عده زیادی از مادرانی که برای اولین بار باردار شده اند از ترس درد حین زایمان به سزارین پناه می برند، غافل از این که پس از عمل باید درد زیادی تحمل کنند. ضمن این که هر بار جراحی سزارین به ایجاد چسبندگی هایی داخل شکم منجر می گردد که سرانجام باعث دردهای مزمن طولانی در سال های بعد می شود.
در طول زمان و با پیشرفت علم پزشکی، راه‌های متفاوتی برای کمک به مادران باردار و در مواردی نجات جان آنها یافته شده است، اما مهم‌ترین پیشرفتی که در این زمینه وجود دارد، روش‌های جراحی برای خاتمه دادن به بارداری هایی است که در آن جان مادر یا جنین به خطر افتاده است.
سابقه سزارین به قبل از میلاد می رسد و در ادبیات غنی ما در شاهنامه، با ذکر روش تولد رستم به آن اشاره می شود.
مشکلاتی که در گذشته به قیمت جان مادر تمام می شد، امروزه با کمترین آسیب به مادر به سرانجام می رسد و در صورت لزوم امکان انجام بار بعدی آن نیز وجود دارد، اما بر خلاف آنچه مورد اعتقاد عامه مردم است، این راه بهترین راه تولد فرزندان نیست.
زایمان طبیعی با عوارض کمتری که دارد، روش برتر است.
بر اساس مطالعات در زایمان هایی که به روش سزارین انجام می شود، احتمال بروز عوارض دو برابر بیشتر از زایمان طبیعی است و مهم ترین عوارضی که رخ می دهد، عفونت های رحم و محل جراحی، باز شدن محل جراحی، خونریزی و لخته شدن خون در رگ ها و سرانجام مرگ است.
در هر صد هزار نفری که سزارین می شوند، دو نفر بر اثر عوارض جراحی فوت می کنند و این مساله اهمیت ویژه ای دارد.
از طرفی در زایمان طبیعی پس از زایمان، درد و عفونت کمتر و در نتیجه برگشت مادر به حالت عادی سریع تر است؛ بنابراین مادر زودتر حرکت و ورزش را شروع کرده و زودتر به وزن قبل از بارداری برمی گردد.
احتمال به وجود آمدن مشکلات در کنترل ادرار یا مدفوع به دنبال زایمان طبیعی بیشتر از سزارین است، اما امکان آسیب به مثانه یا لوله های حالب حین سزارین بیش از زایمان طبیعی است
عده زیادی از مادرانی که برای اولین بار باردار شده اند از ترس درد حین زایمان به سزارین پناه می برند، غافل از این که پس از عمل باید درد زیادی تحمل کنند. ضمن این که هر بار جراحی سزارین به ایجاد چسبندگی هایی داخل شکم منجر می گردد که سرانجام باعث دردهای مزمن طولانی در سال های بعد می شود. دردهایی که درمان قطعی برایشان وجود ندارد.
برخی افراد هم با توجه به افزایش احتمال افتادگی رحم و مثانه پس از زایمان طبیعی، به دنبال سزارین هستند، در حالی که برای ایجاد افتادگی، روش زایمان شرط لازم و کافی نیست، بلکه تعداد حاملگی ها و وزن جنین در حین تولد از اهمیت بالاتری برخوردار است.
از طرفی کسانی که سزارین کرده اند، هم دچار افتادگی و شل شدن بافت های داخل واژن می شوند. حتی در مواردی کسانی که هرگز حامله نشده اند، هم می توانند دچار این بیماری شوند و زمینه ژنتیکی نقش مهمی در این امر دارد.
احتمال به وجود آمدن مشکلات در کنترل ادرار یا مدفوع به دنبال زایمان طبیعی بیشتر از سزارین است، اما امکان آسیب به مثانه یا لوله های حالب حین سزارین بیش از زایمان طبیعی است.
با توجه به وجود روش های زایمان بی درد، دیگر ترس از درد حین زایمان طبیعی موردی ندارد؛ بنابراین بی شک بهترین روش زایمان برای مادر و نوزاد زایمان طبیعی است و این روش به تمام مادران توصیه می شود.
