فاصله یک آنتن مخابراتی ( BTS ) با انسان باید حداقل ۵۰ تا ۶۰ متر باشد ، تا ضرر امواج کمتر به انسان آسیب برساند. حمل کردن موبایل ضرر دارد. حتی اگر ۳۰ سانتی متر با تلفن همراه فاصله داشته یاشید امواج الکترومغناطیس حدود ۴۰۰ هزار Pw/M2 در هر لحظه با بدن اصابت می کند. هنگام حرکت در مکان هایی که سیگنال موبایل متغیر است ، گوشی موبایل سعی در بدست آوردن سیگنال بیشتر می کند . در واقع امواج بیشتر و قوی تری از خود ساطع می کند و خطرناکتر است . مکان هایی که پوشش سیگنال کم است امواج گوشی بیشتر می شود و در مقابل مکان هایی که نزدیک آنتن مخابرات ( BTS ) می باشد و پوشش خوب است ، امواج ساطع شده از طرف آنتن برای بدن بسیار خطرناک است. خطر امواج هنگام صحبت کردن از هر زمان دیگر بیشتر است . زیرا این امواج همواره در حال کم و زیاد شدن هستند. خانم های باردار باید حداقل ۲ متر با موبایل فاصله داشته باشند.
هنگام ارسال MMS یا پیام تصویری ، خطر امواج ۱۰۰۰ برابر بیشتر است .
استفاده از هندزفری ( Hands Free ) نمی تواند درصد امواج را کاهش دهد. زیرا مانند یک آنتن عمل می کند. پاره شدن رشته های DNA و احتمال ابتلا به سرطان ، ناراحتی قلبی ، فشار خون ، رشد تومورهای مغزی ، سر درد ، آلزایمر ، پارکینسون و …از خطراتی هستند که تلفن های همراه به ما هدیه میدهند. بدترین شکل مکالمه؛ قرار دادن تلفن کنار گوش بدترین شکل این مساله، قرار دادن تلفن کنار گوش هنگام صحبت کردن است و البته قرار دادن در کمر هم آسیب های جدی به دستگاه تناسلی انسان وارد می کند.
تلفن همراه در مواقع عدم استفاده باید بیش از یک متر با کاربر فاصله داشته باشد، صحبت با تلفن همراه باید در فضایی باز و در کمترین زمان مکالمه باشد.
استفاده از تلفن همراه در حالت اضطرار است نه به صورت مداوم. اگر کسی می خواهد صحبت طولانی تر داشته باشد باید از تلفن ثابت استفاده کند و در صورتی که فرد در جایی هست که تلفن ثابت وجود دارد بهتر است تلفن همراه خاموش شود.
بهترین حالت در هنگام پیاده روی هم گذاشتن تلفن همراه داخل کیف است. استفاده محدود زمانی از تلفن همراه هرگز نباید تلفن همراه را با خود به رختخواب برد، اثر سوء میدان های الکترومغناطیسی بویژه میدان تلفن همراه به صورت فزاینده نقش تخریبی در بدن، ارگانیسم ها، بافت ها، سلول ها و ماکروملکول های حیاتی مانندDNA، پروتئین ها و آنزیم ها دارد. در حال حاضر سیستم های تلفن همراه دارای فرکانس ۹۴۰ مگاهرتز است که به بیشتر بافت های بدن از جمله مغز و حتی گوشت و ماهیچه ها آسیب می زند، نباید به تلفن همراه به عنوان وسیله ای بی خطر نگاه کرد و هر کس هر اندازه که تمایل داشت از آن استفاده کند؛ بلکه کاربرد تلفن همراه باید همانند مصرف دارو، محدود و کنترل شده و به زبانی دارای دوز مشخص باشد؛
به طوری که یک فرد تنها ساعاتی از روز را می تواند از موبایل استفاده کند و پس از آن استفاده دوباره از آن مضر خواهد بود