کافه نویسندگان

سلام به همه دوستان عزیزم

برای اینکه خط داستان گم نشه بهتره که یه جایی داشته باشیم تا در مورد داستان گاهی به بحث و گفتگو بنشینیم و چه جایی بهتر از کافه نویسندگان. قبلا این اتفاق در کافه گفتگو می افتاد که به دلیل حجم بالای مباحث، بحث تخصصی داستان نویسی در لابه لای بقیه صحبت ها گم می شد. 

خب در ابتدا من چند پیشنهاد دارم که اگه  دوستان موافق بودند بعد از تصویب اجرایی بشه.

پیشنهاد اول: برای تصویب هر پیشنهادی باید حداقل نیمی از دوستان با آن موافق باشند.

دوم: موضوع داستان نیز از این امر مستثنی نیست و برای موضوع داستان هم باید رای موافق نیمی از دوستان کسب گردد.

سوم: هر داستان روز شنبه شروع و در روز چهارشنبه خاتمه یابد.  اضافه نمودن تعداد روزها یا کاستن آن با رای نیمی از دوستان امکان پذیر است.

چهارم: در هر داستان نفراتی که در آن داستان خاص مشارکت مستمر داشته اند حق دارند در پایان بندی داستان هم شریک شوند. (کسی که کمتر از 4 پست در داستان داشته نمی تواند در پایان بندی مشارکت کند.) 

پنجم: هر داستان با 4 پست به پایان می رسد یعنی وقتی داستان رو به پایان می رود، با یک پست انتهای داستان بسته نشود و امکان اضافه کردن مطلب برا ی بقیه دوستان که در نوشتن داستان مشارکت مستمر داشته اند امکان پذیر باشد. 

حالا این آخری رو برای چی گفتم: مثلا ممکنه برای شما اصلا مهم نباشه چرا مهران رفت توی اون جریانو چی شد ولی یکی از دوستان  بخواد داستان رو از دید سوم شخص تعریف کنه(بهزاد) و بگه چرا اینطوری شد یا خیلی از بچه ها که فقط خواننده هستن منتظرن دلیل رو هم بخونن. یا مثلا توی این داستان آخر کسی بخواد تکلیف قسمت عاشقانه سامی و الکس رو روشن کنه.(خودم، شایلان، نوشان) پس انتهای داستان هم مشارکتی بسته شه.

ششم: اگر نشانه یا سرنخی در داستان ایجاد شد توسط شخص ایجاد کننده یا هر کدام از دوستان تکلیف اون قضیه هم روشن شه اینجوری نشه ته داستان یه سری چنگال کنار یه قبر بمونه یا مثلا اینکه چرا دهکده در نقشه نیست بی جواب باشه.) اینجوری داستان استخوان دار تر میشه.

در ابتدا هیئت نویسندگان اینجا نام نویسی کنن. ( کسانی که می خوان در داستان نویسی شرکت کنن.)

در صورت نام نویسی و شرکت نکردن در سه داستان پیاپی شخص از هیئت به طور خودکار حذف میشه و مجددا باید نام نویسی کنه.

لطفا اول نام نویسی کنید بعد  این شش پیشنهاد من رو به رای بگذارید. در صورتی که پیشنهادی دارید بنویسید تا در صورت تصویب اجرایی بشه.

متشکرم از همتون.

چشم سعي ميكنم بيشتر بنويسم 

اوه اوه چه سرعتی!
پس من چی!!! داستان تموم شد که!

بچه ها بهتر بود بجای سرطان یه بیماری دیگه مثل بیماری های اختلال ایمنی یا ویروسی رو انتخاب می کردیم، آخه برای سرطان مجبور کل این یک سال رو درگیر شیمی درمانی و رادیو تراپی و امیدواری برای بهبود و حال خیلی بد باشه!
موافقین بیماری رو عوض کنیم؟

بچه ها من درک میکنم که شما برای نوشتن هیجان دارید ولی فک میکنم بیشتر باید صبر میکردید من دنبال یه اسم بودم کل داستانی که میخواستم بنویسم و نوشته بودم یهو دیدم کژال جون صبرش لبریز شده به نظرم بیشتر صبر میکرد بهتر بود تو داستان قبلی ما تا یک ساعتم واسه هم صبر میکردیم

نوشان جون راست می گی، ولی چون هنوز وارد هیچ مبحثی نشدیم جای نگرانی نیست، اتفاقا من موافقم که یکمی کیفیت رو فدای هیجان کنیم و سرعت داستان بالا باشه، ممکنه به لحاظ کیفی در 2-3 داستان بعدی به شرایط خوب برسیم در حالی که هیجان و جذابیت رو هم حفظ کردیم.

من فکر می کنم هر نوع برنامه ریزی برای جهت گیری داستان دقیقا در مسیری که از قبل پیش بینی شده، ما رو از هدف اولیه تاپیک دور می کنه، خوب بچه ها لطفا نظر بدید که کیا موافق هستن که بیماری پریسا رو عوض کنیم؟

نوشان جون ناراحتیت رو درک می کنم.
وقتی خیلی هم طولانی بشه از وقتی که اعلام می کنی می خوای بنویسی شاید نفر بعد فکر کنه به هر دلیلی منصرف شدی. الان که نگاه کردم کژال بعد از 20 دقیقه نوشته...
برای اینکه هممون با همین هیجان و علاقه ادامه بدیم به نوشتن، یه زمانی رو مشخص کنیم از زمانی که اعلام می کنیم تا پست رو میذاریم اگر بیشتر از اون زمان شد نفر بعد بتونه بنویسه. به نظر من تا 30 دقیقه خوبه. نظر بقیه دوستان چیه؟

مهرنوش جون من مشکلی با هیجان ندارم که خودمم پایه ام ولی وقتی اومدم بفرستم دیدم کژال جون پیش دستی کرده در حالی که من نوشته بودم که دارم مینویسم خیلی تعجب کردم

آخه فرک بستگی به داستان داره تو داستان قبلی یه جاهاییش سخت میشد و احتیاج به سرچ کردن داشت من وسط نوشتنم یهو میرفتم اینترنت که مثلا یه چیزی رو چک کنم تو این داستان کارمون هنوز سخت نشده ولی من تو اداره ام خب کار برای آدم پیش میاد منظورم این نیست که 4 ساعت واسه هم وایسیم ولس شرایط هم دیگه رو باید درک کنیم دیگه اون سریع من دنبال یه اسم برای یکی از شخصیتها بودم

ولی باز تایم صبر کردنو باید بچه ها تعیین کنن نیم ساعت به نظر من کمه ولی باز یه تایم مشخص باشه که اینطوری نشه بهتره

مهرنوش جون من موافق نیستم. به خاطر اینکه با واقعیت نزدیک باشه. بعضی بیماریها نادر هستند ولی سرطان گرفتن توی سن کم خیلی دور و بر خودمون زیاد دیدیم و برای خواننده های زیادی می تونه ملموس باشه. دست و پنجه نرم کردن با همه مشکلات در کنار هم حتی خود بیماری به نظرم جالبش می کنه. اگر بیماری می شناسی که نادر نباشه با پیشنهادت موافق می شم

خوب آره برای این موضوع می تونیم یه راه حل پیدا کنیم، مثلا زمان رزرو، همینی که فرک جون پیشنهاد کرده
البته من با نیم ساعت خیلی موافق نیستم، چون وقتی آدم داره داستان قبلی رو می خونه ایده هایی ممکنه توی کلش پیدا بشه که توقف طولانی ممکنه از شاخ و برگشون کم کنه، به نظر من 10 تا 15 دقیقه برای رزرو خوبه و اگر کسی در این مدت اشتباهی پست گذاشت، پستش به حساب نیاد و خودش پستش رو پاک کنه.
این نظر شخصی منه، منتظر شنیدن نظرات همه هستم
البته یهو فکر نکنید من از این آدم های دیکتاتور کله پوک هستم ها! نه من فقط یکمی بیش فعالی دارم

نوشان با توجه به صحبت تو به نظرم میشه قبل از اینکه سی دقیقه تموم شه نفر بیاد اعلام کنه مثلا تا ده دقیقه دیگه می نویسم یا بچه ها دارم سرچ می کنم صبر کنید یا حتی "بچه ها یه مشکلی پیش اومده من نمی تونم تا یه ساعت دیگه بنویسم شما ادامه بدید"
موافقی عزیزم؟ فقط دلخور نشو و با همین علاقه ادامه بده باشه؟

خوب فرک جون اینکه نمی شه گذراندن یک سال آخر زندگی! در واقع می شه یک سال آخر زندگی چطور بر تو گذشت! چون اگه خدایی نکرده سرطان بگبریم دیگه تا آخرین لحظه چیزی دست خودت نیست! امروز این عمل فردا اون دکتر بعدش این شیمی درمانی بعد اون اسکن!
حتی یک روز هم نمی شه برای خودت باشی و البته همیشه امید جواب دادن درمان وجود داره
ولی یک اختلال یا یک ویروس زیاد درمانپذیر نیست و آدم می تونه مثلا به آرزوهاش و خواسته هاش بپردازه

باشه حالا بزار ببینیم بچه های دیگه چه نظری دارن. ولی من از این به بعد این کاری که گفتی رو میکنم

آره عالیه، من موافقم که زمان رزرو 15 دقیقه باشه ولی اگر نویسنده نوشت که داره روی متن بعدی کار می کنه این زمان به نا محدود تبدیل بشه

چون مثلا من اینجا سر کار بعضی وقتها خیلی شلوغم ممکنه بنویسم من می نویسم همون موقع دفتر مدیرعامل زنگ بزنه و مجبور بشم برم و تا عصر تو جلسه گیر کنم! خوب اینجوری حداقل بقیه می تونن بعد از 15 دقیقه ادامه بدن

منم با ایده فرک موافقم که 15 دقیقه صبر کنیم برای کسی که نوشته من مینویسم. اگه اون طرف به مشکلی برخورد یه جمله دیگه بنویسه از همون مثالهای فرک.
اما اگه نه دیگه بقیه بتونن ادامه بدن. شاید برای طرف یه جلسه فوری پیش اومد و نتونست بگه من رفتم یا پستش رو پاک کنه اونوقت سرکاری میشه.

بچه ها البته میدونم این داستان خیلی لازم نیست همه چیش جور باشه اما الان که نمونه برداری کردیم بیماری ویروسی رو چه جوری وارد کنیم؟
میشه هم ازین سرطان های پیشرفته و سریع باشه که ظرف چندماه تا یه سال طرف رو از بین میبرن اما خیلی هم نمیشه باهاشون مبارزه خاصی کرد.
ولی در کل دلم میخواد بینابین باشه یعنی نه اینکه کلا تا آخر داستان طرف یه آزادی تمام عیار رو تجربه کنه نه اینکه کلا 24 ساعت تو بیمارستان باشه. یه ذره عمومی تر باشه اتفاقات (نه خیلی عادی مثل همه ش بیمارستان و برو بیا تا مرگ، نه خیلی غیر عادی یهو مثل استیون هاوکینگ)

اینم نظر من در حد کلیات مسیر. به نظر منم بقیه چیزها رو دیگه خیلی لازم نیست از قبل مشخص کنیم همون هماهنگی داشته باشیم مثل جزیره خوبه تازه میتونیم بهترم باشیم این دور که بیشتریم ...

به نظر من یه جور بیماری تحلیل برنده عصبی مثل ام اس از سرطان بهتره چون تو سرطان بنده خدا از فرداش دیگه باید روزی 24 ساعت به درمان بپردازه و در ضمن دکتر ها توی سرطان هیچ وقت نمی گن یکسال دیگه می میری! وقتی می گن دیگه نمی شه کاری کرد که حداکثر 3-4 ماه فرصت هست و اون 3-4 ماه هم حال طرف خیلی بد هستش.