده بودیم مَت دیگه پُرِ پرش فکر میکرد سامی رو قاچاقچیا گرفتن، واسه همین حتی چیز میزایی که توی یه قبرستون هم رو زمین بود میتونست اهمیت داشته باشه اما ظرف یه هفته کلا داستان ازین رو به اون رو شد و به یه قضیه جهانی تبدیل شد، طبیعیه که مت دیگه به چارتا چنگال تو قبرستون فکر نکنه و بهش برنگرده. اما مسئله مثلا باز نشدن رمز اون پیام مخابره شده از توی ساختمون اف بی آی با مهرنوش گفتیم چون میگم امروز تموم شه ازش بگذریم.

میدونم خیلی از داستان ها رو چند نفر مینویسن. البته اینطوری نیست که بنویسن و برن خونه، حتی داستان های خیلی کمتر حرفه ای مثل شب های ببره که 9 نویسنده قسمت های مختلفش رو مینویشتن. تمام مدت با هم بودن و حتی وقتی یکی یه قسمت رو مینوشت بقیه دور و برش بودن و سرپرست نویسندگان که پیمان قاسم خانی و صاحب ایده اصلی بوده بر تمام قسمت ها و روند کلی داستان نظارت داشته که ما این امکانات رو نداریم حالا چه برسه به prison break.

در کل من با اینکه یه شخصیت هایی بیان و بی تاثیر برن و یا سرنخ هایی رها بشن موافقم به عنوان یک رای اما نه به حالت شلخته.

بهزاد لابی : 

 آره میدونم به طور کلی با نظر تو و فرک موافقم. یعنی اینکه نباید یه چیزی رو پرت کنی که پرت کرده باشی تو داستان چه در مورد شخصیت ها چه در مورد سر نخ ها و ...

اما نظرات مخالفه دیگه مثلا به نظر من ما وقتی این داستان رو شروع کرده بودیم مَت دیگه پُرِ پرش فکر میکرد سامی رو قاچاقچیا گرفتن، واسه همین حتی چیز میزایی که توی یه قبرستون هم رو زمین بود میتونست اهمیت داشته باشه اما ظرف یه هفته کلا داستان ازین رو به اون رو شد و به یه قضیه جهانی تبدیل شد، طبیعیه که مت دیگه به چارتا چنگال تو قبرستون فکر نکنه و بهش برنگرده. اما مسئله مثلا باز نشدن رمز اون پیام مخابره شده از توی ساختمون اف بی آی با مهرنوش گفتیم چون میگم امروز تموم شه ازش بگذریم.

میدونم خیلی از داستان ها رو چند نفر مینویسن. البته اینطوری نیست که بنویسن و برن خونه، حتی داستان های خیلی کمتر حرفه ای مثل شب های ببره که 9 نویسنده قسمت های مختلفش رو مینویشتن. تمام مدت با هم بودن و حتی وقتی یکی یه قسمت رو مینوشت بقیه دور و برش بودن و سرپرست نویسندگان که پیمان قاسم خانی و صاحب ایده اصلی بوده بر تمام قسمت ها و روند کلی داستان نظارت داشته که ما این امکانات رو نداریم حالا چه برسه به prison break.

در کل من با اینکه یه شخصیت هایی بیان و بی تاثیر برن و یا سرنخ هایی رها بشن موافقم به عنوان یک رای اما نه به حالت شلخته.

خوب این درسته که اول داستان یه سری چیزا ممکنه مهم باشه که بعدا دیگه اهمیت نداشته باشه ولی این که دیگه این موضوع مهم نیست باید ذکر بشه مثلا همون نویسنده که ایده چنگالها رو داده میتونه بیاد و تو یه قسمت از داستان بگه که مت با خودش فک میکنه که چقدر احمق بودم که فک می کردم قضیه ساده است و چنگالها یه سرنخه که بقیه نویسندها  و خواننده ها بفهمن چی شد. یعنی اگه فک میکنیم یه چیزی اهمیت نداره بگیم که اهمیت نداره چون ممکنه تو فک کنی اهمیت نداره ولی ذهن من هنوز درگیرش باشه

 در مورد برره و فرار از زندان یه فرقی وجود داره که تو تیتراژش هست تو هر قسمت ببره تو تیتراژ می نویسه نویسندگان مثلا ایکس و ایگرگ و فلان بعد سرپرست نویسندگان معرفی میکنه که دقیقا بفهمی چند نفر با هم نشستن ایده پردازی کردن و نوشتن ولی تو فرار از زندان تو تیتراژ هر قسمت یکی یا دو تا دونه اسم بود که با اسمهای قسمتهای دیگه فرق داشت که یعنی این حسو بدن که اینا با اونا فرق دارن

یه چیزه دیگه اینه که من کاملا منظورتو فهمیدم از این جمله

"در کل من با اینکه یه شخصیت هایی بیان و بی تاثیر برن و یا سرنخ هایی رها بشن موافقم به عنوان یک رای اما نه به حالت شلخته."

و به عنوان یه سبک تو نویسندگی باهاش موافقم