نگاهی به تاریخ عطرسازی و جایگاه ویژه این هنر-صنعت؛ حکایت از محبوبیت بالای آن در نزد پادشاهان و دربارهای سلطنتی دارد. عطرسازان در دوران مختلف همواره در زُمره افرادی بودند که مورد عنایت و توجه ویژه درباریان و اشراف زادگان قرار می گرفتند و راهیابی آثار یک عطار به دربار، دریافت نشان ها و احکام سلطنتی و در نهایت انتخاب به عنوان عطار اصلی خاندان سلطنتی؛ از جمله مواردی بودند که اعتبار بالایی برای یک عطرساز به همراه داشت و تأییدی بر کیفیت و غنای آثار وی به حساب می آمد. در نقطه مقابل؛ نگاه پادشاهان و شاهزادگان به مقوله عطر علاوه بر کالایی فاخر و گرانقیمت؛ نگاهی هنری بود و بسیاری از پادشاهان و فرمانروایان، عطرسازی را یکی از شاخه های هنر می دانستند که مانند موسیقی و نقاشی از جایگاه رفیعی برخوردار است و در نظر برخی از این پادشاهان، عطرسازی جایگاه والاتری نسبت به دیگر شاخه های هنر داشت. شاید همین نگرش، دلیل اصلی ملکه ویکتوریا برای اعطای بالاترین نشان سلطنتی در سال 1872 به منظور تأسیس یکی از خانه های عطرسازی معتبر و مشهور لندن باشد. خانه ای که به دلیل کیفیت بالای محصولات ارائه شده و خلق آثاری متعالی و هنرمندانه به چنین جایگاهی دست یافت و با عنوان "کِراون پرفیومری" شناخته می شد.
