بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ
الَّذِى جَمَعَ مَالًا وَ عَدَّدَهُ
يحَْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَه
به نام اللَّه كه رحمان و رحيم است.
واى به حال هر طعنه زن عيب جوى (1).
كسى كه مالى را جمع مىكند و از شمردن مكرر آن لذت مىبرد (2).
گمان مىكند كه مال او وى را براى ابد از مرگ نگه مىدارد (3).
اگر از ما بپرسند که آیا مال جاودانگی می آورد احتمالا همه مان می گوییم نه. اما چه جوری زندگی می کنیم؟ آیا در زندگی هم جوری رفتار می کنیم که نشان دهد مال جاودانگی نمی آورد یا وقتی مال و منالی داریم طوری زندگی می کنیم که انگار دیگر هیچ چیزی نمی تواند ما را تکان دهد؟
مثل ضرب المثل معروف توپ هم تکانش نمی دهد