یک غزل به یاد زنده یاد سیمین بهبهانی

یک غزل بياد زنده ياد سیمین بهبهانی ：

من از شب ها ی تاریک بدون ماه می ترسم/

نه از شیر و پلنگ، ازاین همه روباه می ترسم-

مرا از جنگ رو در روی درمیدان گریزی نیست/

ولی ازدوستان آب زیر کاه 

می ترسم-

من از صد دشمن دانای لا مذهب نمی ترسم/

ولی از زاهد بی عقل ناآگاه

می ترسم-

پی گم گشته ام در چاه نادانی

نمی گردم/

اصولأ من نمی دانم چرا از چاه 

می ترسم-

اگرچه راه دشوار است و مقصد ناپدید، اما/

نه از سختی ره، از سستی همراه می ترسم-

من از تهدیدهای ضمنی ظالم

نمی ترسم/

من از نفرین یک مظلوم، از یک آه

می ترسم-

من از عمامه و تسبیح و تاج و مسند شاهی/

اگر افتد به دست آدم خود خواه،

می ترسم-

مرا از داریوش و کوروش و این جمله، باکی نیست/

من از قداره بندان مرید شاه 

می ترسم-

نمی ترسم ز درگاه خدای مهربان، اما/

ز برخی از طرفداران این درگاه 

می ترسم-

چو " کیوان " بر مدار خویش

می گردم