و نشان می دهم به کسی که شعر مرا می خواندو باریکه ئی از ابر در حیرت لبخندش موج می زندهی! شاخه های بریده ام که در آفتاب زمستانی آه می کشیدحضور پر شکایت ما درخشش شاخه هاییست
که در آسمان تابستانی برق می زند
