کافه نویسندگان

سلام به همه دوستان عزیزم

برای اینکه خط داستان گم نشه بهتره که یه جایی داشته باشیم تا در مورد داستان گاهی به بحث و گفتگو بنشینیم و چه جایی بهتر از کافه نویسندگان. قبلا این اتفاق در کافه گفتگو می افتاد که به دلیل حجم بالای مباحث، بحث تخصصی داستان نویسی در لابه لای بقیه صحبت ها گم می شد. 

خب در ابتدا من چند پیشنهاد دارم که اگه  دوستان موافق بودند بعد از تصویب اجرایی بشه.

پیشنهاد اول: برای تصویب هر پیشنهادی باید حداقل نیمی از دوستان با آن موافق باشند.

دوم: موضوع داستان نیز از این امر مستثنی نیست و برای موضوع داستان هم باید رای موافق نیمی از دوستان کسب گردد.

سوم: هر داستان روز شنبه شروع و در روز چهارشنبه خاتمه یابد.  اضافه نمودن تعداد روزها یا کاستن آن با رای نیمی از دوستان امکان پذیر است.

چهارم: در هر داستان نفراتی که در آن داستان خاص مشارکت مستمر داشته اند حق دارند در پایان بندی داستان هم شریک شوند. (کسی که کمتر از 4 پست در داستان داشته نمی تواند در پایان بندی مشارکت کند.) 

پنجم: هر داستان با 4 پست به پایان می رسد یعنی وقتی داستان رو به پایان می رود، با یک پست انتهای داستان بسته نشود و امکان اضافه کردن مطلب برا ی بقیه دوستان که در نوشتن داستان مشارکت مستمر داشته اند امکان پذیر باشد. 

حالا این آخری رو برای چی گفتم: مثلا ممکنه برای شما اصلا مهم نباشه چرا مهران رفت توی اون جریانو چی شد ولی یکی از دوستان  بخواد داستان رو از دید سوم شخص تعریف کنه(بهزاد) و بگه چرا اینطوری شد یا خیلی از بچه ها که فقط خواننده هستن منتظرن دلیل رو هم بخونن. یا مثلا توی این داستان آخر کسی بخواد تکلیف قسمت عاشقانه سامی و الکس رو روشن کنه.(خودم، شایلان، نوشان) پس انتهای داستان هم مشارکتی بسته شه.

ششم: اگر نشانه یا سرنخی در داستان ایجاد شد توسط شخص ایجاد کننده یا هر کدام از دوستان تکلیف اون قضیه هم روشن شه اینجوری نشه ته داستان یه سری چنگال کنار یه قبر بمونه یا مثلا اینکه چرا دهکده در نقشه نیست بی جواب باشه.) اینجوری داستان استخوان دار تر میشه.

در ابتدا هیئت نویسندگان اینجا نام نویسی کنن. ( کسانی که می خوان در داستان نویسی شرکت کنن.)

در صورت نام نویسی و شرکت نکردن در سه داستان پیاپی شخص از هیئت به طور خودکار حذف میشه و مجددا باید نام نویسی کنه.

لطفا اول نام نویسی کنید بعد  این شش پیشنهاد من رو به رای بگذارید. در صورتی که پیشنهادی دارید بنویسید تا در صورت تصویب اجرایی بشه.

متشکرم از همتون.

پریسا و اشکان بعد از چهار سال رابطه عاشقانه با هم ازدواج می کنند. یک سال بعد از ازدواجشان پریسا متوجه می شود به بیماری سرطان پیشرفته مبتلا شده است. هنگام تحویل گرفتن نتیجه نمونه برداری، به مسئول آزمایشگاه می گوید این آزمایشها متعلق به خواهرش هست و می خواهد برای کمک کردن به او و تصمیم گرفتن در مورد آینده اش بداند خواهرش حدودا چقدر دیگر زنده خواهد ماند. مسئول آزمایشگاه با توجه به تجارب خودش به پریسا می گوید صاحب این آزمایشها حداکثر تا یک سال دیگر زنده خواهد ماند.
پریسا خودش را می بازد و تصمیم می گیرد قضیه را از مادر و همسرش مخفی کند(پدرش قبلا  فوت کرده و خواهر و برادری ندارد) اما همسرش که می داند نتیجه نمونه برداری باید آماده شده باشد به مخفی کاری پریسا پی برده با پزشکش تماس می گیرد و متوجه قضیه می شود. پریسا به همسرش می گوید که مسئول آزمایشگاه به او چه گفته و با اینکه اشکان همسرش و دکتر نعیمی پزشک معالجش سعی می کنند او را امیدوار کنند و پیش بینی گفته شده را غیر علمی قلمداد می کنند پریسا حرفهایشان را دلداری قلمداد کرده و باور دارد تا یکسال دیگر خواهد مرد.
پریسا زیر بار مداوا نمی رود ولی در نهایت به خاطر اصرارهای مادر و همسرش زیر بار شیمی درمانی رفته مقداری از وزن و موهایش را حین درمان از دست می دهد.

پریسا متوجه می شود باردار است اما به علت انجام شیمی درمانی به توصیه پزشکش جنین را سقط می کند.
دوستان پریسا و اشکان، تارا و مهران نام دارند و در جریان بیماری او قرار می گیرند. دوست تارا که شیما نام دارد در لندن زندگی می کند و روانشناس ماهری هست از طریق تارا با پریسا آشنا شده و دوست عمیقی در مدتی کوتاه بین آن دو آغاز می شود....

شیما با حرفهایش یک بار دیگر پریسا را به زندگی امیدوار می کند. پریسا موهایش را می تراشد و تصمیم می گیرد با اراده خود سال آخر زندگیش را رقم بزند. برای یک سال از کار مرخصی بدون حقوق می گیرد و از اشکان قول می گیرد هر وقت او خواست اشکان نیز کار را رها کرده و پریسا را همراهی کند. پریسا در دفتری  وقایع روزانه اش را می نویسد و در دفتری دیگر برای رسیدن به خواسته هایش برنامه ریزی می کند.
برای تجربه شادی و هیجان و برای آنکه اشکان پس از مرگ او کمتر آسیب ببیند تصمیم می گیرد مدتی از او فاصله گرفته و با شیما و تارا به سفر بروند. پریسا دوبی را به عنوان مقصد این سفر انتخاب می کند چون اشکان هیچوقت دوبی را دوست نداشته و پریسا در آنجا هیچ خاطره مشترکی با اشکان ندارد. دو روز بعد در دوبی....(ادامه در صفحه 45 تاپیک بقیه داستان، پست مهرنوش جون)

اینا اومدن توی ذهنم

نوشان : 
بهزاد تو اگه مربی تیم ملی برزیل بودی بعد از باخت 7-0 از آلمان میومدی تیم و قهرمان جهان میکردی. ایول

عجب 

جالب بود. نه خواهش میکنم شما ها ترکوندید برم ببینم چیکار کردید بیام ادامه بدم ... 

من شاید بتونم تیم برزیل رو به اوجش برگردونم اما در مورد شیرازیا قول نمیدم
بیاید دیگه

نوشان نمی دونم اسم این ژانر چیه ولی خب رئال نیست. در واقع مادر توی این پنج سال اصلا این حس رو نداشته ولی یه روز می بینه تمام اتفاقاتی که داره واسه بچه اش می افته رو از دید اول شخص می تونه به یاد بیاره. مثلا دختر بچه توی اتاقش داره پشتک و وارو زدن رو تمرین می کنه. بعد موفق که میشه بلند می گه "مامان من تونستم وارو بزنم" و مامانه ناخودآگاه میگه "وای مواظب باش " بعد دخترش دست از وارو زدن ور میداره و آروم میشینه روی تختش(الهام گرفته شده از برنامه جو فراست) بعد مادر این صحنه رو از دید اول شخص به عنوان خاطره کودکی به یاد میاره و می فهمه دخترش دیگه وارو نمی زنه....
ولی نه اینکه کلا لحظه به لحظه رو به یاد بیاره از اون زمان مشخص خیلی از اتفاقاتی که برای دخترش می افته رو به عنوان خاطره کودکی خودش به یاد میاره و سعی می کنه بعضی چیزا رو تغییر بده مثلا میره توی اتاق و به دخترش می گه ببینم چطور وارو می زنی.
حالا اینا تغییرات کوچیکه می تونه خیلی چیزا رو عوض کنه در طی سالها و دخترش بزرگ بشه برسه به سن بزرگسالی ولی یه جور دیگه.
توضیحم واضح بود؟